Δεν υπάρχει Ελληνας, πιστεύουμε, ακόμη και μεταξύ αυτών που τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που πετούσαν με την εταιρεία και υφίσταντο χίλιων δυο ειδών ταλαιπωρίες ορκίζονταν πως «άμα ξαναπετάξω με αυτήν να με φτύσετε!» (και συνήθως… ξαναπετούσε!), που να μην αισθάνεται λύπη, σαν να χάνει κάτι «δικό του», από τη μετά βεβαιότητος διαφαινόμενη κατάργηση της Ολυμπιακής. Οπως, πάλι, δεν υπάρχει Ελληνας που να είναι διατεθειμένος να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί τις τεράστιες «τρέχουσες» αλλά και σωρευμένες ζημιές αυτού του… πολύπαθου «εθνικού αερομεταφορέα», που όση περηφάνια τού προκαλούσε κάθε φορά που σε κάποιο αεροδρόμιο του πλανήτη τροχοδρομούσαν τα αεροσκάφη με τους έξι ολυμπιακούς κύκλους, άλλη τόση πίκρα και απογοήτευση (μαζί με… «αρπαχτές» από την ίδια του την τσέπη!) αισθανόταν από τα σκάνδαλα, την κακοδιαχείριση, την έλλειψη επαγγελματικού και αποδοτικού μάνατζμεντ, τη σταδιακή και… μεθοδευμένη μετατροπή της εταιρείας σε άντρο ικανοποίησης ρουσφετιών, με αποτέλεσμα κάθε λίγο και λιγάκι να διαπιστώνεται επισήμως η τροχιά πτώσης και απαξίωσης στην οποία «πετούσε», χωρίς κανείς να νοιάζεται, να ενδιαφέρεται, να αισθάνεται το βάρος των ευθυνών του…
Είναι κοινός τόπος πως η Ολυμπιακή πληρώνει (τον πλήρωνε δεκαετίες ολόκληρες…) τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της με το ελληνικό κράτος και τις πολύ συγκεκριμένες και χιλιοσυζητημένες αδυναμίες και πελατειακής νοοτροπίας δομές και τρόπους λειτουργίας του. Τα προβλήματα της εταιρείας δεν… ξεφύτρωσαν «ξαφνικά», από παράγοντες απρόβλεπτους και «ανωτέρας βίας». Σωρεύονται με… συνέπεια και συνέχεια εδώ και 25 χρόνια, και για τους ίδιους λόγους της μιζέριας, της αναξιοπιστίας και της αναποτελεσματικότητας που βρίσκει κανείς, στο ίδιο χρονικό διάστημα, σε όλους τους οργανισμούς και επιχειρήσεις που το κουμάντο είχε το Δημόσιο, που απέδειξαν την αδυναμία και τις αγκυλώσεις τους με το που έπαψαν να λειτουργούν σε καθεστώς μονοπωλιακό…
Αν εξαιρέσει κανείς τα λίγα πρώτα χρόνια μετά το «πέρασμά» της από τον ιδιώτη επιχειρηματία (τον Ωνάση) στο κράτος, η Ολυμπιακή ποτέ δεν λειτούργησε με υγιή κριτήρια – και όχι μόνο τα ακραιφνώς ιδιωτικοοικονομικά, αλλά ούτε τα καλώς εννοούμενα «δημοσίου συμφέροντος». Ελάχιστες (και με «κομμένα φτερά») οι διοικήσεις της που δεν διορίσθηκαν με καθαρά κομματικά κριτήρια από το κυβερνών κόμμα και είχαν κάποιες ειδικές γνώσεις με το (εκ της φύσεώς του, δύσκολο, ανταγωνιστικό και απαιτητικό…) αεροπορικό έργο. «Ασχετα» τα περισσότερα μέλη των Δ.Σ. της εταιρείας, απολύτως «υπάκουα» στις κυβερνητικές – κομματικές εντολές και «λογικές», δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις… στρατιές ρουσφετολογικών διορισμών στην O.A. (που έφθασε κάποτε να έχει πάνω από 10.000 εργαζόμενους, όταν άλλοι «εθνικοί αερομεταφορείς», επίσης δημόσιοι, με μεγαλύτερο στόλο αεροσκαφών και πολλαπλάσια δρομολόγια λειτουργούσαν με πολύ λιγότερο προσωπικό και «προνόμια»…) και τις (με τις κομματικές ευλογίες…) πιέσεις των συνδικάτων για περισσότερες παροχές και προνόμια – ακόμη και στις περιόδους που οι πάντες γνώριζαν ότι η παγκόσμια αεροπορική βιομηχανία είχε για τα καλά μπει σε εποχή ισχνών αγελάδων…
«Παντοσ ιπτασθαι… μετ’ Ολυμπιακησ»
Κυβερνήσεις (προκλητικά πλουσιοπάροχα…) αλλά και κόμματα (συν… αθλητικές ομοσπονδίες, Βουλή, Γενικά Επιτελεία και άλλοι!) χρησιμοποιούσαν τον εθνικό αερομεταφορέα χωρίς ποτέ να «πληρώνουν» το κόστος της χρήσεως. Και σαν να μην έφθανε αυτό, μέσα στη δεκαετία του ’80 οι κυβερνήσεις της «αλλαγής», πέραν του γεγονότος ότι χρησιμοποιούσαν την εταιρεία ως… δεξαμενή ρουσφετιών και «βολεμάτων», της επέβαλλαν να προσφέρει φθηνά εισιτήρια σε πλήθος «κοινωνικών κατηγοριών» – από φοιτητές και στρατιωτικούς μέχρι πανεπιστημιακούς και γιατρούς του ΕΣΥ, χωρίς όμως ποτέ το κόστος της άσκησης αυτής της «κοινωνικής πολιτικής» να το αναλάβει (τότε μπορούσε ακόμη…) η ίδια η πολιτεία. Το έριχνε στις πλάτες της εταιρείας, με τη «λογική» πως… τα λεφτά, έτσι κι αλλιώς, από την ίδια «τσέπη» θα έβγαιναν…
Την περίοδο αυτή τα διαφυγόντα έσοδα της εταιρείας από αυτόν και μόνο τον λόγο έφθασαν κοντά στα 80 δισ. δραχμές. Κοντά σ’ αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς την κατασπατάληση δημόσιου πλούτου από σκανδαλώδεις και αδιαφανείς προμήθειες υλικού (και στην αεροπορική βιομηχανία τα «εργαλεία» και τα ανταλλακτικά τους κοστίζουν πανάκριβα…), προκλητικούς μισθούς και προνόμια στο προσωπικό, διατήρηση για (αμφίβολης αξίας…) «εθνικούς λόγους» δρομολογίων που όχι μόνο ήταν πρόδηλα παθητικά, αλλά… έβαζαν μέσα την εταιρεία και από τις υπερπολυτελείς συνθέσεις του ιπτάμενου προσωπικού και των τρελών (και πέραν πάσης πρακτικής από άλλες διεθνείς εταιρείες!) «εκτός έδρας» προνομίων που αυτό σε κάθε δρομολόγιο απολάμβανε…
Από τις αρχές της δεκαετιας του ’90 (και μετά το μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε διεθνώς η αεροπορική βιομηχανία από τον Πόλεμο στον Κόλπο, γεγονός που προβλημάτισε και οδήγησε σε εκσυγχρονισμό και δημιουργία γιγαντιαίων «τραστ» το σύνολο σχεδόν των ξένων αεροπορικών εταιρειών…) οι διεθνείς μελέτες για το παρόν και το μέλλον της Ολυμπιακής, η μια μετά την άλλη, συνιστούσαν κατεπείγουσα αναδιάρθρωση και εξυγίανση της εταιρείας, προκειμένου να γίνει βιώσιμη. Και τι έγινε; Από το 1994 και μετά επιχειρήθηκαν (στα… χαρτιά!) δύο εκστρατείες «εξυγίανσης», που κόστισαν στο ελληνικό Δημόσιο (τον Ελληνα φορολογούμενο, δηλαδή…) 1,3 τρισεκατομμύρια δραχμές, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα – είναι μόνο ενδεικτικό το παράδειγμα της «απόφασης» να παγώσουν οι μισθοί του προσωπικού (μέχρι το 1995), που μέχρι το… 1997 είχε ανατραπεί, με αποτέλεσμα μερίδα εργαζομένων στην εταιρεία να «εξασφαλίσουν» μισθολογικές αυξήσεις που έφθασαν μέχρι και το 50%!
Αιδωσ Αργειοι…
Την κρίσιμη περίοδο που εταιρείες – κολοσσοί μείωναν το προσωπικό τους, περιόριζαν τα λειτουργικά τους έξοδα, συγχωνεύονταν με άλλες, ο ημέτερος «εθνικός αερομεταφορέας»… «έπαιζε» με διάφορες «εξυγιάνσεις» (με καραμπινάτες παρανομίες ως προς το κοινοτικό δίκαιο -που τώρα καλούμεθα να πληρώσουμε με 500 εκατ. ευρώ!- και με ταυτόχρονες τρελές δαπάνες, όπως λ.χ. η διοίκηση της «νέας» Ολυμπιακής να κρατάει στο έδαφος καθηλωμένα αεροσκάφη και την ίδια ώρα να… νοικιάζει άλλα!) και η κυβέρνηση ανακοίνωνε «πανηγυρικά» τη… μια μετά την άλλη (όλες ανεπιτυχείς!) επιχειρήσεις πώλησης της εταιρείας!
«Με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα μπάζω, τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα…»! Και το προκλητικό, να βλέπεις στα τηλεοπτικά «παράθυρα» και να ακούς στους ραδιοσταθμούς πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ (τις… «εξυπνάδες» και τους πολιτικαντισμούς τύπου «εμείς δεν θα σκοτώσουμε την Ολυμπιακή!» πληρώνει σήμερα το κράτος…) να «θρηνούν» και να κατηγορούν την κυβέρνηση τη σημερινή, πως «έχει… μεθοδεύσει(!) το κλείσιμο της εταιρείας (σ.σ.: η απόφαση της Κομισιόν ρητά αναφέρει ότι οι παρανομίες περί την Ολυμπιακή αφορούν το διάστημα 2002-2004!), αντί να σιωπούν αιδημόνως – αν μη τι άλλο…
Και από κοντά και οι συνδικαλιστές της Ολυμπιακής, που όλα αυτά τα χρόνια, στη διάρκεια των οποίων γνώριζαν τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και την εγκληματική αύξηση του (ήδη πλεονάζοντος!) προσωπικού, ΠΟΤΕ δεν πήραν την πρωτοβουλία να ζητήσουν δημόσια και επίσημα άμεσο κόψιμο κάθε πρόσληψης (συνάδελφοί τους σε ξένους αερομεταφορείς πρότειναν και δέχθηκαν τον, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, περιορισμό των αποδοχών τους, συμβολή στην προσπάθεια εξορθολογισμού και εξυγίανσης των εταιρειών τους!) – ακόμη και όταν «μύριζε» το επικείμενο τέλος της O.A. έκαναν στάσεις… εργασίας, απαιτούντες τη… μονιμοποίηση των συμβασιούχων – αιδώς Αργείοι!
Δεν γνωρίζουμε αν η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (οι ειδικοί λένε πως η διατύπωσή της και η αλλαγή της λέξης «διάδοχος» με τη λέξη «δικαιούχος», ως προς αυτόν που θα πρέπει να καταβάλει τα πρόστιμα, αφήνει ελπιδοφόρα περιθώρια…) επιτρέπει μια ύστατη προσπάθεια να γλιτώσει η εταιρεία την «εκτέλεση» και κάποια από τα αξίας περιουσιακά στοιχεία της (κυρίως το όνομα και οι «θέσεις» που διαθέτει στην αγορά και ο εξοπλισμός της) να αποτελέσουν τη μαγιά για τη δημιουργία (σε εξασφαλισμένα νόμιμη και υγιή βάση!) μιας νέας ανταγωνιστικής εταιρείας – ας αγωνισθεί προς αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση. H θέση της χώρας, η ύπαρξη πλήθους νησιών, ο τουρισμός που ανακάμπτει, οι Ελληνες στο εξωτερικό, όχι μόνο επιτρέπουν αλλά ίσως και επιβάλλουν τη λειτουργία περισσότερων της μιας αεροπορικών εταιρειών – ένας σωστός και υγιής ανταγωνισμός θα αποβεί επωφελής για όλους…