Αυτό το ιλαρό πανηγύρι της Θεσσαλονίκης νομίζω ότι πρέπει σύντομα να λήξει. Εκθέτει και τη σοβαρότητα της κυβέρνησης, αλλά και αποκαλύπτει όλη την υποκρισία και δουλικότητα του κρατικοδίαιτου κατεστημένου που σπεύδει στη συμπρωτεύουσα για να φωτογραφηθεί δίπλα στον πρωθυπουργό ή στους υπουργούς, για να συζητήσει και να κλείσει δουλειές. Και από δίπλα ένα απίθανο πλήθος παραγιών, γραμματέων, ακολούθων, κομματόσκυλων κ.λπ. Αναμφίβολα η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης συμβολίζει έναν ισχυρό πυλώνα εξωστρέφειας της οικονομίας και αξίζει την παρουσία του πρωθυπουργού και μιας ομιλίας του προς τους Ελληνες και ξένους οικονομικούς παράγοντες που συμμετέχουν. Από εκεί και πέρα, όμως, οι άλλες φιέστες και προπαντός η ομαδική μεταφορά όλου του κατεστημένου των Αθηνών (όλο το Υπουργικό Συμβούλιο, όλες οι διοικήσεις τραπεζών και ΔΕΚΟ, όλοι οι κρατικοδίαιτοι βιομήχανοι κ.λπ.) με πτήσεις τσάρτερ είναι το λιγότερο κωμική! Η σεμνότητα που είχε υποσχεθεί ο κ. Κων. Καραμανλής μετά την εκλογική του νίκη πρέπει κάποτε να γίνει πράξη και θα έπρεπε ο ίδιος να είχε ήδη βγάλει απόφαση με την οποία να απαγορεύει στους υπουργούς του και στους διοικητές των ΔΕΚΟ να σπαταλούν το χρήμα των φορολογουμένων για να παριστάνουν τις γλάστρες της πρωθυπουργικής ομιλίας.
Ταύτα, όσον αφορά το ύφος και ήθος της νέας διακυβέρνησης. Τώρα, σχετικά με την αποψινή ομιλία του προέδρου της κυβερνήσεως, για την οποία τόσο μελάνι έχει σπαταληθεί στον Τύπο, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι και στον τομέα αυτόν προσδοκάμε μια ουσιαστική αλλαγή που θα σηματοδοτεί μια νέα πορεία. Τι ήσαν μέχρι τώρα οι πρωθυπουργικές ομιλίες στη Θεσσαλονίκη; Μια ακατάσχετη δημαγωγία, μια λαϊκίστικη παροχολογία όπου μοιραζόταν πλούτος που δεν υπήρχε στους αναξιοπαθούντες της ελληνικής κοινωνίας. Πλούτος, βέβαια, που για καθέναν, είτε ήταν μισθωτός είτε συνταξιούχος είτε αγρότης είτε επαγγελματίας, κατέληγε σε φιλοδώρημα που φυσικά δεν άλλαζε την άθλια οικονομική του κατάσταση. Ομως, τα MME της διαπλοκής με τους πηχυαίους τίτλους για «πακέτα Σημίτη» σιγοντάριζαν τη δημαγωγία και προπαντός απέκρυπταν την υπερχρέωση της χώρας.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ο κ. Κων. Καραμανλής θα έπρεπε αυτήν τη φορά να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις εισηγήσεις παλαιοκομματικών υπουργών του για αυξήσεις ολίγων ευρώ ή για παροχές σε πολύτεκνους (αυτές οι εξαγγελίες ανήκουν στην αρμοδιότητα υφυπουργών και όχι πρωθυπουργού) και αντί να ακολουθήσει την πεπατημένη της διανομής πλούτου που δεν υπάρχει, να μιλήσει για τις πολιτικές και τα μέτρα που απαιτούνται για να παράγει αυτός ο τόπος πλούτο, για να ανοίξουν νέες επιχειρήσεις, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης. Να μιλήσει δηλαδή για το μέλλον αυτής της χώρας.