Πολιτικές πολιτισμού

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O ελληνικός πολιτικός κόσμος συνηθίζει να προβάλλει τον πολιτισμό ως τομέα, στον οποίο η χώρα μπορεί να διακριθεί διεθνώς. H νέα κυβέρνηση όχι μόνον δεν διαφοροποιήθηκε, αλλά συμπεριέλαβε τα πολιτιστικά πράγματα στις κορυφαίες προτεραιότητές της. H ανάληψη του υπουργείου Πολιτισμού από τον πρωθυπουργό κ. K. Καραμανλή παρέσχε στις δεσμεύσεις αυτές και συμβολική επιβεβαίωση.

Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα κυβερνητική παρουσία δεν στέκει στο ύψος των δεσμεύσεων. Σε ορισμένους μάλιστα τομείς, όπως το λυρικό θέατρο και η συμφωνική μουσική, παρατηρείται καθολική αποδιοργάνωση. Οπως προκύπτει από τα εκτενή ρεπορτάζ της «K» («Τέχνες και Γράμματα», σελ. 1 και 2), η Λυρική Σκηνή, που κατά τα τελευταία χρόνια είχε τριπλασιάσει τις παραστάσεις, το κοινό και τις εισπράξεις της, βρίσκεται χωρίς καλλιτεχνικό διευθυντή, χωρίς προετοιμασμένο χειμερινό ρεπερτόριο, χωρίς καν τα χρήματα με τα οποία το Δημόσιο έχει δεσμευθεί να τη χρηματοδοτήσει (έναντι 3,3 εκατ. ευρώ δεν έχει καταβληθεί ούτε… λεπτό). H μόνη όπερα της χώρας εμφανίζεται έτσι στα πρόθυρα της διάλυσης ακριβώς τη στιγμή που ετοιμάζεται να λειτουργήσει πλήρως η «όπερα» του Μεγάρου Μουσικής, με δημόσια και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, αλλά… ιδιωτική διοίκηση.

Αν αυτά συμβαίνουν στη Λυρική Σκηνή, στις κρατικές ορχήστρες της χώρας και ειδικά σ’ εκείνην των Αθηνών (KOA) τα προβλήματα χρονίζουν από καιρό. Και εκεί όμως παρατηρείται επιδείνωση κατά το τελευταίο διάστημα, καθώς οι πρόβες εξακολουθούν να γίνονται σε «κοτέτσι», το δε Μέγαρο Μουσικής «παρέχει» χώρο μόνο για τη γενική δοκιμή κάθε συναυλίας, όχι όμως για τις άλλες δοκιμές, τις τόσο ζωτικές για την ποιότητα της ορχήστρας.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις η αποδιοργάνωση δεν μπορεί παρά να συσχετισθεί με τον ανταγωνισμό του Μεγάρου Μουσικής. Στη Λυρική, μάλιστα, οι ειδικοί διαβλέπουν ότι η «εγκατάλειψη» αποτελεί απόφαση συνειδητή! Αν αυτό συμβαίνει, δεν θα έχει άλλη ερμηνεία από την πολιτική υποχώρηση στον διακαή πόθο των υπευθύνων του Μεγάρου να απαλλαγούν από τον «ενοχλητικό» ανταγωνισμό της Λυρικής.

Η απογοητευτική και πολιτικά απαράδεκτη αυτή κατάσταση δικαιολογεί το ερώτημα αν υφίσταται σήμερα συντεταγμένη, κρατική πολιτική στους χώρους της όπερας και της συμφωνικής μουσικής ή αν η «πολιτική» στους τομείς αυτούς χαράσσεται εκ των ενόντων από ομάδες ιδιωτών με πολιτικές «προσβάσεις». Δυστυχώς, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι συμβαίνει το δεύτερο. Είναι σαφές ότι η πολιτική έχει υποχωρήσει· ότι, αντί συντονισμένης κρατικής στρατηγικής, ο πολιτισμός έχει γίνει έρμαιο ιδιωτικών επιλογών. Και οι επιλογές αυτές, παρότι δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση, χρηματοδοτούνται γενναία με κεφάλαια των Ελλήνων φορολογουμένων…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή