Οι φραστικές εξάρσεις στελεχών των δύο μεγάλων κομμάτων που ζήσαμε την περασμένη εβδομάδα ξένισαν πολλούς. Τα επίθετα που εκτοξεύθηκαν σίγουρα δεν περιποιούν τιμή ούτε στον πολιτικό κόσμο ούτε στον πολιτικό πολιτισμό που η χώρα προσπαθεί να χτίσει. Οι φραστικές ακρότητες δεν έχουν θέση στον δημόσιο διάλογο. Και αυτό πρέπει να το διασφαλίσουν οι πολιτικοί παντί τρόπω.
Από την άλλη όμως οφείλουμε να μη σταθούμε στο σαβουάρ βιβρ της πολιτικής. Τα επίθετα, όσο κι αν κάνουν εντύπωση, δεν πρέπει να σκιάσουν την πολιτική πραγματικότητα που γεννά τέτοιου τύπου εκρήξεις στα δύο κόμματα εξουσίας.
Για παράδειγμα, όλοι στάθηκαν στην υπερβολή των επιθέτων που χρησιμοποίησαν οι κ. Κεφαλογιάννης και Πάγκαλος. Ελάχιστοι πρόσεξαν την ουσία όσων είπαν. Ομως, το πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής στο οποίο αναφέρθηκε ο υπουργός της Ναυτιλίας, παρά τις μεγάλες προσπάθειες που κάνει ο πρωθυπουργός, πράγματι δεν έχει ακόμη επιλυθεί. Αν, δηλαδή, κάποιος εύκολα μπορεί να γκρινιάσει για τον τρόπο που ο κ. Κεφαλογιάννης εξέφρασε κάποια πράγματα, δύσκολα μπορεί να αντικρούσει την ουσία όσων είπε. Δεν υπάρχει τρόπος να διαφωνήσει κάποιος με την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές οι λέξεις κάνουν μεγάλο κρότο. Η οξεία έκφραση άλλοτε υπογραμμίζει καταστάσεις και κάποιες φορές τις επισκιάζει. Το τελευταίο συνέβη (πιθανότατα όχι χωρίς δόλο) με τις δηλώσεις του υπουργού. Ολοι στάθηκαν στη λέξη «καραγκιόζηδες» και ουδείς στις λέξεις «διαφθορά» και «διαπλοκή». Απαντες ελεεινολόγησαν την παρομοίωση για να μην ασχοληθούν με την ουσία.
Τα προβλήματα, όμως, είτε φωτίζονται με εκρηκτικούς είτε με μετριοπαθείς όρους, παραμένουν. Και σ’ αυτά πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Οχι στον τρόπο που περιγράφονται…