INA DAILY.COM/ ΗΑΑRΕΤΖ
Νέα τάξη στη Λωρίδα της Γάζας
Την επόμενη εβδομάδα, κάτι σημαντικό θα συμβεί στη Μέση Ανατολή. Το κράτος του Ισραήλ θα εγκαταλείψει τη Λωρίδα της Γάζας. Αν και αυτή δεν θα είναι η πρώτη ισραηλινή αποχώρηση από αραβικά εδάφη, έχει κάτι μοναδικό. Πρόκειται για την πρώτη πλήρη αποχώρηση από παλαιστινιακά εδάφη και ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ίδρυσης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους που θα συνυπάρχει ειρηνικά δίπλα στο Ισραήλ. Εάν κάποιος δεχθεί την άποψη ότι η ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση αποτελεί την καρδιά της ισραηλινοαραβικής διαμάχης, τότε η παράδοση της Γάζας στους Παλαιστινίους, η «απελευθέρωσή» της από τους εβραϊκούς οικισμούς και τους Ισραηλινούς στρατιώτες πηγαίνει πολύ πιο πέρα από τα στενά όρια μιας τακτικιστικής κίνησης με αντικείμενο μερικά χιλιόμετρα γης. Υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει: το Ισραήλ δίνει. Εκείνο που είναι ασαφές αφορά την άλλη πλευρά. Δηλαδή τι ακριβώς παίρνουν οι Παλαιστίνιοι. Οι Παλαιστίνιοι ποτέ δεν είχαν υπό τον έλεγχό τους εδάφη. Το κράτος που υποτίθεται ότι θα ‘πρεπε να έχει ιδρυθεί το 1947, ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στην ιορδανική προσάρτηση και την αιγυπτιακή στρατιωτική αρχή. Ηταν με τη συμφωνία του Οσλο που για πρώτη φορά δόθηκε στους Παλαιστινίους η δυνατότητα της αυτοδιοίκησης. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Οι Παλαιστίνιοι έχασαν την ευκαιρία να οργανώσουν μια ισχυρή, καθαρή, διαφανή κεντρική εξουσία και θεσμούς. Τώρα, οι Παλαιστίνιοι έχουν μια ευκαιρία να αντιστρέψουν αυτή την εικόνα.
LΕ ΜΟΝDΕ
Με αφορμή την υγεία του Ζακ Σιράκ
Η συζήτηση σχετικά με την υγεία του Ζακ Σιράκ έφερε στο φως τις αδυναμίες των θεσμών μας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1958, η 5η Δημοκρατία προβλέπει την ύπαρξη ενός παντοδύναμου προέδρου και χωρίς κανένα ουσιαστικό αντιστάθμισμα. Σε περίπτωση ασθένειας του προέδρου της Δημοκρατίας, όπως διαπιστώσαμε στην περίπτωση του Ζορζ Πομπιντού και του Φρανσουά Μιτεράν, ή του παραμικρού προβλήματος υγείας, η κατάσταση γίνεται πραγματικά αλλόκοτη. Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου, ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν, ο οποίος προΐστατο εκτάκτως του υπουργικού συμβουλίου, διαβεβαίωσε τα μέλη της κυβέρνησης ότι ο κ. Σιράκ ήταν «σε πολύ καλή κατάσταση». Εάν όμως είναι όντως έτσι, γιατί νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Βαλ-ντε Γκράς, υπό το καθεστώς ενός περίεργου νόμου σιωπής; O Σοσιαλιστής βουλευτής Αρνό Μόντεμπουργκ συνάγει από την ασθένεια του κ. Σιράκ τα ακόλουθα λογικά συμπεράσματα: «Το σύστημα της 5ης Δημοκρατίας προσδίδει σε έναν μόνο άνθρωπο όλες τις εξουσίες. Το παραμικρό πρόβλημα υγείας έχει αντίκτυπο σε ολόκληρο το σύστημα». Το γεγονός αυτό επικυρώνει την άποψη του προέδρου του κόμματος UDF, Φρανσουά Μπαγιού, ο οποίος συγκρίνει τον πρόεδρο της Δημοκρατίας «με τον μονάρχη του μοναρχικού πολιτεύματος της Γαλλίας», με την έννοια ότι όπως και πριν από την Επανάσταση, το σώμα του βασιλιά ήταν ένα θέμα ταμπού, για το οποίο κανείς δεν μιλούσε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, 19 μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2007, η εισαγωγή του κ. Σιράκ στο νοσοκομείο θα συμβάλει στην αναθέρμανση της σωτήριας συζήτησης για τη μεταρρύθμιση των θεσμών.
ΒΒC GRΕΕΚ.CΟΜ
Τι σκέπτεται η Γαλλία για το Τουρκικό
Συνέντευξη στην ελληνική υπηρεσία του Μπι Μπι Σι του δημοσιογράφου της γαλλικής εφημερίδας Liberation Μαξ Σεμό για την Τουρκία: «Το θέμα είναι ότι η Γαλλία αμφισβητεί πιο έντονα και δραστικά την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, σε σύγκριση με τη Λευκωσία και την Αθήνα. Νομίζω ότι η γαλλική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι όπως έχουν τα πράγματα αποτελεί τη μειοψηφία στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να επιτύχει πολλά όσο ασκεί την προεδρία της E.E. η Βρετανία, η οποία ανοικτά θέλει να διατηρήσει το χρονοδιάγραμμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Νομίζω ότι η Γαλλία έχει σκοπό να περιμένει την εκλογική νίκη της Αγκελα Μέρκελ στη Γερμανία, που έχει κοινές απόψεις για την Τουρκία, και κυρίως την ανάληψη της προεδρίας της E.E. από την Αυστρία, τον Ιανουάριο. Παραδόξως το Παρίσι κινείται πιο ενεργά απ’ ό,τι η Κύπρος και η Ελλάδα για τις οποίες υπάρχει η επιτιμητική αίσθηση ότι θέλουν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία τον Οκτώβριο, ώστε να ασκήσουν μετά τις δικές τους πιέσεις για τουρκικές παραχωρήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ζακ Σιράκ δεν θέλει να τραβήξει την υπόθεση στα άκρα ασκώντας βέτο κατά της ένταξης της Τουρκίας. Είναι φυσικά κάτι απολύτως λογικό, εφόσον το Παρίσι δεν θέλει να πάρει το ρίσκο μιας νέας πολιτικής κρίσης μετά το «όχι» στο δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα».
SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG
Χρειάζεται και εκδημοκρατισμός
Μπορεί να προσωποποιείται η γερμανορωσική φιλία αλλά στην ουσία πρόκειται για μια μακροχρόνια διαδικασία σύνδεσης της Ρωσίας με την Ευρώπη. Σ’ αυτό οφείλει να βοηθήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση αναδειχθεί στις εκλογές τις 18ης Σεπτεμβρίου. Και μάλιστα, κάθε γερμανική κυβέρνηση οφείλει να επισημαίνει στον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι για την ευρωπαϊκή επανασύνδεση της Ρωσίας δεν χρειάζεται μόνον η οικονομική σταθερότητα, αλλά και ο εκδημοκρατισμός.
ΙΝΑ DAILY.COM/ THE DAILY SΤΑR
Το Πεντάγωνο και η μεγάλη στρατηγική
Η αμυντική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Από το 1997 και μετά, το αμερικανικό Κογκρέσο έχει ζητήσει από το υπουργείο Αμύνης να προβαίνει ανά τετραετία σε μια μεγάλη αναθεώρηση της αμυντικής πολιτικής. Το υπουργείο αυτή τη στιγμή αναπτύσσει την τρίτη αναθεώρηση, την οποία θα δώσει στη δημοσιότητα ώς το τέλος του έτους. H μεγάλη στρατηγική η οποία ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε για την αμερικανική αμυντική πολιτική δεν έχει αλλάξει ιδιαιτέρως μετά το 2002. Εστιασμένη στη διεθνή τρομοκρατία, η στρατηγική αυτή απαιτεί την ενίσχυση του δικτύου των διεθνών εταίρων. Σε τελευταία ανάλυση, αυτή η στρατηγική αναζητεί τις γενεσιουργές αιτίες της τρομοκρατίας, την απουσία ανοικτών πολιτικών συστημάτων και οικονομικών ευκαιριών. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που η αμερικανική στρατιωτική δύναμη χρησιμοποιείται, προκειμένου να εφαρμοστεί η μεγάλη στρατηγική. Λίγοι αμφιβάλλουν ότι η αναθεώρηση του 2005 θα επισημοποιήσει την αλλαγή του στόχου, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Πριν από αυτό, η αμερικανική στρατιωτική σκέψη εστιαζόταν σε μια γρήγορη νίκη στα μεγάλα θέατρα του πολέμου εναντίον των στρατιωτικών δυνάμεων ενός άλλου κράτους. Σήμερα, όμως, ο στρατός είναι πολύ πιο πιθανό να χρησιμοποιηθεί για τη διασφάλιση της σταθερότητας σ’ ένα κράτος που ανοικοδομείται, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων όταν τα καθεστώτα καταρρέουν, ή κατευθείαν για το ξερίζωμα τρομοκρατικών οργανώσεων και των υποστηρικτών τους.
ΒΒC GRΕΕΚ.CΟΜ
Γκογκέν, Βαν Γκογκ στην Τεχεράνη
Παρέμειναν κλειδωμένα στα υπόγεια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Τεχεράνης. Πρόκειται για μια σειρά από έργα τέχνης που είχαν αγοραστεί επί των ημερών του σάχη, τα περισσότερα από τα οποία δεν είχαν εκτεθεί ποτέ. Είναι έργα του Γκογκέν, του Βαν Γκογκ, του Πικάσο και του Γουόρχολ. Τα περισσότερα από τα 188 έργα δεν είχαν εκτεθεί ποτέ επειδή το ισλαμικό καθεστώς της χώρας ήταν αντίθετο στις δυτικές επιρροές. H έκθεση με τον τίτλο «Το Κίνημα της Μοντέρνας Τέχνης» θα έχει διάρκεια αρκετών εβδομάδων. Μόνο λίγοι πίνακες από τη συλλογή αυτή είχαν εκτεθεί το 1978, όταν άνοιξε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για πρώτη φορά τις πύλες του στο κοινό. Δέκα χρόνια αργότερα, όταν επί προεδρίας Χαταμί ανέλαβε τη διεύθυνση του μουσείου ο Αλί Ρεζά Σαμιαζάρ, έγιναν εκθέσεις με κάποιους από αυτούς τους πίνακες. Το 2004 το μουσείο οργάνωσε έκθεση με έργα βρετανικής γλυπτικής, παρουσιάζοντας έργα του Χένρι Μουρ και του Ντέμιαν Χιρστ.