Δεν είναι γνωστό τι έκανε τον πρωθυπουργό, τον κ. K. Καραμανλή, να δεχθεί το παλαιό και επίμονο αίτημα της «Διοικούσας Εκκλησίας» και να βαπτίσει «πανεπιστήμια» 4 μέσες εκκλησιαστικές (όχι θεολογικές) σχολές. Ερωτήματα ακόμη προκαλεί το γεγονός γιατί διάλεξε αυτήν τη χρονική στιγμή, που, με τόσα μέτωπα ανοιχτά, η κυβέρνηση δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της. Και ακόμη, γιατί, ενώ αμφισβητείται η χρησιμότητα και η αξιοπιστία των ήδη λειτουργούντων AEI και TEI, προσθέτει άλλα τέσσερα, εκ προοιμίου προβληματικά και από εκπαιδευτική πλευρά περιττά. Και, τέλος, γιατί θέλησε να χρωματίσει ιδεολογικά τη μεταρρυθμιστική του προσπάθεια που μόλις άρχισε.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κινδυνεύει να σπαταλήσει τη μεγάλη πολιτική δύναμη με την οποία τον περιβάλλει (ακόμη) ο λαός, να τη διασπαθίσει δεξιά και αριστερά, υποχωρώντας σε πιέσεις, όπως με τον ίδιο τρόπο έπραξαν οι προκάτοχοί του, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κώστας Σημίτης.
Ανακύπτει, όμως, και ένα άλλο ερώτημα: Τι θα κάνει αν και ένα άλλο θρήσκευμα, με πιστούς Ελληνες πολίτες, ζητήσει την ίδρυση δικού του θεολογικού «πανεπιστήμιου». Αν αρνηθεί, με το δίκιο τους θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με πολλές πιθανότητες (αν όχι με τη βεβαιότητα) ότι θα δικαιωθούν. Για την E.E. δεν υπάρχουν πρώτες και δεύτερες θρησκείες, πλειοψηφούντα και μειοψηφούντα θρησκευτικά δόγματα. Οι θρησκείες έχουν να κάνουν με το φρόνημα και τη συνείδηση και κάθε άνθρωπος έχει απαραβίαστο και απόλυτο δικαίωμα στο φρόνημά του και τη συνείδησή του. Ολες οι θρησκείες είναι ίσες, ανεξαρτήτως πλειοψηφίας και μειοψηφίας, και έχουν ίσα δικαιώματα. Με ποια επιχειρήματα θα αρνηθούμε ένα μουσουλμανικό θεολογικό «πανεπιστήμιο» στην Κομοτηνή, όπου οι μουσουλμάνοι έχουν την πλειοψηφία;
Πριν από μερικούς μήνες το Πανελλήνιο συνταράχθηκε και σκανδαλίσθηκε από έκτροπα, στα οποία εμπλεκόταν και η «Διοικούσα Εκκλησία». Πιστεύω ότι η κυβέρνηση δεν επείσθη από την κωμωδία της «αυτοκάθαρσης», ώστε να εμπιστεύεται τώρα και να παραδίδει το μέλλον και την τύχη νεαρών υπάρξεων στην κρίση και στο ήθος μητροπολιτών.
Τα έκτροπα που αποκαλύφθηκαν δεν ήταν τυχαία γεγονότα, αλλά παράγωγα ενός συστήματος, με το οποίο διοικείται η Εκκλησία: κυκλώματα, ίντριγκες, ανταγωνισμοί και τα πλέον ποταπά προσωπικά συμφέροντα αντικατέστησαν την «επιφοίτηση» του Αγίου Πνεύματος στη λήψη των αποφάσεων της Διοικούσας Εκκλησίας. H σημερινή ηγεσία της Εκκλησίας απροκάλυπτα αναρριχήθηκε ως «φράξια» και ως «φράξια» διοικεί την Εκκλησία. Να υπενθυμίσω τι σημαίνει «φράξια»: είναι η ιδιαίτερη και «στενή» οργάνωση (π.χ. η Χρυσοπηγή), που σκοπό έχει να προωθεί τα συμφέροντα των μελών της.
Με τα τέσσερα θεολογικά «AEI» η κυβέρνηση παραχωρεί στη «Διοικούσα Εκκλησία» ένα ισχυρό μηχανισμό προσηλυτισμού και θρησκευτικού φανατισμού και κυρίως ένα μηχανισμό επίσημης πλέον φραξιονιστικής δραστηριότητας στους κόλπους της Εκκλησίας. H «Διοικούσα Εκκλησία» δεν εμπιστεύεται τις υπάρχουσες θεολογικές σχολές των AEI. Αν η Θεολογία είναι επιστήμη, οφείλει να είναι ελεύθερη. Αλλά η «Διοικούσα Εκκλησία» δεν θέλει την ελεύθερη θεολογία, θέλει μια θεολογία ελεγχόμενη από την ίδια και για τους δικούς της σκοπούς. Γι’ αυτό και τα τέσσερα θεολογικά «AEI» ήδη με τις ιδρυτικές προδιαγραφές είναι στην ουσία ιδιωτικά «πανεπιστήμια» ή έστω τα πρώτα «μη κρατικά».