Μόλις τέσσερις ώρες και δεκαπέντε λεπτά διαρκεί πλέον από χθες το ταξίδι Αθήνα – Θεσσαλονίκη με δύο πολύ υψηλών προδιαγραφών τρένα, που έθεσε σε κυκλοφορία ο ΟΣΕ. Οι συρμοί αυτοί, οι οποίοι θα αναχωρούν κάθε πρωί από την πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα, δικαίως αναμένεται να αποτελέσουν τη βιτρίνα του εκσυγχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, το οποίο με δραματική καθυστέρηση δείχνει επιτέλους να κινείται προς την κατεύθυνση σταδιακής και αγχώδους μείωσης της απαράδεκτης υστέρησης που παρουσιάζει από τα σύγχρονα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Αν μάλιστα τηρηθεί η υπόσχεση συρρίκνωσης περαιτέρω του χρόνου πραγματοποίησης του ταξιδιού Αθήνας – Θεσσαλονίκης σε τρεις ώρες και τριάντα λεπτά από τον επόμενο Σεπτέμβριο, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η ηλεκτροκίνηση των τρένων στη γραμμή αυτή, η κοινή γνώμη θα αρχίσει να πείθεται ότι όντως οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι θα αφήσουν πίσω τους τη… μετά Τρικούπη(!) εποχή, από την οποία μέχρι τώρα στάθηκε αδύνατον να αποδράσουν.
Η αναμενόμενη για την επόμενη εβδομάδα έναρξη, επιτέλους, των δρομολογίων του προαστιακού μέχρι την Κόρινθο θα συντείνει στην καθιέρωση του σιδηροδρόμου ως αξιόπιστου μέσου μετακίνησης. Δεν αποτελεί μυστικό ότι ένα προαστιακό σιδηροδρομικό δίκτυο μέχρι Κόρινθο και Χαλκίδα μπορεί να αποτελέσει όχι μόνο ουσιαστικότατο παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης αυτών των δύο περιοχών, αλλά και καταλύτη οικιστικών ανατροπών που θα επηρεάσουν την Αττική, όπου είτε το θέλουμε είτε όχι κατοικεί ο μισός περίπου πληθυσμός της χώρας.
Τα δίκτυα μεταφορών (σιδηροδρομικά, οδικά ή οτιδήποτε άλλα) παίζουν καθοριστικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Δεν υπάρχει ανεπτυγμένη χώρα που να μη διασχίζεται από πυκνότατα δίκτυα μεταφορών πάσης φύσεως και υψηλής ποιότητας. H Ελλάδα υστερεί τραγικά σε αυτόν τον τομέα, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην καταβάλλονται επίμονες και συστηματικές προσπάθειες συρρίκνωσης του χάσματος. Μέχρι πότε θα γίνεται ανεκτή, π.χ., η φαιδρή ταχύτητα κίνησης των συρμών στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου;
Ο ΟΣΕ έχει ιδία πείρα ότι η αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών που έγινε, π.χ. με την προ εικοσαετίας σχεδόν εισαγωγή των τρένων «ιντερσίτι» στη γραμμή Αθήνας – Λάρισας – Θεσσαλονίκης, εκτόξευσε προς τα πάνω τον αριθμό των διακινουμένων επιβατών, οι οποίοι δεν δίστασαν να καταβάλλουν το υπερδιπλάσιο εισιτήριο.
Ας τολμήσουν, λοιπόν, οι αρμόδιοι να φέρουν τους σιδηροδρόμους της χώρας μας στον 21ο αιώνα και να είναι βέβαιοι πως θα τύχουν της ανταπόκρισης του επιβατικού κοινού.