«Και για πέστε μας, κυρία Καραχασάν, τι ακριβώς ήταν αυτή η μπάρα, για να μάθουμε κι εμείς;». H ερώτηση ακούστηκε προχθές σε κάποιο δελτίο ειδήσεων των οχτώ και απευθυνόταν προς την υποψήφια υπερνομάρχη. Και πρέπει να είναι η πρώτη φορά που κάποιος (ή κάποια) από τους αστέρες της τηλεόρασης αφήνει να εννοηθεί ότι δεν είναι παντογνώστης, ότι κάτι τέλος πάντων του διαφεύγει. Εν έτει 2006, δεκαετίες ολόκληρες αφότου τοποθετήθηκαν οι μπάρες για να χωρίσουν τους «αμνούς» από τα «ερίφια», και καμιά δεκαριά χρόνια αφότου επιτέλους αποσύρθηκαν, εδώ, στο κέντρο, και στον Νότο γενικότερα, δεν γνωρίζουμε πολλά για τις μπάρες που εγκλώβιζαν τις ώρες της νύχτας τους κατοίκους των χωριών της μειονότητας, απαγορεύοντας τη μετακίνησή τους (δίχως την πολύ δύσκολα παρεχόμενη άδεια του στρατού), ακόμα κι αν ανέκυπτε πρόβλημα υγείας.
Κάποιες άλλες μπάρες, για να λέμε την αλήθεια, όχι μόνο τις ξέρουμε πανελληνίως αλλά προκαλούν, χρόνια τώρα, και ρίγη εθνικής συγκινήσεως αν και, μετά τους Ολυμπιακούς και το κρούσμα χρήσης αναβολικών, ο σκεπτικισμός είναι πολύ πιο έντονος απ’ ό,τι πριν. Ολοι θυμόμαστε, γιατί όλοι την έχουμε ακούσει εκατοντάδες φορές, την -ούτως ειπείν- εθνική κραυγή «Κάτσε κάτω από την μπάρα», με την οποία ο αρχιπροπονητής της εθνικής άρσεως βαρών Χρήστος Ιακώβου καθοδηγούσε και παρότρυνε τους αθλητές του. Αντίθετα, η στρατιωτική εντολή «Κάτσε έξω από την μπάρα» δεν φαίνεται να έφτασε ποτέ ώς τα αυτιά των περισσοτέρων. Κι ακόμα κι αν έφτασε, απωθήσαμε το βαρύ νόημά της, διότι αμφισβητούσε και υπονόμευε τις παγιωμένες αντιλήψεις μας, ότι δηλαδή στα μέρη μας, μέρη της δημοκρατίας και της ισοπολιτείας, δεν υπάρχουν διακρίσεις και διαχωρισμοί.
Ηταν το δικό μας «τείχος» οι μπάρες αυτές, μια αλγεινή κληρονομιά της χούντας που η δημοκρατία άργησε πολύ να την αποποιηθεί. Και ήταν επίσης κάτι σαν εθνικό μας ταμπού. Για τούτο και έμειναν επί σειρά ετών στον χώρο του αρρήτου, θαρρείς και θα εξαφανίζονταν αν δεν αναφέρονταν. Και μπορεί να έφυγαν πια, ωστόσο, ό,τι συμβόλιζαν, δεν έπαψε να διαθέτει ισχύ, όπως φανέρωσαν και οι αντιδράσεις (από πολιτικούς αλλά και από πολιτευόμενους κληρικούς) στην υποψηφιότητα της κ. Καραχασάν. Σε κάποιο κομμάτι του μυαλού μας (το αν είναι μικρό ή μεγάλο εξαρτάται από τις γενικότερες αντιλήψεις του καθενός), οι μη ορθόδοξοι χριστιανοί Ελληνες δεν υπολογίζονται σαν καθαροί και αναμφισβήτητοι Ελληνες. Οποιος έτυχε να κάνει τη θητεία του μαζί με Θρακιώτες μουσουλμάνους, θα ξέρει πόσο θερμά τους υποδέχεται μια πατρίδα που είναι και δική τους.