Θα συμφωνήσουμε απολύτως με το τμήμα εκείνο του «σκεπτικού» της αντίδρασης του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την ίδρυση εκκλησιαστικών πανεπιστημιακών σχολών, που τονίζει ότι «…κάτι τέτοιο αντιφάσκει με τις έννοιες της επιστήμης, του πανεπιστημίου, της έρευνας, του ορθού λόγου, καθώς και της συνταγματικής τους αποτύπωσης στο άρθρο 16 παρ. 5 και 6 του Συντάγματος της Ελλάδος, μέσω της αδιανόητης «πανεπιστημιοποίησης» της εκμάθησης ενός επαγγέλματος ή λειτουργήματος ή της καλλιέργειας της πίστης και της προώθησης των ορθόδοξων μηνυμάτων…». Πράγματι, δεν χρειάζονται πανεπιστήμια για να γίνουν όλα αυτά, που κάλλιστα μπορούν να παρέχονται (όπως σημειώναμε και προχθές από τούτες τις στήλες) μέσω των «παραγωγικών εκκλησιαστικών» σχολών, που έχει κάθε δικαίωμα να ιδρύει και να λειτουργεί η Εκκλησία, όπως και κάθε άλλος θρησκετικός οργανισμός. Τα πανεπιστήμια είναι το λίκνο της κριτικής σκέψης, της ελευθερίας της άποψης και του λόγου, της χωρίς παρωπίδες και περιορισμούς έρευνας, της αμφισβήτησης – αλίμονο αν για τους οιουσδήποτε λόγους μικροκομματικής, μικροπολιτικής ή μικροϊδεολογικής σκοπιμότητας τα φιμώσουμε, τα ποδηγετήσουμε, ελέγξουμε την «έκρηξή» τους…
Θα πρέπει, όμως, το ΠΑΣΟΚ να βγει δημόσια και επίσημα και να μας… εξηγήσει, αφού αυτές είναι οι θέσεις και οι απόψεις του, πώς δικαιολογείται το γεγονός (το αποκάλυψε η υπουργός Παιδείας της σημερινής κυβέρνησης και δεν ακούσαμε κανέναν αρμόδιο από την αντιπολίτευση να τη διαψεύδει), πως το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου που κατέθεσε στη Βουλή η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου, το… βρήκε στα συρτάρια της «σαν έτοιμο από καιρό…» – και μάλιστα σε… χειρότερη μορφή, αφού προέβλεπε ως μόνιμο πρύτανη και πανεπόπτη των συγκεκριμένων «πανεπιστημιακών» εκκλησιαστικών σχολών, τον εκάστοτε αρχιεπίσκοπο, όπως πίεζε εξ αρχής ο κ. Χριστόδουλος, προφανώς για… λόγους «αρχών», αλλά δεν αμφιβάλλουμε και προσωπικούς. Ετσι, στα… καλά καθούμενα και για να περνάει η ώρα, δεν κάθεται ένας ολόκληρος μηχανισμός να «παίζει» με νομοσχέδια!
Βεβαίως, το ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ήταν λίγο – πολύ ήδη… έτοιμο από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που, πάντως, δεν το κατέθεσε ποτέ στη Βουλή, ενδεχομένως επειδή, ως λέγεται, παρενεβλήθη η κρίση στις σχέσεις της τότε κυβέρνησης με την Εκκλησία για το θέμα των ταυτοτήτων…) δεν απαλλάσσει τη σημερινή κυβέρνηση και τη συγκεκριμένη υπουργό Παιδείας της κριτικής για το γεγονός ότι αποφάσισε τώρα να το φέρει στο Κοινοβούλιο και να το καταστήσει νόμο του κράτους… Αλίμονο, αν μια κυβέρνηση και ένας υπουργός της… αυτοπροσδιορίζονται ως απλοί «διαχειριστές» των πολιτικών επιλογών και των σχεδίων νόμων των προηγουμένων…
Αντιλαμβανόμεθα πως το «επιχείρημα» αυτό προβάλλεται μόνο και μόνο για να μειωθεί και εξουδετερωθεί η κριτική που ασκείται για την κίνηση της κυβέρνησης – ιδίως η προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ. Δεν πείθει, όμως. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται στη Βουλή για να γίνει νόμος με πρωτοβουλία της σημερινής κυβέρνησης και της αρμόδιας υπουργού, πέρα και άσχετα με το αν και επί ΠΑΣΟΚ είχαν γίνει «σκαριφήματα» ή και ολοκληρωμένα σχέδια (όπως φαίνεται…) νόμου. Οπως επίσης δεν πείθει και η «αντιπολίτευση» που επιχειρεί το ΠΑΣΟΚ, όταν στην πράξη αποδεικνύεται ότι και επί των ημερών του οι πιέσεις (σε όλες τις μορφές τους, από τις πλέον «ανώδυνες» μέχρι τις πλέον απαράδεκτες και καταδικαστέες…) της Εκκλησίας και πάντως του κ. Χριστόδουλου είχαν αποδώσει, άσχετα με το αν δεν έφθασαν μέχρι το «επιθυμητό» αποτέλεσμα λόγω άλλων συγκυριών, πιθανότατα και άρνησης υποχώρησης στο ανώτατο δυνατό κυβερνητικό επίπεδο…
«Δεν αλλαζει τιποτα…»;
Στην ουσία, τώρα, με αφορμή το δελτίο Τύπου που εξέδωσε χθες το υπουργείο Παιδείας για να «απαντήσει» (υποτίθεται…) στην αντίδραση και στην κριτική που ασκήθηκε στο νομοσχέδιο από τις εφημερίδες: αναφέρεται κατ’ αρχήν ότι «το σύνολο της ορθόδοξης εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα τελεί υπό την εποπτεία του κράτους» – μα η βασική και καίρια απορία μας είναι γιατί η «εκκλησιαστική εκπαίδευση» (ορθόδοξη, καθολική, μουσουλμανική, οποιασδήποτε άλλης θρησκείας!) θα πρέπει να τελεί υπό την εποπτεία του κράτους – του κοσμικού, του ανεξίθρησκου! Ας έχει η Εκκλησία (και όποιος άλλος θρησκευτικός οργανισμός…) τις παραγωγικές σχολές του για να βγάζει κληρικούς, ιεράρχες, αρχιεπισκόπους, ψάλτες και ειδικά καταρτισμένους για την εσωτερική λειτουργία της διοικητικούς υπαλλήλους! Αντί να κάνει η πολιτεία ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, με στόχο τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας (από τον οποίο τελικά ωφελημένες θα βγουν και οι δύο πλευρές…) κάνει ένα βήμα πίσω – πλην «ανωτατοποιημένο»!
Σε κάποιο άλλο σημείο, το δελτίο Τύπου του υπουργείου αναφέρει (για το σφοδρώς επικριθέν ζήτημα της… συστατικής επιστολής του μητροπολίτη της περιοχής τους, με την οποία … ανά χείρας θα προσέρχονται οι υποψήφιοι για την «προσωπική συνέντευξη» σε ειδική επιτροπή) πως «η συστατική επιστολή προβλέπεται και σήμερα για τις εκκλησιαστικές σχολές – συνεπώς στο σκέλος αυτό δεν αλλάζει τίποτα…»!
Δεν ξέρουμε αν αντιλαμβάνεται το υπουργείο πως με την αναβάθμιση των σχολών σε πανεπιστήμια, που θα υπάγονται στη διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων, το «προαπαιτούμενο» της επισκοπικής συστατικής επιστολής και η «προσωπική συνέντευξη» στην οποία θα υποβάλλονται προκαταρκτικά οι υποψήφιοι για τις συγκεκριμένες σχολές, στην πράξη συνιστά άνιση μεταχείριση μεταξύ των υποψηφίων στις πανελλήνιες, αφού δεν πρόκειται για «ειδικό μάθημα», αλλά για «συνέντευξη» (που δεν προβλέπεται για καμία άλλη σχολή!) και «μπιλιετάκι» που θα… συστήνει «καλός είναι, να τον πάρετε»!