Ανεμοδεικτης

4' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολλές και σε μεγάλο βαθμό αξιόλογες οι προτάσεις «των σοφών» για την τριτοβάθμια παιδεία στη χώρα μας, κάποιες προκαλούν αντιδράσεις, αλλά σίγουρα προσφέρονται για προβληματισμό και παραγωγή, μέσω διαλόγου, ιδεών και λύσεων, κάποιες άλλες κρίνονται απόλυτες, αλλά από την επεξεργασία τους μπορεί να προκύψει κάτι πιο χρήσιμο και ρεαλιστικό. Από τη σε βάθος εξέταση και αξιολόγησή τους, μαζί με τις απόψεις και τα σχέδια της κυβέρνησης, θα προκύψει προσεχώς ο πολυσυζητημένος «νόμος πλαίσιο» της πολιτείας, που θα αντιμετωπίζει (για άλλη μια φορά…) στο σύνολό του -και να ευχηθούμε σε βάθος και μακροχρόνια «στόχευση»- το ζήτημα της παιδείας, που όλοι παραδεχόμαστε ότι αποτελεί το κομβικό σημείο της ανάπτυξης (και βεβαίως δεν εννοούμε μόνο οικονομικής!) και του ανταγωνιστικού εκσυγχρονισμού της χώρας μας, κάθε χώρας…

Βεβαίως και θα πρέπει να καθιερωθεί η περιβόητη «αξιολόγηση» σε όλο το εύρος και σε όλα τα επίπεδα (ομολογούμε πως αδυνατούμε να κατανοήσουμε τις ενστάσεις μερίδας του διδακτικού προσωπικού…), φυσικά με όρους διαφανείς, για να ξέρουμε επιτέλους «τι» πανεπιστήμια διαθέτουμε (με ποιες ειδικεύσεις και ποιότητα σπουδών, τις επαγγελματικές προοπτικές που προσφέρει το καθένα κ.λπ.), όχι μόνο για να αντιληφθούμε αν αξίζει να συνεχιστεί η χρηματοδότηση «υστερούντων» και «αναποτελεσματικών» ιδρυμάτων ή αν αντίθετα πρέπει να υποκατασταθούν με νέα, αλλά και για να εντοπίσουμε (ξαναλέμε: με δημόσιες και διαφανείς, βάσει αυστηρών και δίκαιων κριτηρίων) πού βρίσκεται η αιτία της όποιας κακοδαιμονίας τους και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αλίμονο αν δάσκαλοι και πνευματικοί ταγοί αρνούνται, για τους όποιους λόγους, την αξιολόγηση που, επιτέλους, αποτελεί… καθημερινότητα στη ζωή όλων μας!

Θα πρέπει, όμως, όλοι οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο και από το όποιο «μετερίζι» (κυρίως η ίδια η πολιτεία!) μετέχοντες σ’ αυτόν τον προβληματισμό για το μέλλον της παιδείας μας, και δη της τριτοβάθμιας, να συνομολογήσουν -και να κάτσουν να δουν πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί- πως από τα βασικά προβλήματα του τομέα αυτού είναι η τραγική υποχρηματοδότηση της παιδείας! Μπορεί να έχουν τα όποια και όσα «δίκια» τους οι κατά καιρούς αρμόδιοι «λογιστές» των κυβερνήσεων που επικαλούνται δημοσιονομικες στενότητες και το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος…», αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε πως η χρηματοδότηση της παιδείας αποτελεί για μια χώρα που λέει πως πασχίζει να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονισθεί, τη Νο 1 προτεραιότητά της.

Αρκεί μια ματιά στον σχετικό πίνακα για να σε πιάσει θλίψη και απογοήτευση: η Ελλάδα δαπανά το 3,6% του ΑΕΠ της στην παιδεία και καταλαμβάνει… «μετ’ επαίνων» την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ θέση στον κατάλογο της E.E., «όποιας» E.E. θέλετε και των 10 παλιών και των 12 της Ευρωζώνης και της διευρυμένης των 25! Πρώτες στη λίστα η Δανία και η Σουηδία (το «μοντέλο» των οποίων βαυκαλιζόμαστε… θεωρητικά πως θέλουμε να κοπιάρουμε) με 8,5% και 7,5% αντίστοιχα, ακολουθούν Πορτογαλία (7%) και Φινλανδία 6,6% – αν θυμάστε, πέρυσι είχαμε προσκαλέσει τους αρμόδιους για την παιδεία στη χώρα αυτή να μας εξηγήσουν πώς πέτυχαν την εντυπωσιακή εκπαιδευτική τους μεταρρύθμιση!…) – μέσος όρος των «25», το 5,3% του ΑΕΠ. Και δεν θα ισχυριστεί κανείς βεβαίως πως KAI οι 25 της E.E. έχουν οικονομίες πολύ πιο εύρωστες από τη δική μας. Είναι ζήτημα στόχων και προτεραιότητας…

Διαβάσαμε ορισμένες από τις προτάσεις που κατέθεσαν οι βουλευτές της Ν.Δ. εν όψει των συζητήσεων για τη συνταγματική αναθεώρηση (να ελπίσουμε πως δεν θα… πάει και αυτή χαμένη, όπως η προηγούμενη;), ειδικά για το ζήτημα της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων μας και ομολογούμε πως τις βρίσκουμε ενδιαφέρουσες και πάντως άξιες να συζητηθούν και ενδεχομένως να γίνουν αντικείμενο προβληματισμού, όπως αυτή που προτείνει να καθιερωθούν δίδακτρα για «τους έχοντες» (ώστε να μειωθεί κατά τι, έστω, το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την οικονομική στήριξη των «μη εχόντων», τόσο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο όσο και για μερική έστω κάλυψη των εξόδων διαβίωσής τους).

Να συζητηθούν τέτοιες προτάσεις – με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και κυρίως χωρίς λαϊκισμούς και ψευδοδιλήμματα, πως έτσι, τάχα, θα καταργηθεί η «αρχή» της δημόσιας δωρεάν παιδείας! Ποιον κοροϊδεύουμε με τη «δωρεάν παιδεία»; Δεν ξέρουμε, άραγε, το δυσβάστακτο (και δη για τις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις…) κόστος «πρόσβασης» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, χωρίς τα οποία δεν περνάς στα AEI και τα TEI; ΄H μήπως η «δωρεάν παιδεία» δεν χρηματοδοτείται (στον βαθμό έστω που χρηματοδοτείται) από τον προϋπολογισμό, από τις φορολογικές συνεισφορές ΟΛΩΝ μας, «εχόντων» αλλά και «μη εχόντων»;

Δεν γνωρίζουν οι οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που λειτουργούν σε πόλεις εκτός του τόπου διαβίωσης της οικογένειας, πόσο τους κοστίζει αυτή η «δωρεάν» παιδεία; Και δεν θα ήταν ασυγκρίτως μικρότερη η επιβάρυνση στον μηνιαίο οικογενειακό προϋπολογισμό, αν έδιναν κάθε μήνα, λ.χ., 300-350 ευρώ, για ΟΛΑ τα φοιτητικά έξοδα (διαμονή, τροφή) προκειμένου να φοιτά το παιδί τους σε οργανωμένο κατά τα δυτικοευρωπαϊκά και αμερικανικά πρότυπα «πανεπιστημιακό κάμπους», με εστιατόρια, κοιτώνες, βιβλιοθήκες; (Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, πως η πολιτεία θα σταματήσει κάποτε τη… σαχλαμάρα «κάθε πόλη και AEI, κάθε χωριό και TEI…», για μικροπολιτικούς ψηφοθηρικούς λόγους, και θα αποφασίσει να «μαζέψει» όλες τις ανώτατες σχολές σε 5-6 ανώτατα ιδρύματα σε όλη τη χώρα…)

Ας ανοίξουμε όλοι τα μάτια μας στο προφανές, ας κλείσουμε τα αυτιά μας στους φθηνούς (αλλά πανάκριβους – για ΟΛΟΥΣ!) λαϊκισμούς και ας χαράξουμε επιτέλους μια σωστή πορεία… Καλό Σαββατοκύριακο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή