Ο ένας Μπους το πέτυχε μένοντας μακριά από τη Βαγδάτη, αυξάνοντας τους φόρους και μειώνοντας το έλλειμμα. O άλλος Μπους το πέτυχε εισβάλλοντας στη Βαγδάτη, μειώνοντας τη φορολογία και διογκώνοντας τα ελλείμματα. Πατέρας και γιος, όμως, βρέθηκαν εναγκαλισμένοι σε οιδιπόδειο ταγκό στο ίδιο σημείο: στο ναδίρ της προεδρικής δημοτικότητας, το 31%.
Αφού προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από την προεδρία του πατέρα του με κάθε δυνατό τρόπο, ο Μπους ο νεότερος κατέληξε να την μιμείται με το χειρότερο τρόπο. Βγήκε νικητής από την αντιπαράθεση με τον Σαντάμ, με τα ποσοστά αποδοχής του στα ύψη και κατέληξε μια αποδυναμωμένη πολιτική φιγούρα, που τιμωρείται κάθε εβδομάδα στις σφυγμομετρήσεις.
Στην τελευταία δημοσκόπηση των NYT/CBS News Poll, ο πρόεδρος Μπους ισοφάρισε τα χειρότερα ποσοστά δημοτικότητας του πατέρα του από τον Ιούλιο του 1992, τέσσερις μήνες προτού οι ψηφοφόροι τον στείλουν σπίτι του.
Ακόμη και η Χίλαρι Κλίντον έχει καλύτερα ποσοστά δημοτικότητας (34%). O πρόεδρος μπορεί, βέβαια, να αντλεί κάποια ανακούφιση από τα νούμερα των Τζον Κέρι (26%) και Αλ Γκορ (28%). Την ίδια ώρα, ο Ντικ Τσένι βρίσκεται στη βαθιά κατάψυξη της κοινής γνώμης, με 20% δημοτικότητα.
Στη νέα δημοσκόπηση, όμως, τα πράγματα είναι άσχημα ακόμη και σε χώρους παραδοσιακά πιστούς στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα: μόλις 45% των ευαγγελιστών Χριστιανών, 69% των Ρεπουμπλικανών και 51% των αυτοαποκαλούμενων συντηρητικών, συμφωνούν με τις πολιτικές επιλογές του προέδρου Μπους. Ηχηρό ποσοστό 70% εκτιμά ότι η χώρα βρίσκεται σε εσφαλμένο δρόμο, ενώ τα δύο τρίτα πιστεύουν ότι η χώρα βρίσκεται σήμερα σε χειρότερη κατάσταση από τότε που ανέλαβε την εξουσία ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος.
Στο μεταξύ, ο Λευκός Οίκος απέρριψε τις προειδοποιήσεις των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο σχετικά με τον διορισμό του πτεράρχου Μάικλ Χέιντεν ως επικεφαλής της CIA. Ολοι ξέρουν ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, όταν συντηρητικοί εκφράζουν ανησυχία για την αυξημένη επιρροή του στρατού. Αν ο πρόεδρος Μπους επιθυμούσε ειλικρινά να βελτιώσει την ικανότητα συλλογής πληροφοριών για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, δεν έπρεπε να έχει διορίσει τον Πόρτερ Γκος. Αυτός ο διορισμός οδήγησε σε 18 μήνες κωλυσιεργίας και στην απομάκρυνση πολλών άξιων στελεχών της υπηρεσίας.
Ο Γκος, «παιδί του Τσένι», επελέγη γιατί ο Μπους και ο αντιπρόεδρός του ήθελαν να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν όσους υπαλλήλους της CIA υποπτεύονταν ότι δίνουν πληροφορίες στο στρατόπεδο Κέρι, ή προς τους δυσαρεστημένους, τους διαφωνούντες με τον πόλεμο στο Ιράκ και όσους δεν συμφωνούσαν με την ιδεολογική ατζέντα των Ρεπουμπλικανών. Πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ, το ζητούμενο ήταν η προσαρμογή των πληροφοριών της CIA στην πολιτική του Λευκού Οίκου. Σήμερα, το ζητούμενο είναι ο διορισμός αυλοκολάκων και η επιβολή της υπακοής. Οι πολεμιστές του Μπους δεν αναζητούσαν καλή πληροφόρηση από τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς αυτή θα τους έδειχνε ότι έσφαλαν ως προς τις σχέσεις Σαντάμ – Αλ Κάιντα και τα όπλα μαζικής καταστροφής του καθεστώτος της Βαγδάτης. Σήμερα, οι πολιτικοί σύμβουλοι του προέδρου ενδιαφέρονται περισσότερο για τις γραφειοκρατικές διενέξεις, παρά για τον εντοπισμό του Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ο πτέραρχος είναι φίλος του Τσένι, που υποστήριξε το δικαίωμα του Λευκού Οίκου στην αντισυνταγματικότητα των ανεπίτρεπτων τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Ουδείς αμφιβάλλει ότι ο πτέραρχος Χέιντεν θα βρίσκεται στο πλευρό του «Νταρθ Βέιντερ» Τσένι, την ώρα που ο αντιπρόεδρος θα φθάνει στο Λάνγκλεϊ για να μαγειρέψει τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στον βομβαρδισμό του Ιράν.
Καθώς σήμερα έχουμε να κάνουμε με ένα παρανοϊκό πρόεδρο στο Ιράν, που ονειρεύεται πυρηνικά όπλα και γράφει 18σέλιδες αντισημιτικές παραληρηματικές επιστολές, μήπως ήλθε η ώρα για τους κατασκόπους των ΗΠΑ να σταματήσουν τους καβγάδες και να πιάσουν δουλειά;