Το ευρωτουρκικό παράδοξο

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στην ώς τώρα πορεία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κάθε χώρα αιτούσα την ένταξή της διαπραγματευόταν θέματα ειδικού ενδιαφέροντος αλλά ποτέ δεν έγινε απόπειρα αναιρέσεως της θεμελιώδους και αυτονοήτου υποχρεώσεώς της να αναγνωρίζει όλα τα κράτη-μέλη.

Εξαίρεση αποτέλεσε η Τουρκία, αφού η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 17ης Δεκεμβρίου έθετε ως προϋπόθεση ενάρξεως των συνομιλιών της Αγκυρας την υπογραφή του Πρωτοκόλλου επεκτάσεως της Τελωνειακής Συμφωνίας της με την E.E. με τα δέκα νέα μέλη της Κοινότητος -της Κυπριακής Δημοκρατίας περιλαμβανομένης. Ετυχε δηλαδή η Τουρκία εξόχως προνομιακής μεταχειρίσεως επί ζημία του κύρους της Ενώσεως.

Επειδή σε αντίθεση με την E.E. -μία λέσχη είκοσι πέντε κυρίων, που διαπληκτίζονται επί ουσιαστικών και μη ζητημάτων- η Τουρκία είναι μία παραδοσιακή δύναμη, με συγκροτημένη ιθύνουσα τάξη που επιμένει στη διατήρηση μιας προνομιακής μεταχειρίσεως έναντι ενός πλήρους μέλους της Ενώσεως.

Η ιθύνουσα τάξη της Αγκυρας, δεν είναι τόσο αφελής ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι το μάλλον όψιμο ενδιαφέρον ορισμένων κοινοτικών κυβερνήσεων για την Κύπρο, τελεί σε άμεση συνάρτηση με την απροθυμία τους -λόγω των πιέσεων της κοινής γνώμης- να δεχθούν την Τουρκία στους κόλπους της E.E. Σε μία προσπάθεια, λοιπόν, ανασκευής της τάσεως που συνεχώς ενδυναμώνεται, η Αγκυρα, με διαφόρους τρόπους, προβάλλει μια σειρά επιχειρημάτων, όπως:

– Προτρέπει την Ευρώπη, αποδεχόμενη την Τουρκία στους κόλπους της, να εναρμονισθεί με τη σύγχρονη τάση της παγκοσμιοποιήσεως και να συμφιλιωθεί με τη «διαφορετικότητα» -εθνική, πολιτιστική και θρησκευτική- ασχέτως εάν ακολουθεί στο εσωτερικό πολιτική εκ διαμέτρου αντίθετη.

– Προβάλλει τις τεράστιες επενδυτικές δυνατότητες που προσφέρει η μεγάλη αυτή χώρα, αν και τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά κεφάλαια στρέφονται πλέον προς τις ελκυστικότερες αγορές -της Κίνας και των Ινδιών.

– Εξαίρει τις θετικές συνέπειες στην εικόνα της E.E., που θα έχει η ένταξη της Τουρκίας στην Κοινότητα, στο ενάμιση δισεκατομμύριο μουσουλμάνων, αλλά η ριζοσπαστικοποίηση κάποιων ισλαμιστών έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο ώστε δεν κατευνάζεται με συμβολισμούς αυτής της μορφής.

Ωστόσο, παρά τις επιφυλάξεις, τα ως άνω επιχειρήματα είναι δόκιμα και ασφαλώς έχουν απήχηση σε αρκετές κυβερνήσεις χωρών-μελών της Ενώσεως. Αλλά όπως συμβαίνει συχνά, οι Τούρκοι αξιωματούχοι χάνουν ενίοτε την ψυχραιμία της, όπως συνέβη με την περίπτωση του κ. Egemen Bagis, συμβούλου επί θεμάτων Εξωτερικής πολιτικής του πρωθυπουργού κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σε επιστολή του που δημοσίευσε πριν από λίγες ημέρες η Herald Tribune, ο κ. Bagis αναφέρεται με περιφρόνηση «στην κουβέντα των «μικρο» πολιτικών της Ευρώπης» και στην ανεύθυνή τους πολιτική «η οποία απλώς επιβεβαιώνει την υπερατλαντική αντίληψη ότι η Ευρώπη είναι πάρα πολύ σημαντική ώστε να αφεθεί στους Ευρωπαίους». Αυτά για όσους θεωρούν ότι ο κ. Ερντογάν έχει εισάγει μια νέα ποιότητα στην τουρκική πολιτική και δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι η Τουρκία είναι μια χώρα, με σταθερές περίπου αμετάβλητες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή