Τουλάχιστον ένα μήνα τώρα, ένα απεχθές φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: το φάντασμα της «Γιορτής Μίσους» που σχεδιάζουν Ελληνες ακροδεξιοί, από κοινού με Ιταλούς, Ισπανούς, Ρουμάνους και Γερμανούς ομοϊδεάτες τους. Στόχος τους, να «τιμήσουν» με τον δικό τους τρόπο, τον τρόπο της ύβρεως προς τη μνήμη εκατομμυρίων θυμάτων, την επέτειο των εξήντα ετών από τη λήξη του πολέμου. Αυτός ακριβώς ο απροκάλυπτος και ρεβανσιστικός φιλοναζισμός τους, που φανερώνεται επιθετικός και στα λάβαρά τους με τις σβάστικες και στα συνθήματα και τις διακηρύξεις τους, υποδεικνύει ότι, όσον αφορά τα κατά φαντασίαν χιτλερίδια και τους κατ’ όναρ μουσολινίσκους, ο όρος «ακροδεξιά» είναι περιγραφικά ουδέτερος και πολιτικά ανώδυνος. Οσο για τους ημεδαπούς θιασώτες του Τρίτου Ράιχ, που βροντοφωνάζουν να αποδοθεί «τιμή στους ταγματασφαλίτες» και εξυβρίζουν συγγενείς θυμάτων του εμφυλίου, λένε Πλάτων και εννοούν Νέρων.
Η άνοδος της ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, είναι ορατή και δεν ξορκίζεται με ηθικολογίες ούτε αντιμετωπίζεται με απαγορεύσεις. H ανεργία και η ανασφάλεια σε κοινωνίες που απορρυθμίζονται ραγδαία, καθώς και η μαζική παρουσία μεταναστών σε αρκετές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, είναι πεδία προνομιακά για να επενδυθεί η ακροδεξιάς κοπής λαϊκιστική ρητορική, η οποία δεν δυσκολεύεται να υιοθετήσει και αντιπλουτοκρατικά ή αντιιμπεριαλιστικά κλισέ. Στα δεξιά της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, και σε σχέση αλληλοτροφοδότησης, αναπτύσσονται οι ολιγάριθμες πλην θορυβώδεις και βιαιότατες ομάδες όσων πιστεύουν ότι η «τελική λύση» δεν ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, αλλά πράξη πολιτικά και πολιτισμικά ορθή και αναγκαία.
Αν τα υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα και η μαζική (τηλε)παθητικοποίηση επιτρέπουν στους φαιόνοες να δημαγωγήσουν, εξυπηρετικό για τους σχεδιασμούς τους αποδεικνύεται και το γεγονός ότι κάποια ιδεολογήματά τους βρίσκουν ακροατήριο και στις γραμμές επίσημων κομμάτων. Αίφνης, το μύθευμα για τον «κακό Εβραίο» αναπαράγεται ή έστω γίνεται μοιρολατρικά ανεκτό από ποικίλες πλευρές, πανευρωπαϊκά ενώ, για να σταθούμε στα δικά μας, ο θρύλος για τη γονιδιακή ανωτερότητα των Ελλήνων κάθε άλλο παρά χρυσαυγίτικη αποκλειστικότητα είναι. Στα θολά νερά της σύγχυσης, όλοι μπορούν να ψαρέψουν· και οι νεοφασίστες.