Κατάρες εκ… Κατάρ
Διά να είμεθα απολύτως ειλικρινείς, ο Κρης υπουργός δεν είπε τίποτε περισσότερο απ’ όσα συζητούμε μεταξύ μας. Υπάρχει, όμως, μια σημαντική διαφορά. Τα είπε ως υπουργός και όχι ως «φιλαράκι». Κι εδώ βρίσκεται το «κλειδί» της όλης υποθέσεως. Διότι δεν είναι μόνον ο υπουργός Ναυτιλίας που έχει παγιδευθεί στο δόκανο της «παρέας», αλλά όλο, σχεδόν, το πολιτικό σύστημα. Με αποκορύφωμα την εποχή του «εκσυγχρονισμού», όπου τα ΜΜΕ κατασκεύασαν πρωθυπουργό και «σχολή», ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει «αλυσοδεθεί» με τα ΜΜΕ (κλαπαδόρες)…
Αυτός ο εναγκαλισμός έχει, μοιραία, οδηγήσει στη χαλάρωση των ανακλαστικών της πολιτικής και έχει δημιουργήσει ένα νέο, δηλητηριώδη, χώρο διαπλοκής. Κατά την άποψη πολλών, η πλέον επικίνδυνη «έκδοση» της διαπλοκής είναι αυτή που ευδοκιμεί μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών. Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα όπου υπουργοί και δημοσιογράφοι διαπλέκονται τόσο ανοιχτά όσο στην Ελλάδα, χωρίς να τηρούν τα προσχήματα.
Μη μας σοκάρει η λέξη «πρόσχημα», διότι σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, τα «προσχήματα» διαδραματίζουν ρόλο πολύ σημαντικό. Ουδέποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή ο Ανδρέας Παπανδρέου χαριεντίσθηκαν με δημοσιογράφους. Υπήρχε πάντα η δέουσα απόσταση. Ακόμη και με τους δημοσιογράφους προς τους οποίους είχαν «αδυναμία» τηρούσαν τα προσχήματα και κρατούσαν τις αποστάσεις.
Ποιος θα τολμήσει;
Σήμερα, ατυχώς, υπουργοί συζητούν με δημοσιογράφους στην τηλεόραση, δηλαδή ενώπιον εκατομμυρίων πολιτών και ανέχονται να τους απευθύνεται ο λόγος στον ενικό, να τους αποκαλούν με το μικρό τους όνομα («τι λες, ρε Βαγγέλη»), να τους μιλούν περιφρονητικώς («καλά, λέγε ό,τι θες») ή να τους προσβάλλουν θανασίμως («τα έχετε κατεβάσει στους Αμερικάνους»). Και όλα αυτά, χωρίς ο θιγόμενος υπουργός να εκστομίσει ένα λυτρωτικό «άι σιχτίρ» να πετάξει το μικρόφωνο και να μην ξαναπατήσει στην τηλεόραση (ορχήστρα)…
Πώς, όμως, να το κάνει, όταν με τον δημοσιογράφο που τον περιλούζει με ύβρεις πίνει κάθε τόσο καφεδάκι στο Da Capo; Πώς να πει «τι λες βρε κ…παιδο» σε απ’ ευθείας μετάδοση και να «στείλει αδιάβαστο» τον παρουσιαστή; Πώς να πει «σα δε ντρέπεσαι λιγάκι» στον «σχολιαστή» που δακρύζει για την ανεργία και την αναλγησία των κυβερνώντων και των εργοδοτών και την ίδια στιγμή ο ίδιος δεν πληρώνει τους εργαζόμενους στο μαγαζί του;
Φθάσαμε, λοιπόν, στο σημείο να τηρούν τα προσχήματα οι πολιτικοί και να μην τα τηρούν οι δημοσιογράφοι; Ναι, προ πολλού! Και αυτό, διότι οι πολιτικοί, μολυσμένοι από το σύνδρομο της συναλλαγής με τον ψηφοφόρο, έγιναν «στρείδι-μύδι» με τα ΜΜΕ και τους εκπροσώπους τους, εργοδότες και δημοσιογράφους. Ας μην παραπονούνται, λοιπόν, που ένας συνάδελφός τους τους απεκάλεσε «καραγκιόζηδες». Βεβαίως, δεν μιλάς έτσι όταν είσαι υπουργός ή αν μιλήσεις, παραιτείσαι διαμαρτυρόμενος! Και κάτι ακόμη. Ο πολιτικός πρέπει να γνωρίζει πότε πρέπει να ομιλεί (timing). Εδώ, δυστυχώς, περισσότερο ομιλούν παρά εργάζονται! (κλαπαδόρες-μπερντές)…
Ο οικοδεσπότης
Αψογος στο ρόλο οικοδεσπότη, ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής υποδέχθηκε θερμά τον κ.Ταγίπ Ερντογάν στη Θεσσαλονίκη και είχε φιλική συζήτηση μαζί του. Δεν έχασε λοιπόν το χαμόγελό του όταν χρειάστηκε να ξεπεράσει δύο δυσκολα σημεία των συνομιλιών. Το πρώτο αφορούσε την άρνησή του να επισκεφθεί προσεχώς την Αγκυρα. Η δεύτερη άρνησή ήταν ότι δεν δέχθηκε διμερή συζήτηση για εκλογή των μουφτήδων της Θράκης, που ζήτησε ο κ. Ερντογάν. Η άρνηση με χαμόγελο φαίνεται να λειτούργησε θετικά στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Με e-mail αναγνώστες ζήτησαν λεπτομέρειες για τα οικονομικά του Δήμου Πειραιώς. Το ρεπορτάζ της στήλης απέφερε τα εξής: το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη προχώρησε σε ρύθμιση των «χρεών Λογοθέτη» ύψους 52 δισ. δρχ. και ο Δήμος Πειραιώς καταβάλλει 3,2 δισ. δρχ. ετησίως. Αιμορραγία, δηλαδή, κανονική. Η ρύθμιση, φυσικά, δεν έλυσε όλα τα προβλήματα, αφού μετά το 1999 τελεσιδικούν συνεχώς και άλλα «κανόνια» εκείνης της εποχής. Μέχρι τώρα έχουν τελεσιδικήσει υποθέσεις 5 εκατ. ευρώ και πιθανόν να έχουμε άλλα τόσα!
Ο Δήμος Πειραιώς δεν είναι κακοπληρωτής, αφού έχει καταβάλει ήδη 26 εκατ. ευρώ στα 7,5 χρόνια της δημαρχίας Αγραπίδη. Τα 8 εκατ. ευρώ, που αναφέρονται εσχάτως κατά κόρον, έχουν κεφαλαιοποιηθεί με τον ν. 3345/2005 και έχει εξασφαλισθεί η αναστολή της πληρωμής τους μέχρι την 1/1/2007. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον άδικο, αν όχι περίεργο και εκ του πονηρού, να κατηγορείται ως «κακοπληρωτής» ένας δήμος που, λόγω της εφιαλτικής πασοκικής οκταετίας 1990-1998, χρωστάει «σε όποιον μιλάει ελληνικά» και με όλα αυτά τα χρέη πρέπει να κάνει και έργο! Σκέφθηκαν, αλήθεια, εκείνοι που ξαφνικά «πόνεσαν» τον Πειραιά τι έργο θα είχε γίνει με τα 52 δισ. που χάθηκαν;
Μήπως;
Τι γίνεται, βρε παιδιά; Δηλαδή τι μας είπε η ΑΔΑΕ; Μήπως ότι όσα έλεγε τότε ο Βουλγαράκης για το «τρίγωνο» αλλά και όσα άφησε να εννοηθούν ήταν σωστά; Κι αυτά που έλεγαν ορισμένοι για «Ρηγίλλης gate» με ανάμειξη Σταϊκούρα τι ήταν; Μήπως σαπουνόφουσκες; Κι αυτά που φώναζαν τα «λαγωνικά» στα κανάλια; Βρε, μήπως όσα είπε προχθές ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ περί «Μέριλαντ» κ.λπ. τα είχε βρει η κυβέρνηση από την πρώτη εβδομάδα και, για λόγους ευνόητους, η ενημέρωση σταμάτησε (αφού είχε χαραχθεί το τρίγωνο) σ’ ένα σημείο; Και, αλήθεια, ποιος δικαιώνεται μετά τις «αποκαλύψεις» της ΑΔΑΕ;