Πολιτική ανοησία συνιστά σήμερα πλέον η δημόσια δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού Τ. Ερντογάν, ότι με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Ενωσης με τις δέκα νέες χώρες της Ε.Ε., η υπό ένταξιν Τουρκία «δεν αναγνωρίζει» την Κυπριακή Δημοκρατία. Εκτός της μεγάλης διεθνούς «πρωτοτυπίας» που εισάγει η τουρκική πλευρά στην Ε.Ε., η θέση αυτή της τουρκικής ηγεσίας συνιστά μια γερή πολιτική «μπαρούφα», δεδομένου ότι η διαπραγμάτευση που θα αρχίσει στις 3 Οκτωβρίου μεταξύ της Ε.Ε. και της γείτονος, είναι διακυβερνητική. Θα διαπραγματεύεται δηλαδή η Αγκυρα με κάθε χώρα-μέλος στο κοινοτικό τραπέζι, όπου θα ελέγχεται για την πρόοδο κάθε συζητούμενου κεφαλαίου. Το ότι η Τουρκία αρνείται στην κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου το αμοιβαίο άνοιγμα πρεσβειών, είναι το μοναδικό φτωχό «κέρδος» της. Επί της ουσίας, η τουρκική ηγεσία έχει οδηγηθεί σε μια πολιτική ήττα σε αυτή την υπόθεση και βεβαίως το γνωρίζει πολύ καλά ο Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά, πράγματι, ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι τώρα υποχρεωμένος να διατηρεί (με την ανοχή εταίρων της Ε.Ε.) το «γινάτι» της «μη αναγνώρισης» της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώστε να καμουφλάρει την ήττα – τουλάχιστον απέναντι στην κοινή γνώμη της πατρίδας του.
Ανασκαφεύς
Υπό ανασκαφή «απειλεί» να θέσει τη χώρα το υπουργείο Ανάπτυξης. Ο Δημ. Σιούφας, του οποίου το υπουργείο θα διαθέσει 173 εκατ. ευρώ για τη διαμόρφωση των «βιομηχανικών περιοχών» της χώρας, αναλαμβάνει την ευθύνη να γίνουν επί των ημερών του όσα δεν έγιναν από το 1960 μέχρι σήμερα. Με δυο λόγια, το εν λόγω υπουργείο στοχεύει στην υλοποίηση έργων, τα οποία για 44 χρόνια παραμένουν στα «λόγια», στα «χαρτιά» ή στα «σχέδια». Μεγάλη η προσπάθεια και δύσκολη, καθώς και τα χρήματα είναι πολλά και ο χώρος γεμάτος «επιτήδειους». Μόνο που το μάτι του «Πίκατσου» γυαλίζει! (Επί τη ευκαιρία, ο Δ. Σιούφας έχει πάντα στο γραφείο του το «κουκλάκι» με τον εν λόγω ήρωα των «Πόκεμον»)…
Ντορέ…
Χονδροειδείς είναι πλέον οι προσπάθειες που καταβάλλουν παραπολιτικοί κύκλοι προκειμένου να εμφανίσουν σε διάφορα ΜΜΕ τον υπουργό Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη να αποχωρεί, οπωσδήποτε, προσεχώς απο το υπουργείο, για να δώσει -επίσης οπωσδήποτε- τη θέση του σε συγκεκριμένο «γαλάζιο» πρόσωπο, που πολύ, μα πάρα πολύ, το θέλει να εγκατασταθεί στο μέγαρο της Βασ. Σοφίας. Ακομψη, αγενής η κίνηση, αξιοθρήνητη η «επικοινωνιακή» μέθοδος προβολής του θέματος, προκαλεί βεβαίως τον θυμό του υπουργού και τον εκνευρισμό του πρωθυπουργού, ο οποίος βγάζει, αναπόφευκτα, κάποια συμπεράσματα απο αυτό το «παιγνίδι». Ισως κάποιοι από τους καθημερινά ονειρευόμενους ανασχηματισμό -δικής τους «κατασκευής» εννοείται- απογοητευθούν άσχημα, εντός του τρέχοντος έτους.
Βοήθεια!
Ελεγχος Τροχαίας μηδενικός, ασυδοσία τροχοφόρων και «κόλαση» οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια της «ένδοξης διαμαντόπετρας». Χυδαία διπλοπαρκαρίσματα, μέχρι και σε κεντρικές αρτηρίες, κλειστά πεζοδρόμια από οχήματα ή εμπορεύματα. Μαύρο χάλι και κάθε μέρα χειρότερα! Το κακό, τέλος δεν έχει. Η μετα-ολυμπιακή Αθήνα «μας» επιστρέφει ταχέως στη γνωστή της ασχήμια, υπό την απειλή, μάλιστα, της επανόδου των διαφημιστικών πολύχρωμων «κουρελούδων»-διαφημιστικών πινακίδων. Στους πεζοδρόμους της Βαλαωρίτου και της Βουκουρεστίου μοτό και «παπάκια» ανανόχλητα, «ξυρίζουν» πεζούς, υπό τα όμματα καλοντυμένων δημοτικών αστυνομικών, οι οποίοι αδυνατούν να παρέμβουν διότι (εκ του νόμου) μπορούν να «γράφουν» μόνο… σταθμευμένα οχήματα! Πώς το έλεγε ο Μάνος; «Χαρά της γης και της αυγής;». Καλά, εσύ έφυγες νωρίς…
Μίκης μέγας
Τον μεγάλο δημιουργό Μίκη Θεοδωράκη, που γιορτάζει εφέτος τα 80 του χρόνια, τίμησε ο Δήμος Πειραιώς κατα τη διάρκεια της συναυλίας της Συμφωνικής Ορχήστρας Κρήτης, με σολίστ τη Μαρία Φαραντούρη στο «Βεάκειο». Ο Μίκης, που πρωτοεξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ στον Πειραιά, όπως και ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ήταν συγκινημένος και, παραλαμβάνοντας το τιμητικό δώρο από τον δήμαρχο Χρήστο Αγραπίδη, αφού τον ευχαρίστησε είπε στο κοινό ότι «κατά γενική ομολογία πρόκειται για επιτυχημένο δήμαρχο», σπεύδοντας να δηλώσει ότι «δεν παρεμβαίνει στα προεκλογικά». Ασφαλώς και έχει δίκιο ο Μίκης. Τώρα δεν χρειάζοντα «βαριά» λόγια όπως παλιά. Αρκούν πολύ λιγότερες και λιγότερο εντυπωσιακές λέξεις, αφού το βάρος το δίνει ένα ασύλληπτο έργο εξήντα σχεδόν ετών και κάθε λέξη του μοναδικού πλέον «μεγάλου» μας μετράει…
Ηταν επιτυχία
Ας «ευλογήσουμε τα γένια μας» μια φορά. Λοιπόν, ο Ελληνας ρεπόρτερ (του «Αντένα») Μάκης Γεωργίου, την ώρα που τα «μεγάλα διεθνή πρακτορεία» παρουσίαζαν την εν ψυχρώ δολοφονία του Βραζιλιάνου από τους Βρετανούς αστυνομικούς ως «εκτέλεση τρομοκράτη», βγήκε και είπε ότι «οι Βρετανοί σκότωσαν μάλλον λάθος άνθρωπο»! Και μπορεί η Σκότλαντ Γιαρντ να ζήτησε «συγγνώμη» και να εδήλωσε ότι «θα το ξανακάνει», αλλά κάποιοι συνάδελφοί μας από το εξωτερικό, που συμπλέουν με τη σύγχυση των κατά τόπους διωκτικών αρχών, καλά θα κάνουν να «κουμπώνονται» όταν ένας ακινητοποιημένος άνθρωπος εκτελείται με επτά σφαίρες στο κεφάλι. Οσο για τη… δικαιολογία ότι τάχατες «μπορούσε να πατήσει ένα κουμπί», η απάντηση είναι ότι το ίδιο εύκολα, πεθαίνοντας, «μπορούσε να αφήσει ένα πατημένο κουμπί» και να γίνει «γης μαδιάμ»!
Τόνι – Τάσσος και… «τουμπεκί»!
Λέγεται ότι ο Τόνι Μπλερ ζήτησε απο τον Τάσσο Παπαδόπουλο στο Λονδίνο, την περασμένη Τρίτη, να μην προβεί η Λευκωσία σε οποιαδήποτε διπλωματική κίνηση που θα δυσκόλευε τη θέση της Αγκυρας εν όψει της 3ης Οκτωβρίου και ότι ο Κύπριος πρόεδρος «έδειξε κατανόηση». Αυτό που δεν μεταδόθηκε είναι ότι αποτελεί «γραμμή» της βρετανικής προεδρίας να μην προβεί από την πλευρά της σε καμία διπλωματική κίνηση που θα αφορούσε «πρόοδο»στο Κυπριακό. Κι αυτό είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαιτέρως τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Και με την ευκαιρία. Πόσο εντυπωσιακή είναι αυτή η απόλυτη σιωπή εκείνων των «αστέρων» της πολιτικής αναλύσεως, που την άνοιξη του 2004, μετά το εντυπωσιακό «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν, προέβλεπαν «καταστροφή» της Κύπρου και διεθνή απομόνωση «της ηγεσίας Παπαδόπουλου» και ειδικότερα «συντριβή» της πολιτικής προσωπικότητας του Κύπριου προέδρου…