Πρόκληση επιβίωσης

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με αφορμή τις επιδοτήσεις για το βαμβάκι, η ελληνική κοινή γνώμη βρέθηκε στις αρχές της χρονιάς αντιμέτωπη με το οξύ αγροτικό πρόβλημα της χώρας. Το σημερινό ρεπορτάζ της «K» (σελ. 9) έρχεται να φωτίσει τις πτυχές του, αλλά και το πόσο μεγάλη πρόκληση συνιστά ο γεωργικός εκσυγχρονισμός για την ελληνική κοινωνία.

Η αγροτική παραγωγή στην Ελλάδα είναι δομημένη κατά τρόπο αναχρονιστικό. Δυσανάλογα υψηλό ποσοστό του πληθυσμού δηλώνει απασχολούμενο με τη γεωργία, αλλά οι περισσότεροι από τους δηλούντες ελάχιστα ασχολούνται με αυτήν. Οι κλήροι είναι μικροί και κατακερματισμένοι, πράγμα που περιορίζει τις επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό. Οι μικροκτηματίες έχουν κατά μεγάλο ποσοστό στραφεί σε άλλα επαγγέλματα, διατηρώντας τη γεωργία μονάχα ως πάρεργο για την είσπραξη των επιδοτήσεων της μικρής παραγωγής τους. Κι αυτήν ακόμη πολύ συχνά δεν τη φροντίζουν οι ίδιοι, αλλά μετανάστες εργαζόμενοι που έχουν υποκαταστήσει τα ελληνικά εργατικά χέρια στους αγρούς της χώρας.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 οι υψηλές επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων από την E.E. διόρθωναν τις επιπτώσεις της ανορθολογικής δομής. Οι αγρότες είχαν εξασφαλισμένο εισόδημα, που τους καλλιέργησε ψευδαίσθηση ευμάρειας. Το εισόδημα, όμως, αυτό παρεχόταν από την Κοινή Αγροτική Πολιτική για να διασφαλισθεί η κοινωνική ισορροπία μέχρι την «εκβιομηχάνιση» της αγροτικής παραγωγής και τη στροφή σε παραγωγικές καλλιέργειες. Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτά δεν έγιναν. Οι επιδοτήσεις αντιμετωπίστηκαν ως εισόδημα προς ανάλωση και όχι ως οικονομική στήριξη για τη μετάβαση στη νέα εποχή.

Ηδη, όμως, με την αναμόρφωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής η νέα εποχή έφθασε και οι Ελληνες αγρότες είναι πλέον αναγκασμένοι να προσαρμοσθούν. H E.E. «κλείνει τα ταμεία». Το κράτος δεν επιτρέπεται να τους επιδοτήσει. H μεταρρύθμιση είναι μονόδρομος. Μόνο που οι αγρότες δεν έχουν τη δυνατότητα να τον διαβούν μόνοι. Χρειάζονται την κρατική καθοδήγηση για να στραφούν σε νέες καλλιέργειες, την παροχή κινήτρων για την ένωση των κλήρων, τη στήριξη και την τεχνογνωσία για να οργανωθούν σε επιχειρηματικές βάσεις. Χρειάζονται ακόμη κίνητρα και ενημέρωση για εναλλακτικές απασχολήσεις, ώστε να μειωθεί ο αγροτικός πληθυσμός. H γεωργική δραστηριότητα δεν μπορεί πια να ασκείται ως πάρεργο. Θα πρέπει να είναι σοβαρή και κύρια ασχολία, με εκτάσεις που δικαιολογούν επένδυση εργασίας και κεφαλαίου, με επιχειρηματικές δομές και αντιλήψεις. O στόχος είναι δύσκολος, αλλά όχι ανέφικτος. Αρκεί να υπάρξει σοβαρή κρατική προσπάθεια και ανταπόκριση του αγροτικού πληθυσμού. H αδράνεια ή η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να αποφύγουμε τις αλλαγές θα είναι καταστροφή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή