Ειλικρίνεια και σύνεση

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πολιτικό τοπίο της χώρας έχει μπει στην τρίτη, κρίσιμη φάση από τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, από την οποία, όπως όλα δείχνουν, θα κριθεί εν πολλοίς και η δυνατότητα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να διατηρήσουν την πολιτική κυριαρχία και να εξασφαλίσουν την παραμονή στην εξουσία και την επόμενη τετραετία. Μετά τον αρχικό παρατεταμένο «μήνα του μέλιτος» της ολυμπιακής περιόδου και την αναμενόμενη στη συνέχεια, καταγραφή των πρώτων σημαδιών φθοράς, η κυβέρνηση της Ν.Δ. βρέθηκε αντιμέτωπη με τα ουσιαστικά διλήμματα και τους εύλογους προβληματισμούς που ανέκυπταν από τα ίδια τα μηνύματα των ψηφοφόρων, έτσι όπως αυτά καταγράφηκαν στις δημοσκοπήσεις του περασμένου Απριλίου – Μαΐου.

Απέναντι σε αυτές τις προειδοποιήσεις, ο πρωθυπουργός επέλεξε την οδό της δυναμικής αλλά λελογισμένης στρατηγικής των στοχευμένων τομών στην οικονομία.

Ο έντονος φόβος που επικρατούσε στο κυβερνητικό στρατόπεδο ότι ορισμένα από τα προωθούμενα μέτρα, και κυρίως αυτά της απελευθέρωσης των ωραρίου και της αλλαγής του ωραρίου εργασίας θα επέφεραν περαιτέρω φθορά, αποδείχθηκε βάσιμος, αφού μεγάλες πλειοψηφίες των πολιτών διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Παρά ταύτα, η τελευταία δημοσκόπηση που είδε το φως της δημοσιότητας, αλλά και οι κυλιόμενες ποιοτικές που βρίσκονται σε εξέλιξη, όχι μόνο δεν καταγράφει περαιτέρω φθορά, αλλά αντίθετα καταδεικνύει ελαφρά ανάκαμψη της εικόνας της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.

Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; Μειώθηκε η δυσφορία της κοινής γνώμης λόγω των πειστικών επιχειρημάτων τα οποία άρθρωσαν τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη για να υπερασπιστούν τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες; Μάλλον όχι.

Ισως αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι πολίτες, στη συντριπτική τους πλειονότητα, γνωρίζουν ότι, επί της ουσίας, πολλά από τα μέτρα, που σήμερα θεσμοθετούνται, λειτουργούν ήδη εδώ και καιρό στην «αγορά», η οποία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δική της δυναμική. Ισως πιστώνουν στην κυβέρνηση Καραμανλή τη διάθεση για άσκηση αποφασιστικής αλλά και μετρημένης πολιτικής προς την κατεύθυνση, συνολικά, αναγκαίων τομών, ενώ ταυτοχρόνως χρεώνουν στην αξιωματική αντιπολίτευση του Γ. Παπανδρέου έλλειψη οράματος και στόχων, απουσία επιχειρημάτων και αυτοκριτικής. Ισως ο «φρέσκος αέρας» των μεταρρυθμίσεων, απομακρύνει τις επιμέρους ενστάσεις για τις πρωτοβουλίες που ενοχλούν.

Οπως και να ‘χει, οι μεταρρυθμίσεις φαντάζουν μονόδρομος για την πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης της Ν.Δ. Αρκεί να μην ξεπεράσουν τα «όρια ασφαλείας» της πολύπαθης ελληνικής κοινωνίας, να πραγματοποιηθούν με σύνεση και να εξηγηθούν επαρκώς, χωρίς αλαζονεία, με ειλικρίνεια και καθαρές κουβέντες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή