Οι ωδίνες μιας δημοκρατίας

2' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κατά την έναρξη του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Αυστροουγγαρέζος στρατηγός οδήγησε το στρατό του σε καταστροφική ήττα εναντίον της Σερβίας επειδή, θέλοντας να συμπέσει η επιδιωκόμενη νίκη με τα γενέθλια του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ προώθησε τα στρατεύματά του λίγο νωρίτερα από τον προβλεπόμενο χρόνο. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες, οι οποίοι τις τελευταίες εβδομάδες ξεπέρασαν τα όρια της πειθούς τους έναντι της ηγεσίας του Ιράκ, προκειμένου να ολοκληρωθεί το νέο Σύνταγμα της χώρας, δεν σκέφτονταν τα γενέθλια του Μπους, αλλά τη φθίνουσα δημοτικότητά του και την ανάγκη του Λευκού Οίκου να επιδείξει προς τον αμερικανικό λαό συγκεκριμένο έργο, ενώ θα ανοίγει ο δρόμος για την κάμψη της ιρακινής αντίστασης. Πόσο ρεαλιστική είναι όμως αυτή η συλλογιστική; Μάλλον ελάχιστα.

Πολιτικοί αναλυτές φοβούνται ότι το Σύνταγμα θα απορριφθεί με μαθηματική ακρίβεια στο δημοψήφισμα της 15ης Οκτωβρίου για τον εξής απλούστατο λόγο. Προκειμένου να επικυρωθεί, θα πρέπει όχι μόνο να εξασφαλισθεί το 50% και πλέον των ψήφων σε εθνικό επίπεδο, αλλά και να μην απορριφθεί από τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων, τουλάχιστον σε τρεις από τις 18 ιρακινές επαρχίες. Το κλειδί, επομένως, της επικύρωσης του νέου Συντάγματος, κρατούν σφιχτά στην παλάμη τους οι σουνίτες, οι οποίοι, αν και μειοψηφία του 25%, κατέχουν την πλειοψηφία στις τέσσερις από τις 18 επαρχίες. Προτίθενται, άραγε, οι σουνίτες να επικυρώσουν το Σύνταγμα; H αλήθεια είναι ότι έχουν κάθε λόγο να δυστροπούν έναντι του νέου Συντάγματος -απόρροια συνεργασίας μεταξύ σιιτών και Κούρδων- εξαιτίας της ομοσπονδιακής υφής του. Ενα φεντεραλιστικό Ιράκ έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να τεμαχιστεί σε τρεις επί μέρους οντότητες, σηματοδοτώντας ενδεχομένως την απαρχή ενός μοναδικής βαρβαρότητας εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο, δεν είναι ο φόβος της διάλυσης του Ιράκ που εκλύει τις αντιδράσεις των σουνιτών. Είναι ότι σε περίπτωση ομοσπονδοποίησης, οι πιθανότητες να «αρπάξουν» κομμάτι από την πετρελαϊκή πίτα είναι μικρές. Κατά μια σατανική γεωγραφική συγκυρία, Κούρδοι και σιίτες κάθονται πάνω στα πετρέλαια και το μόνο που απομένει στους σουνίτες είναι να γίνουν οι άρχοντες της Βαγδάτης, με την ελπίδα ο φεντεραλισμός να στηριχθεί στην οικονομική δικαιοσύνη (!).

Ακόμη όμως κι αν υποτεθεί ότι το νέο Σύνταγμα δεν θα αποτελέσει ωρολογιακή βόμβα, ακόμη και αν υποβαθμιστούν τα παλιά μίση που ωθούν σήμερα Κούρδους και σιίτες να αποκοπούν από το παλιό σουνιτικό καθεστώς, εκείνο που συνοδεύει το πρώτο μεταπολεμικό Σύνταγμα είναι το πισωγύρισμά του γύρω από τα δικαιώματα των γυναικών με αφορμή την ενδυνάμωση της ισλαμικής σαρίας. Οι Ιρακινές είναι το εξιλαστήριο θύμα της συνταγματικά κατοχυρωμένης σαρίας. Αγνωστοι πετούν οξύ σε ακάλυπτα πρόσωπα γυναικών, φοιτήτριες κακοποιούνται και βιάζονται, αποκεφαλισμένα γυναικεία κορμιά έχουν βρεθεί έξω από τη Βαγδάτη, φέιγ βολάν και γκράφιτι προειδοποιούν τις γυναίκες να μην κυκλοφορούν ακάλυπτες και να μην χρησιμοποιούν μέικ απ… Ενας «ηθικός» τρόμος απλώνεται παντού στο Ιράκ που οδηγεί πίσω στα χρόνια του σκοταδισμού.

Για καμιά χώρα δεν είναι εύκολο να παράξει το Σύνταγμά της. Το ότι το έπραξαν οι Ιρακινοί εν μέσω εξέγερσης είναι από μόνη της πράξη ηρωική. Ωστόσο η σύνταξή του δεν ενεργοποιεί αυτόματα τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οπως δεν διοχετεύει το ίδιο αυτόματα κύματα αισιοδοξίας προς την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία αντιλαμβάνεται ότι θα ήταν άσκοπο να ανοίξει σαμπάνιες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή