Οσες δάφνες και αν έχει δρέψει στη ζωή του, μετράει ιδιαίτερα εκείνη, κάτω από τον Παρθενώνα, μπροστά στο Ηρώδειο, που αντηχούσε από «Μπράβο» και «Βίβα Φράνκο», σε μια σκηνή όπου 200 άτομα, λυρικοί τραγουδιστές, χορωδοί, μίμοι, κλόουν, κομπάρσοι, και κάτω οι μουσικοί της Ορχήστρας της Λυρικής Σκηνής χειροκροτούσαν τον «μάγο», τον Φράνκο Τζεφιρέλι, ξανθό, με το μπλε του κοστούμι και τα αθλητικά του παπούτσια, που υποκλίθηκε ελαφρά, πλαισιωμένος από τη διεθνούς φήμης Ραϊμόντα Γκαετάνι, στην οποία οφείλονται τα εξαίρετα κοστούμια της παράστασης και τον αρχιμουσικό Μασιμιλιάνο Στεφανέλι, που διηύθυνε -και μουρμούριζε τα λόγια- την Ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής.
Το ρωμαϊκό θέατρο αντηχούσε από ενθουσιασμό. Οι θεατές, όλοι όρθιοι, τον χειροκροτούσαν, ο Φράνκο Τζεφιρέλι είχε κάνει πάλι το θαύμα του! Παρουσίασε στη μεγαλύτερη πρωτογενή παραγωγή που ανέλαβε στην 50χρονη πορεία του το Φεστιβάλ Αθηνών, την όπερα του Λεονκαβάλο «Οι Παλιάτσοι», σε σκηνοθεσία, σκηνικά, φωτισμούς, όλα με τη δική του υπογραφή. Επιπλέον, είχε τιθασεύσει τον άστατο καιρό, που απειλούσε την παράσταση του Σαββάτου με μπόρα, όπως είχε αναγκάσει σε αναβολή τις πρόβες στη σκηνή του Ηρωδείου. Τελικά, έγινε μόνο μία πρόβα. Τα σύννεφα μαζεύτηκαν και η υγρασία εξατμίστηκε μπροστά στη θέρμη και στη ζωντάνια του μεγάλου θεάματος που ξεδιπλώθηκε μπροστά στα έκθαμβα μάτια των θεατών του Σαββάτου, αλλά και της Κυριακής, καθώς και χθες, τρίτης και τελευταίας ημέρας των παραστάσεων. O Φράνκο χτύπησε με το ραβδάκι της πείρας του τις γκρίζες πέτρες και το θαύμα έγινε. «Πάντρεψε» τις δύο μεγάλες του αγάπες, θέατρο – κινηματογράφο και όπερα, κίνησε πάνω στη σκηνή διακόσια άτομα, όλα με τον ρόλο τους, ακόμη και τα μικρά παιδιά και έδωσε την όπερα σε σύγχρονο πλαίσιο, κάπου στην Καλαβρία, σαν παράσταση μέσα στην παράσταση.
Με την Ορχήστρα της ΕΛΣ να παίζει, με τους μουσικούς της και τον μαέστρο επίσημα ντυμένους να ερμηνεύουν το μουσικό μέρος, όπως θα το ‘θελε ο συνθέτης, ενώ επάνω στη σκηνή ο Τζεφιρέλι μετέφερε το κλίμα Φελίνι και τόνιζε την ιταλιάνικη καθημερινότητα. Ετερόκλητο το πλήθος με βέσπα, ποδήλατο, κόκκινο φιατάκι επί σκηνής, νεαρούς με πατίνια, τον ναύτη, τον «τραβεστί», την πληθωρική ξανθή, τα παιδιά που παίρνουν gellati από το κιόσκι. Και οι πεταλούδες της νύχτας έξω από το bar, ενώ σκιές μέσα στη νύχτα, τα παιδιά των ναρκωτικών παίρνουν κι αυτά θέση, όπως και οι κτίστες και οι μπογιατζήδες πάνω στις σκαλωσιές, για όσα επρόκειτο να συμβούν, μόλις το τσίρκο φθάσει στο χωριό. Ερχεται η ρουλέτα που γίνεται σκηνή. Λαμπιόνια και πανό με παλιάτσους κρύβουν την πρόσοψη του ρωμαϊκού θεάτρου, ζογκλέρ και ακροβάτες και ξυλοπόδαροι ανακατεύονται με το πλήθος. Τα περιστέρια του Ηρωδείου, ξεβολεμένα, πετούν μακριά, ενώ χρυσά κομφετί πέφτουν βροχή, ενώ οι προβολείς αλωνίζουν τον χώρο! Καταλαβαίνει κανείς τη δύσκολη θέση των αρχαιολόγων του ΚΑΣ που, τελικά, έδωσαν την άδεια να χρησιμοποιηθεί το Ηρώδειο σύμφωνα με την έμπνευση του Τζεφιρέλι.
Είναι μεταδοτικός και ο θαυμασμός, κι όσο κι αν πολλοί δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι οι καμάρες του ρωμαϊκού θεάτρου είχαν γίνει παράθυρα, με πράσινο φως και η επιγραφή BAR αναβόσβηνε στην πρόσοψη, η κίνηση του πλήθους πάνω στη σκηνή συνεπήρε τελικά όλους και τους ένωσε σε κοινό χειροκρότημα. Γιατί το «λιοντάρι» της ιταλικής σκηνής και του κινηματογράφου, ακόμη μια φορά, είχε επιβληθεί με το αλάθητο γούστο του, τη μαεστρία του έμπειρου σκηνοθέτη και την αίσθηση ανθρωπιάς – όπως όταν ο τραβεστί χαϊδεύει την κοιλίτσα της γυναίκας σ’ ενδιαφέρουσα ή τα υποδουλωμένα στα ναρκωτικά νιάτα ανοίγουν τα μάτια τους και γίνονται πάλι παιδιά, καθώς οι κλόουν χορεύουν και ο παλιάτσος, προδομένος βγάζει σε κορώνα τον πόνο του «Ridi Pagllaccio»! Και το αιματοβαμμένο τέλος καθώς τα λαμπιόνια και η επιγραφή του BAR σβήνουν, προσγειώνει όλους στην πραγματικότητα, «La comedia e finita». Οσοι «κονδυλοφόροι» βιάστηκαν να θεωρήσουν τον Τζεφιρέλι «φανφαρόνο» και «ξεπερασμένο», τώρα θα ‘χουν καταλάβει το λάθος τους. O ίδιος ήταν χαρούμενος σαν παιδί. Για πότε χάθηκε το άγχος που τον κατείχε, λόγω του καιρού! Κι όταν μετά που έσβησαν τα φώτα οι ιθύνοντες του Φεστιβάλ τού παρέθεσαν δείπνο προς τιμήν του, μπαίνοντας στην «Ταράτσα της Μίνας», ακριβώς κάτω από τον ολόφωτο Παρθενώνα, ο Φράνκο Τζεφιρέλι στάθηκε και, μπροστά σε αυτό το μεγαλείο, υποκλίθηκε σιωπηλά.
Και μια λεπτομέρεια: είχε αρχίσει η παράσταση, οι λυρικοί τραγουδιστές ερμήνευαν τον ρόλο τους, όταν στην ησυχία της βραδιάς και στα κύματα της μουσικής ακούστηκαν μακριά κορναρίσματα. Ηταν η στιγμή που στα τελευταία δευτερόλεπτα ο Διαμαντίδης έβαλε το τρίποντο και πήραμε τη νίκη από τους Γάλλους! «Κερδίσαμε», ψιθύρισαν οι κερκίδες, κι αφοσιώθηκαν ξανά στο έργο! Στις δωδεκάμισι, σήμερα, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο πρόεδρος κ. Κάρολος Παπούλιας θα δεχθεί την Εθνική Ομάδα Μπάσκετ, OE, OE!