LE ΜΟΝDΕ
Εναλλακτικές πηγές ενέργειας
Υποστηρίζοντας τις υψηλές τιμές του πετρελαίου και προσθέτοντας 15 ή 20 δολάρια στην τιμή του, στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή το Ρότερνταμ, οι χρηματαγορές οπωσδήποτε περιορίζουν την αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών. Κρούουν όμως τον κώδωνα του κινδύνου, υπενθυμίζοντάς μας ότι το υπέδαφος του πλανήτη δεν είναι αστείρευτο και ότι τα αποθέματα του μαύρου χρυσού θα αρχίσουν να εκλείπουν ήδη από το 2050, δηλαδή από αύριο. H τιμή του αργού ανήλθε στα 70 δολάρια αυτό το καλοκαίρι. Οταν βρεθούν λύσεις σε μια σειρά γεγονότων, τα οποία αποτέλεσαν την αιτία της έκρηξης αυτής (με τελευταίο γεγονός τον τυφώνα «Κατρίνα», ο οποίος κατέστρεψε μια απολύτως απαραίτητη ποσότητα πετρελαίου), όταν οι χώρες παραγωγής θα καταφέρουν να επενδύσουν σε νέες πετρελαιοπηγές ή επιτρέψουν σε ξένες εταιρείες να το κάνουν, η τωρινή ένταση που επικρατεί στις αγορές αναμένεται να αποκλιμακωθεί και η τιμή του βαρελιού να ξαναπέσει στα 40 δολάρια. Με δεδομένη την τωρινή κατάσταση των εναλλακτικών τεχνολογιών και με την προϋπόθεση ότι η πετρελαϊκή γεωπολιτική δεν μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις (στη Σαουδική Αραβία συγκεκριμένα). O συναγερμός για τα 70 δολάρια το βαρέλι είναι πολύ χρήσιμος. Μετά την κρίση της δεκαετίας του 1970 τέθηκαν σε ισχύ προγράμματα ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών ενέργειας, με προεξέχουσα την πυρηνική ενέργεια. Στη Γαλλία το πετρέλαιο δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνο το 36% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας. Ομως οι προσπάθειες αυτές εγκαταλείφθηκαν, λανθασμένα, μόλις η τιμή του βαρελιού ξανάπεσε στα 5 δολάρια το βαρέλι. Εχει έρθει λοιπόν η στιγμή για την επανέναρξη των οικονομικών προγραμμάτων και της έρευνας, τα οποία θα μας προσφέρουν εναλλακτικές πηγές ενέργειας.
FRΑΝΚFURΤΕR ΑLLGΕΜΕΙΝΕ
Ενας ενδεχόμενος μεγάλος συνασπισμός
Η σκέψη να υπάρξει κοινή διακυβέρνηση από τα δύο μεγάλα κόμματα της Γερμανίας έχει κάτι μάλλον ευχάριστο. Είναι δυνατόν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας να λυθούν καλύτερα μέσα από τη συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων; Αυτός που σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι μια συνεργασία μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών θα χαρακτηρίζεται από αρμονία, αλλά και από το θάρρος να λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα στη σωστή κατεύθυνση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την πολιτική πραγματικότητα. Είχαμε μια γεύση από ένα μεγάλο συνασπισμό τα τελευταία χρόνια με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Χριστιανοκοινωνιστές στην Μπούντεσρατ, την άνω Βουλή του Κοινοβουλίου. Οι συμβιβασμοί, οσάκις γίνονταν, δεν επετύγχαναν πολλά. Αυτό και μόνο θα μπορούσε να λειτουργήσει προειδοποιητικά. Ενας μεγάλος συνασπισμός ενδεχομένως να αδυνάτιζε την οικονομία, μειώνοντας τις πιθανότητες να δοθεί τέλος στην καταστροφική κατάσταση της ανεργίας.
ΒΕRLΙΝΕR ΖΕΙΤUΝG
Φοβισμένοι ψηφοφόροι;
Πολλές από τις προτάσεις των Ελεύθερων Δημοκρατών είναι σωστές. Πουθενά, ωστόσο, στο προεκλογικό τους πρόγραμμα δεν αναφέρεται ότι ο γερμανικός πληθυσμός δεν αποτελείται μόνο από επιχειρηματίες οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι η φιλελευθεροποίηση της αγοράς και υψηλότερα εισοδήματα. Στο πρόγραμμα θα έπρεπε να ξεκαθαρίζει ότι υπάρχουν και άνθρωποι που χρειάζονται τη στήριξη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους για να απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις, αλλά και σε περίπτωση που αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως αυτό της ανεργίας. H απόφαση της υποψήφιας για την καγκελαρία Αγκελα Μέρκελ να ορίσει ως σύμβουλό της σε φορολογικά θέματα τον ειδικό Πάουλ Κίρχοφ, έχει εκθέσει τους Γερμανούς συντηρητικούς στα πυρά των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων. O Κίρχοφ προτείνει, μεταξύ άλλων, έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή του 25% και τη δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών προκαλώντας την έντονη ανησυχία των ψηφοφόρων, γεγονός που αποτυπώνεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
ΤΗΕ WALL STREET JOURNAL
H γενναιοδωρία της Ευρώπης
Ολοι γνωρίζουμε ότι δεν θα ‘πρεπε, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να αντισταθούν σε ορισμένα κλισέ που ενισχύουν την άποψή μας για τον κόσμο. Ιδού ένα από αυτά: «H Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας του οποίου οι προστατευτικές πολιτικές και ο πληθωρικός αγροτικός τομέας προξενούν μεγάλο κακό στις αναπτυσσόμενες χώρες». Εχω όμως μια έκπληξη για σας: Στην πραγματικότητα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η πιο ανοικτή αγορά στον κόσμο προς τις φτωχότερες χώρες και ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος τους. Οι εμπορικές προτιμήσεις μας για τις αναπτυσσόμενες χώρες χρησιμοποιούνται ευρύτερα συγκριτικά με άλλες χώρες. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση αγοράζει το 85% των εξαγωγών των γεωργικών προϊόντων της Αφρικής. Στην πραγματικότητα εισάγει περισσότερα αγαθά από την Αφρική απ’ ό,τι οι άλλες χώρες των πλουσιότερων χωρών του κόσμου. Επί αιώνες, οι άνθρωποι θεωρούσαν τη δουλεία ως αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής τάξης των πραγμάτων. Σήμερα, ελάχιστοι πιστεύουν κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό για τους 25 χιλιάδες θανάτους ημερησίως. Υπάρχουν παρά πολλές πηγές στον κόσμο ώστε να αποφευχθούν αυτές οι ακρότητες. Αν κάτι χρειάζεται, είναι η πολιτική βούληση. H γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αυτήν την εβδομάδα είναι η τέλεια στιγμή για να αναδειχθεί αυτή η πολιτική βούληση. Δεσμευόμενα τα κράτη-μέλη για περισσότερη και καλύτερη βοήθεια και υποστηρίζοντας την ένταξη στο παγκόσμιο σύστημα εμπορίου των αναπτυσσόμενων χωρών, θα μπορέσουν να δείξουν ότι δεν αποδέχονται τον θάνατο εξαιτίας της φτώχειας στον σημερινό κόσμο της αφθονίας. (Από το άρθρο του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο.)
ΤΗΕ ΟΒSΕRVΕR
Παγκόσμια φτώχεια
Το σύνθημα «Να Κάνουμε τη Φτώχεια Παρελθόν» είναι αρκετά σύνθετο. Συγχρόνως είναι μια υπόθεση πολύ προβληματική. Γι’ αυτό και ο κεντρικός πυρήνας των συζητήσεων που θα γίνουν αυτήν την εβδομάδα στα Ηνωμένα Εθνη κατά τη διάρκεια της ετήσιας γενικής συνέλευσης θα πρέπει να είναι πώς θα ξεριζωθεί η παγκόσμια φτώχεια. Αλλιώς, όλοι οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν τη συνέλευση θα είναι ανοικτοί στις κατηγορίες ότι συμμετείχαν, συνέβαλαν τρόπον τινά στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τον 21ο αιώνα.
ΤΗΕ TIMES OF ΙΝDΙΑ
Τα παιδιά της Ινδίας υστερούν
Η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη του έτους 2005 μας είπε όσα ήδη γνωρίζαμε. Οσο περισσότερο ο κόσμος αλλάζει, τόσο περισσότερο παραμένει ίδιος. H Ινδία βρίσκεται στην 127η θέση σε μια λίστα 177 κρατών, ένα παιδί στα 11 πεθαίνει την πρώτη πενταετία της ζωής του και το ποσοστό θνησιμότητας σε παιδιά κάτω των πέντε ετών είναι 50% υψηλότερο για τα κορίτσια απ’ ό,τι για τα αγόρια. Το Μπαγκλαντές, το Βιετνάμ και η Ονδούρα, όλες χώρες φτωχές, έχουν χαμηλότερους δείκτες παιδικής θνησιμότητας. Αυτή η αυξανόμενη ανισότητα είναι κομμάτι της ιστορίας των μεταρρυθμίσεων στην Ινδία που τείνει να γίνει καθεστώς. Ανάμεσα στην ανάπτυξη και την ευημερία, η Ινδία είναι μοναδική. Χώρες οι οποίες είχαν περίπου τους ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης με την Ινδία, όπως η Βραζιλία για παράδειγμα, βρίσκονται ήδη πενήντα θέσεις μπροστά στους παγκόσμιους δείκτες. Στην Ινδία όλοι είμαστε υπερήφανοι για τη δημοκρατία. Αλλά μια δημοκρατία η οποία διασφαλίζει πολιτικές ελευθερίες, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί τη φυσική επιβίωση των πολιτών της, σε μια χώρα η οποία δεν είναι πλέον φτωχή, είναι μάλλον περίεργη υπόθεση.