Ηταν πράγματι συγκινητικά τα λόγια του προέδρου της Δημοκρατίας προς τους παίκτες της Εθνικής μας. Αποτελείτε παράδειγμα του αθλητισμού που θέλουμε να οικοδομήσουμε στη χώρα μας, του αθλητισμού του ήθους, είπε ο κ. Παπούλιας, εγείροντας ερωτήματα για την ιδέα που χρόνια στη χώρα μας είναι το ζητούμενο, αλλά παραμένει στα αζήτητα.
Σε περιπτώσεις πανηγυρικών εκδηλώσεων, όπως αυτή στο προεδρικό Μέγαρο, με αφορμή τη νίκη της Εθνικής μας στην καλαθοσφαίριση, λέγονται πολλές ωραίες κουβέντες. Δικαιολογημένα, ίσως. Προς στιγμήν, μάλιστα, χαϊδεύουν όμορφα τα αυτιά μας, αγγίζουν ακόμη και το θυμικό μας, περιπίπτουν όμως γρήγορα σε αδράνεια, καθώς κανείς στο μεταξύ δεν έχει φροντίσει να ρίξει το κατάλληλο λίπασμα στο ξηρό από την ηθική ανομβρία έδαφος.
Είναι αλήθεια πως την τελευταία εικοσαετία, οι πολιτικοί ταγοί της Ελλάδας και μαζί τους ένα κομμάτι των πολιτών ξόδεψαν τις δυνάμεις τους στο κυνήγι της προσωπικής ανέλιξης και επιτυχίας. Στο όνομα της εξέλιξης και της αναπροσαρμογής των κανόνων ζωής προτίμησαν να συμβάλουν στην ισοπέδωση προς τα κάτω. Διέθεσαν χρόνο για να μοιράσουν ξανά και ξανά την πίτα του ευ ζην κατά το δοκούν, επιτρέποντας στον εαυτό τους να ενστερνιστεί την αυθάδεια προς τον άλλον. Κι ήταν αυτό το φαινόμενο που έφερε στο προσκήνιο κραυγαλέες περιπτώσεις διαφθοράς στο δημόσιο βίο, περιπτώσεις βρώμικων συναλλαγών, προμηθειών και χρηματισμών, οδηγώντας κάποιους να αποθρασυνθούν και κάποιους άλλους να επιλέξουν την πολύτιμη εσωτερικότητά τους. Μόνο που μέσα από αυτή την πρόχειρα στημένη διαδρομή, οι εκπτώσεις στο ήθος και τις αξίες έγιναν προσφιλής καθημερινότητα, με αποτέλεσμα σήμερα πια να αναζητούνται τρόποι εκ νέου οικοδόμησης του κτίσματος που εμείς γκρεμίσαμε. Πολλοί θα σπεύσουν να επισημάνουν ότι το ψάρι βρωμάει από την κορυφή κι αν κάποιοι οφείλουν να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση, αυτοί είναι πρωτίστως οι πολιτικοί. Ορισμένοι θα ισχυριστούν ότι όσα διατυμπανίζουμε αποτελούν κούφια λόγια, από τη στιγμή που ένας υφυπουργός, ο κ. Αδάμ Ρεγκούζας για παράδειγμα, προτείνει με σπάνια ευγένεια προς τους τελωνειακούς να περιορίσουν το «γρηγορόσημο». Από τη στιγμή που βοά ο γαλλικός Τύπος για τις μίζες στελέχους των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για προμήθειες στην αγορά φρεγατών…
Πολλές φορές, όμως, το ψάρι βρωμάει και από την ουρά. Εμείς οι δήθεν ανυποψίαστοι πολίτες φέρουμε μέρος της ευθύνης αυτών των εξελίξεων. Σπανίως σπεύδουμε να καταγγείλουμε προσβλητικές του δημόσιου βίου συμπεριφορές και εξίσου σπανίως επιζητούμε την τιμωρία όσων με τις πράξεις τους αδιαφορούν για την εικόνα που διοχετεύεται θολή στους νέους μας. Αντιθέτως, είμαστε τόσο απασχολημένοι με το μικρόκοσμό μας και τόσο σίγουροι ότι μπορούμε μόνοι μας να περάσουμε μηνύματα ήθους στα παιδιά μας, ώστε ξεχνάμε ότι ζούμε σε κοινωνίες αλληλεξάρτησης, όπου η συμπεριφορά των πολλών μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των λίγων.
Οι νέοι, που σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του EKKE δύσκολα πια απεμπολούν την ασφάλεια της οικογένειάς τους (κάτι σημαίνει αυτό) χρειάζονται ισχυρά πρότυπα για να γίνουν ενεργοί πολίτες. Πρότυπα που δεν πρέπει να εξαντλούνται στους πρωταγωνιστές ενός πανευρωπαϊκού τελικού. H ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό του ήθους προϋποθέτει απομάκρυνση από τα έτοιμα γνωστά σχήματα των τελευταίων χρόνων. Προϋποθέτει όμως και δίψα του πνεύματος, εκπαίδευση και μπροστάρηδες ζωής. Ποιος όμως θα μπορούσε να εγγυηθεί τα καινούργια σχήματα;