Τι θα έκανε ο ΟΠΕΚ εάν επιθυμούσε οι ΗΠΑ να παραμείνουν εξαρτημένες από το πετρέλαιο; Η απάντηση είναι εύκολη. Θα καλούσε το αμερικανικό Κογκρέσο να αντιμετωπίσει την άνοδο της τιμής του πετρελαίου είτε υιοθετώντας την πρόταση των Ρεπουμπλικανών, να δοθούν 100 δολάρια σε κάθε πολίτη για να συνεχίσει να οδηγεί το ενεργοβόρο αυτοκίνητό του, είτε να προτιμήσει την πρόταση των Δημοκρατικών, να αρθεί, για περίοδο 60 ημερών, ο ομοσπονδιακός φόρος επί του πετρελαίου. Και στις δύο περιπτώσεις ο ΟΠΕΚ θα ήταν ευχαριστημένος. Οπότε, για να συνοψίσουμε, το Κογκρέσο προτείνει να πράξουμε ακριβώς αυτό που θα ήθελαν οι χειρότεροι εχθροί μας. Δηλαδή να επιδοτήσουμε την εξάρτησή μας από το πετρέλαιο, σπάζοντας τους κουμπαράδες των παιδιών μας, προκειμένου να μπορέσουμε να πληρώσουμε την τιμή που μας ζητάνε οι «προαγωγοί» του πετρελαίου και, τελικά, εμείς να παραμείνουμε εξαρτημένοι και αυτοί να συνεχίσουν να κολυμπάνε στα δολάρια. Με τέτοιο Κογκρέσο, ποιος χρειάζεται την Αλ Κάιντα.
Οπότε τι κάνουμε; Ελπίζω να ιδρυθεί ένα τρίτο κόμμα, και οι συνθήκες είναι ώριμες για κάτι τέτοιο: οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια πρόκληση σοβαρή όσο και ο Ψυχρός Πόλεμος, πώς δηλαδή θα ικανοποιήσουμε, σε λογικές τιμές, τις μακροπρόθεσμες ανάγκες μας για πετρέλαιο, ενώ παράλληλα θα καταφέρουμε να μειώσουμε την εξάρτησή μας από αυτό και τις κυβερνήσεις που το εξάγουν. Κανένα από τα δύο κόμματά μας δεν προτείνει μια λύση, διότι αυτή θα απαιτεί θυσίες σήμερα, προκειμένου να δρέψουμε τους καρπούς αύριο. Συνδυάστε το τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας σχετικά με το ζήτημα του πετρελαίου και το Διαδίκτυο που έχει αναδειχθεί σε μια εναλλακτική πλατφόρμα για την οργάνωση, χρηματοδότηση και ενεργοποίηση μιας πολιτικής εκστρατείας εκτός του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, και ιδού τα συστατικά στοιχεία ενός αξιόπιστου τρίτου κόμματος.
Δεν θα το ονόμαζα «Κόμμα των Πρασίνων» – το όνομα έχει ήδη χρησιμοποιηθεί και υπονοεί μιαν ατζέντα που παραείναι ρηχή και φιλελεύθερη. Το τρίτο κόμμα πρέπει να είναι μεγάλο, με στρατηγικό στόχο, κεντρώο και ανοιχτόμυαλο· ένα κόμμα που θα θεωρήσει το ενεργειακό ζήτημα ζωτικό για την αποκατάσταση της δύναμης και του πλούτου των ΗΠΑ. Πραγματικά η ενέργεια αποτελεί το «κλειδί» για την αναγέννηση των ΗΠΑ – από την παρακίνηση περισσότερων νέων να σπουδάσουν μαθηματικά και επιστήμες γενικότερα, μέχρι τον περιορισμό του εμπορικού ελλείμματος μέσω της μείωσης της εξάρτησής μας από εισαγόμενο πετρέλαιο και τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος διά της αύξησης των φόρων στο πετρέλαιο. Η αμερικανική ανταγωνιστικότητα θα βελτιωθεί εάν γίνουμε πρώτοι στην εφαρμογή «καθαρών ενεργειακών λύσεων» και το κύρος μας θα αποκατασταθεί εάν ηγηθούμε των προσπαθειών για την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Τέλος, θα προωθήσουμε τη δημοκρατία εάν βρούμε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και συνεπώς αποδυναμώσουμε μερικά από τα χειρότερα καθεστώτα της υφηλίου, που βασισμένα στη δύναμη του πετρελαίου τους εμποδίζουν τη διάδοση της δημοκρατίας.
Ο μόνος τρόπος για να ξαναέχουμε φθηνό πετρέλαιο είναι να αυξήσουμε τώρα τη φορολογία του -και να διατηρήσουμε την υψηλή τιμή του για μερικά χρόνια-, ώστε οι επενδυτές να γνωρίζουν ότι αυτή δεν πρόκειται να μειωθεί και συνεπώς να δικαιολογείται, οικονομικώς, η επένδυση σε εναλλακτικές, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να «απεξαρτηθούμε» από το πετρέλαιο και τελικά να μειωθεί και η τιμή του.
Οντως, το αμερικανικό σύστημα είναι σχεδιασμένο για δύο κόμματα. Ομως, προαισθάνομαι ότι κάποια ημέρα, σύντομα, ένας πολιτικός, ίσως επειδή θα θέλει να είναι διαφορετικός, ίσως μόνο και μόνο για το αστείο του πράγματος, θα αποτολμήσει να πει την αλήθεια στους Αμερικανούς. Ο κατάλληλος υποψήφιος με το κατάλληλο μήνυμα όσον αφορά το ενεργειακό ίσως κατορθώσει να κυριαρχήσει στην αμερικανική πολιτική σκηνή -θα χάσει την άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά- αλλά, ίσως, να καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές.