Της συμπρωτεύουσας της πρέπει κάθε τιμή. Κι όχι μόνον της πόλης, αλλά της περιοχής ολόκληρης. Ούτε γιατί είναι ο τόπος καταγωγής πρωθυπουργών. Ή, γιατί, είναι ένας μεγάλος πόλος επιρροής του εκλογικού σώματος. Ούτε γιατί αποτελεί κρίσιμη περιοχή για τη διεθνή υπόσταση της χώρας, πριν (όσο όμως και μετά) το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ούτε άλλωστε επειδή ένα πολύ μεγάλο μέρος της παραγωγικής δραστηριότητας -ιδιαίτερα της ενεργειακής- συγκεντρώνεται σε αυτήν.
Σίγουρα όμως, η δήθεν (πλέον) Διεθνής Εκθεση δεν αποτελεί επαρκή δικαιολογία για την πολιτικο-μιντιακή επιχείρηση συσκότισης της πραγματικότητας, που ξεκινά με «λαμπρότητα» από αύριο! Είχαμε καλέσει και παλαιότερα τον πρωθυπουργό να το ξανασκεφτεί, θα το κάνουμε και σήμερα.
Ξεκαθαρίζουμε πως η αντίρρησή μας δεν αφορά στην εξαιρετικώς απαραίτητη παρουσία του αρχηγού της κυβέρνησης στη Θεσσαλονίκη. Και αυτός και το κατάλληλο εξειδικευμένο κλιμάκιο υπουργών πρέπει, έστω με την αφορμή της Εκθεσης, να προσέξουν ξεχωριστά τη Βόρεια Ελλάδα. Μήπως, άλλωστε, τον υπόλοιπο χρόνο δεν το κάνουν; Γιατί όμως πρέπει να «ξοδέψει» ο «θεσσαλονικάρχης» Ορφανός μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τα νέα στάδια, ως να επρόκειτο για ροδοπέταλα που στρώνουν την έλευση του πρωθυπουργού;
Μαζί με την κυβέρνηση, ποτίζονται και οι γλάστρες της αντιπολίτευσης. Και όλοι αυτοί έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στην Αθήνα, αυτό που ονομάζουν «εθνικό ακροατήριο», κλείνουν το μάτι στον ψηφοφόρο, εξαπολύοντας μια ακόμη (προ)εκλογική ομιλία. Κάθε χρόνο, η κεντρική ομιλία του πρωθυπουργού γίνεται ολοένα και περισσότερο φλύαρη, όλο και πιο «πονηρή» και, δυστυχώς, όλο και πιο επικίνδυνη για τη χώρα και την οικονομία της. Οπως προσφυώς λένε και οι «ειδικοί» της δημοσιογραφίας στον αυτόματο πιλότο, οι εξαγγελίες μοιάζουν είτε με… ψίχουλα είτε με «ό,τι περισσότερο αντέχει η οικονομία». Ας κάνει λοιπόν κάθε περιοχή μια εμποροπανήγυρη για να τσιμπήσει κάτι από το αδειανό καλάθι του κρατικού προϋπολογισμού.
Η φιέστα της Εκθεσης μπορούσε να δικαιολογηθεί όσον καιρό είχαμε μια κλειστή και κρατικο-καθοδηγούμενη οικονομία. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, με τους συνοριακούς μας γείτονες στο κατώφλι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα διευρωπαϊκά δίκτυα να επεκτείνονται, το βήμα της Εκθεσης δεν έχει καμία σχέση με τις κοινωνικές παροχές, την εισοδηματική πολιτική ή με τις αντι-φιέστες συνδικάτων, επιχειρηματιών και άλλων πολύβουων κομματικών (ακόμη και αστυνομικών!) συναθροίσεων. Ενα σύννεφο καπνού, που τυφλώνει τον πολίτη και, τελικώς, μπερδεύει ακόμη και τα μηνύματα που θέλουν να στείλουν οι πολιτικοί. Το οποίο, επιπλέον, μας κοστίζει πακτωλό χρημάτων, που ξοδεύονται σε πολυτελή ξενοδοχεία, γεύματα μετά μουσικής, οδοιπορικά και εκτός έδρας για τις υπηρεσίες ασφαλείας και άλλους παρατρεχάμενους συμβούλους.
Η Δημοκρατία προβλέπει τον κατάλληλο χώρο για κάθε υπεύθυνη δήλωση και συζήτηση: τη Βουλή. Εκεί όπου μαζεύονται άμαθοι βουλευτές, που τους μαθαίνει ο κόσμος μόνον όταν «παραβούν» την κομματική (δηλαδή, αρχηγική) γραμμή. Από τον Κώστα Καραμανλή περιμέναμε κάτι καλύτερο και ρηξικέλευθο.