FINANCIAL ΤΙΜΕS
Επανεπιβεβαίωση της ηγεσίας
Ο Τόνι Μπλερ ήταν σε σπάνια φόρμα προχθές. Κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου του κόμματος των Εργατικών στο Μπράιτον της Βρετανίας επανεπιβεβαίωσε με το δικό του τρόπο το “αγκάλιασμά” του με την ηγεσία. H ικανότητά του να αντιμετωπίζει το ακροατήριό του, λέγοντάς του αλήθειες τις οποίες όμως εκείνο δεν ακούει, είναι αξιοσημείωτη. O Τόνι Μπλερ δεσμεύτηκε επίσης για δύο πράγματα, τα οποία θα αποκαλύψουν κατά πόσον επιθυμεί πράγματι να προχωρήσει μπροστά με τις μεταρρυθμίσεις. O στόχος του Βρετανού πρωθυπουργού ήταν να δείξει ότι μπορεί να παραμείνει στην εξουσία επί μακρόν. H υπόσχεσή του να παραιτηθεί πριν από τις επόμενες εκλογές, το 2009, προς στιγμήν κινδύνευσε να τον εντάξει στους… τελειωμένους. O πιο πιθανός διάδοχός του, υπουργός Οικονομικών Γκόρντον Μπράουν, στην ομιλία του της Δευτέρας τοποθετήθηκε υπέρ μιας πρόωρης μεταφοράς της εξουσίας. O κ Μπλερ, όμως, έδειξε για μια ακόμη φορά ότι αυτός χαράσσει τη στρατηγική του κόμματος. Αντιλαμβάνεται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο την ανάγκη να συνδέσει τις πολιτικές αξίες του κόμματος με τις φιλοδοξίες της χώρας. Θέλει επίσης να πει στα μέλη του κόμματος ότι χρειάζεται η λήψη σκληρών αποφάσεων για την επίτευξη των στόχων και για τη διατήρηση της εξουσίας. Ετσι, λοιπόν υπεραμύνθηκε της ποικιλότητας στην υγεία και την εκπαίδευση ως μέσον για την άνοδο των στάνταρτ, επιτρέποντας στον ιδιωτικό τομέα και τους εθελοντές να πάρουν κομμάτι της πίτας. Επίσης ο κ. Μπλερ δεσμεύτηκε ότι θα ανακοινώσει τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις της κυβέρνησης στο θέμα των συντάξεων και της ενεργειακής πολιτικής (και τα πυρηνικά εργοστάσια) τον επόμενο χρόνο.
DW-WΟRLD.CΕ
Ομιλία υπέρ της Τουρκίας
Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία στις 3 Οκτωβρίου, οι τριακόσιοι συμμετέχοντες στο Ευρωπαϊκό Φόρουμ στο Στρασβούργο αντάλλαξαν απόψεις για τον προσανατολισμό και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μεταξύ τους, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Z. Μπορέλ, αλλά και ο Γερμανός καγκελάριος Γκ. Σρέντερ, ο οποίος τάχτηκε για μια ακόμη φορά υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αναφέρθηκε ωστόσο και στις προϋποθέσεις μιας τέτοιας ένταξης που συνοψίζονται στο σεβασμό των ευρωπαϊκών αξιών. «H δημοκρατία, το κράτος δικαίου, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων αποτελούν το θεμέλιο του ευρωπαϊκού συστήματος αξιών. Κάθε χώρα που αποσκοπεί στην ένταξή της στην E.E. δεν πρέπει μόνο να αποδεχθεί αυτές τις αξίες, αλλά και να τις εφαρμόσει. H Τουρκία το γνωρίζει αυτό και η κυβέρνηση Ερντογάν έχει επιδείξει σημαντική πρόοδο, πράγμα αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια». Στην ομιλία του στο ευρωπαϊκό φόρουμ ο Γερμανός καγκελάριος προσπάθησε να καθησυχάσει όλους εκείνους που ανησυχούν ότι μια Τουρκία μέλος ξεπερνά τις δυνατότητες ενσωμάτωσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκανε μάλιστα λόγο για συμφωνίες μεταξύ της Ευρώπης και της Τουρκίας που θα προστατεύουν την ευρωπαϊκή αγορά εργασίας αλλά και τη δημοσιονομική πολιτική της E.E.
DIE WΕLΤ
Τι φοβούνται για την Τουρκία
Ο εκδυτικισμός αποδυνάμωσε την Τουρκία. Αυτό φρονούν οι Τούρκοι εθνικιστές, οι ισλαμιστές, αλλά και οι οικονομολόγοι και ακαδημαϊκοί, γι’ αυτό απορρίπτουν την ένταξη της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι εθνικιστές φοβούνται τον διχασμό ανάμεσα στα διάφορα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας και τις εθνότητες, οι ισλαμιστές το θάνατο του ισλάμ και οι διάσημοι οικονομολόγοι και ακαδημαϊκοί πρεσβεύουν πως η Τουρκία θα αντιμετωπιστεί ως αποικία από την Ευρωπαϊκή Ενωση και θα λεηλατηθεί οικονομικά. Το 63% του τουρκικού λαού εμμένει όμως στην ευρωπαϊκή προοπτική και την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση αν και πρέπει να υπενθυμίσουμε πως κάποτε το ποσοστό αυτό έφτανε το 90%.
FRANKFURTER ALLGEMEINE
O Ρασμούσεν τόλμησε
Ο Δανός πρωθυπουργός Ρασμούσεν εξέφρασε ήδη ξεκάθαρα την αποστροφή του στην Ευρώπη χωρίς σύνορα και διευκρίνισε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να αντέξει την ένταξη της Τουρκίας. H αλήθεια είναι ότι η κριτική και εν τέλει η απόρριψη έρχεται πολύ αργά. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. O κύριος Ρασμούσεν λέει δυνατά αυτό που τώρα σκέπτονται οι περισσότεροι αλλά δεν τολμούν να το αρθρώσουν.
ΤΗΕ WASHINGTON ΡΟSΤ
Δημοκρατία και οικονομικές πραγματικότητες
Οι πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία και την Ιαπωνία αξίζουν την προσοχή μας γιατί καταγράφουν την ανήσυχη σχέση μεταξύ του καπιταλισμού και της δημοκρατίας. O καπιταλισμός πιέζει για αλλαγές -εμπνέει για νέες τεχνολογίες, προϊόντα και ευκαιρίες. H δημοκρατία αντιστέκεται στις αλλαγές- δημιουργώντας πανίσχυρες περιφέρειες που αρέσκονται στο στάτους κβο. O καπιταλισμός (ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στις αγορές και στην ιδιωτική ιδιοκτησία) και η δημοκρατία χρειάζονται ο ένας τον άλλον. O πρώτος ενεργοποιεί την αύξηση του επιπέδου ζωής, η δεύτερη προστατεύει τις αδικίες του καπιταλισμού και ως εκ τούτου κερδίζει τη δημόσια υποστήριξη. Αλλά αυτή η αμοιβαία εξάρτηση είναι τεχνητή επειδή εάν τα δημοκρατικά προνόμια καταστρατηγηθούν, ίσως καθυστερήσουν τον καπιταλισμό. O πυρήνας των εκλογικών θεμάτων στις εκλογές τις Ιαπωνίας και της Γερμανίας αφορούσε το πώς θα ρυθμιστεί αυτή η σχέση. Μια επιτυχημένη δημοκρατία δίνει στους ανθρώπους μια ευκαιρία να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και τον τρόπο ζωής τους. Αλλά όταν αυτή η προστασία επιχειρεί να αρνηθεί τις οικονομικές πραγματικότητες, οδηγεί σε αυτοαναίρεση.
DΙΕ ΤΑGΕSΖΕΙΤUΝG
Ανευ πλέον σημασίας
Η καταδίκη της Λίντι Ιγκλαντ για βασανιστήρια κρατουμένων στη φυλακή Αμπού Γκραΐμπ δεν σημαίνει πια απολύτως τίποτα, γιατί όχι μόνον αναμενόταν, αλλά ήδη η πραγματικότητα την έχει ξεπεράσει. Μέχρι τώρα το Πεντάγωνο κατόρθωσε να δρομολογήσει έτσι τις έρευνες, ώστε να διαφυλάξει τόσο τον υπουργό Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ, όσο και τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους. Γύρω στις 400 περιπτώσεις βασανιστηρίων ή παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ερευνώνται ακόμη από την αρμόδια επιτροπή. Ολες όμως αφορούν στρατιώτες και υπαξιωματικούς και ούτε έναν ανώτερο ή ανώτατο αξωματικό. Πυκνό σκοτάδι καλύπτει εξάλλου τις περιπτώσεις των φυλακισμένων που πέθαναν κατά τη διάρκεια της ανάκρισης από τη CIA για την 11η Σεπτεμβρίου.
GULF ΤΙΜΕS
Οι ισραηλινές επιθέσεις
Από την ημέρα της ισραηλινής αποχώρησης από τη Γάζα, η Χαμάς υιοθέτησε άνευ λόγου μια προβοκατόρικη στάση, επιδεικνύοντας τους μύες της μέσα από παρελάσεις και εκτοξεύοντας πυραύλους προς το Ισραήλ. Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν βρίσκεται κάτω από μεγάλη πολιτική πίεση από τους ανθρώπους του κόμματός του. Υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν ολοφάνερο ότι η ισραηλινή απάντηση επρόκειτο να είναι σκληρή. Ως αυτήν τη στιγμή, οι Ισραηλινοί συνεχίζουν να αρνούνται ότι είναι υπεύθυνοι για τις εκρήξεις στις διαδηλώσεις της Χαμάς και το θάνατο 15 ανθρώπων. Οι επιθέσεις με ρουκέτες της παλαιστινιακής οργάνωσης στην πόλη Σεντερότ, όπου τραυματίστηκαν πέντε πολίτες, έδωσε στον Σαρόν μια δικαιολογία να επιτεθεί εκ νέου για να κερδίσει την αξιοπιστία του εντός του κόμματός του. Είναι εμφανές ότι το παράθυρο της ευκαιρίας που ανοίγει ο οδικός χάρτης είναι και πάλι ερμητικά κλειστό. Ακόμη και χωρίς στρατεύματα εντός της λωρίδας της Γάζας, το Ισραήλ μπορεί να κάνει το βίο αβίωτο στους Παλαιστινίους που ζουν εκεί.