H θεομηνία που έπληξε περιοχές των ΗΠΑ -κάποιοι μίλησαν για το φτωχό υπογάστριο της υπερδύναμης- οι εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου παραπέμπουν σε καταστροφές που πλήττουν συχνά και συνήθως χώρες τριτοκοσμικές, όπου φτωχός και η μοίρα του δεν λέμε;
Το μέγεθος της έκπληξης γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν σκεφθούμε ότι στις ΗΠΑ ανέμεναν την επέλαση των στοιχείων της φύσης, είδαμε πριν από το ξέσπασμα του τυφώνα κλειδαμπαρωμένα σπίτια και μαζική φυγή κατοίκων. Οσοι έμειναν σκοτώθηκαν, πνίγηκαν, οι περισσότεροι σώθηκαν κακήν-κακώς, άνθρωποι και ποντίκια, πλιάτσικο και ωμή βία.
Το σοκ είναι ισχυρό παγκοσμίως γιατί η εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι για τις ΗΠΑ, η εικόνα που οι ΗΠΑ εκπέμπουν στον υπόλοιπο κόσμο, ιδίως μετά τη φοβερή 11η Σεπτεμβρίου, συνοψίζεται στο εξής: Το πλέον πανίσχυρο κράτος του κόσμου, πληγωμένο θηρίο από το τρομοκρατικό χτύπημα, που υποπτεύεται όμως πια και τη σκιά του και η σκιά των ΗΠΑ καλύπτει τον κόσμο όλο. Μια υπερδύναμη που η κατάσταση της υγείας της είναι το παγκόσμιο θερμόμετρο. Για τους περισσότερους οι ΗΠΑ επειδή στρατιωτικοπολιτικά με τον έναν ή άλλον τρόπο παίζουν εδώ και δεκαετίες χωρίς αντίπαλο, θεωρούνταν άτρωτες ακόμα κι όταν έρχονταν αντιμέτωπες με τις δυνάμεις της φύσης.
Παράδειγμα: Ενας σεισμός 6,5 Ρίχτερ στο Ιράν, την Αλγερία ή στη Νικαράγουα σωριάζει πόλεις και θάβει χιλιάδες. O ίδιας έντασης σεισμός όταν εκδηλώνεται π.χ. στην Καλιφόρνια προξενεί σχεδόν τίποτα.
Οχυρωμένες πίσω από την αδιαμφισβήτητη ισχύ, την έπαρση και τις φοβίες τους, οι ΗΠΑ έπειθαν ότι αυτή είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αντιπαρατεθεί στις θεομηνίες και να βγάλει ασπροπρόσωπο το ανθρώπινο γένος. O πρόεδρος των ΗΠΑ επικαλείται σχεδόν σε κάθε ομιλία του τον Θεό, με εμφανή συγκίνηση δηλώνει ότι προσεύχεται είτε για να επικρατήσει κάπου η δημοκρατία και η ελευθερία είτε για να πάει καλά, κάπου αλλού, μια πολεμική επιχείρηση. Τα μάτια του υγραίνονται, πρέπει κάποιος να είναι προκατειλημμένος ή εμπαθής για να ισχυριστεί ότι ο πρόεδρος υποκρίνεται, παίζει θέατρο. Σίγουρα υπάρχουν κάτοικοι, βαθιά θρησκευόμενοι, στη Λουιζιάνα, στη Φλόριντα, στο Τέξας, στην Οκλαχόμα κ.α. που πιστεύουν ότι ο πρόεδρος έχει το «οκέι» από τον Υψιστο για ό,τι αποφασίζει και πράττει.
Οι δύο ταυτόσημες χρονικά τραγωδίες, το ποδοπάτημα, η ασφυξία χιλίων πιστών στο Ιράκ στο δρόμο προς την προσευχή, και το ξερίζωμα χιλιάδων ψυχών στις ΗΠΑ από τον τυφώνα «Κατρίνα», στα μάτια τα δικά μας, των «τρίτων», έφεραν κοντά δυο εχθρικούς κόσμους. Πανίσχυρο συνδετικό υλικό ο πόνος και ο θρήνος, μάλλον τα πιο δημοκρατικά συναισθήματα.
Στην πρώτη περίπτωση, προσκυνητές υπέκυψαν στο φόβο και στον πανικό που κυκλοφορούν πια μέσα στο αίμα τους. Στη δεύτερη, η φύση κατανίκησε υποδομές, «ετοιμότητες», και ανακλαστικά της κατά τεκμήριο ισχυρότερης χώρας του πλανήτη.
«Είμαστε όλοι Αμερικανοί» ειπώθηκε και γράφτηκε μετά το σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου που άλλαξε -προς το ακόμα χειρότερο- τον κόσμο.
Είμαστε και εμείς σαν και εσάς, ανίσχυρα ανθρωπάκια στην ίδια Γη, μπορούν να φωνάξουν τώρα οι Αμερικανοί προς τους Ιρακινούς και προς όλους, μόλις στεγνώσουν τα δάκρυά τους από τη συμφορά που τους βρήκε.