«Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά».
Από το 1978 ο Μάνος Χατζιδάκις είχε μιλήσει στα περίφημα σχόλια του Τρίτου για το πρόσωπο του τέρατος, για όσα συνηθίσαμε να φοβόμαστε και να ανεχόμαστε. Γι’ αυτήν την υποταγή, ίσως εθισμό, για τη μορφή του τέρατος που «είναι πολύχρωμη». Το τέρας πολλαπλασιάζεται. Κυκλοφορεί δίπλα μας όχι απλώς ανενόχλητο αλλά δικαιωμένο. Αναστατώνει όλο και λιγότερους, που μοιάζουν γραφικοί στα μάτια των περισσοτέρων. Παρωχημένοι, προβληματικοί, κι όλα αυτά γιατί διαφωνούν.
Κοιτάξτε γύρω. Δεχόμαστε όλο και με μεγαλύτερη ευκολία τους τελευταίους μήνες, αυτήν την αναστάτωση που γίνεται για τη Γιουροβίζιον, κυρίως όμως τη δικαίωση της Αννας Βίσση και του Νίκου Καρβέλα, οι οποίοι νομιμοποιούν μέσω όλων των καναλιών πια, το δικό τους μοντέλο. Κανείς άλλος, εκτός από την «απόλυτη θεά» -άλλη μια επικοινωνιακή βλακεία- δεν έχει πρόσβαση στην τηλεόραση. Λες και δεν υπάρχει άλλος τραγουδιστής, καμία νέα φωνή, καμία ελπίδα να ξεφύγουμε από την αποθέωση του τίποτα. Από όλη αυτή την ανέξοδη ανακίνηση μιας καριέρας της τραγουδίστριας και του πρώην συζύγου της, δημιουργού σουξέ σαν του «Σούζι τσούζει», «τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα» και του λυρικού άσματος «σκέπαστο αγάπη μου σκέπαστο/το αμαξάκι το ξεσκέπαστο». Πράγματι, από το «Everything» δεν θα σωθούμε.
Τελικά ήταν τόσο εύκολο να δεχτούμε το τέρας… Κι όταν κάτι όμορφο μας χτυπάει την πόρτα, όλα είναι ύποπτα και η καχυποψία επιστρατεύεται.
Να ομορφύνει τα καλοκαίρια μας ήθελε και ο Γιώργος Λούκος νοικοκυρεύοντας το πρόγραμμα – λάστιχο της Επιδαύρου που τεντώνεται επικίνδυνα κάθε χρόνο με τις απαραίτητες φυσικά πολιτικές και πελατειακές σχέσεις και πιέσεις.
Περικοπές ανακοίνωσε ο νέος διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ, ήρθε όμως η σειρά του υπουργείου Πολιτισμού να δείξει το αληθινό του πολιτιστικό πρόσωπο ακυρώνοντας στην ουσία το όραμα του κ. Λούκου.
Με την έπαρση του ξερόλα, το νέο σχήμα του Αρχαιολογικού Συμβουλίου αποδυναμώνει τον διευθυντή του Φεστιβάλ, αυξάνοντας Τρίτη με Τρίτη τις παραχωρήσεις. Θα πει κανείς δεν ήξεραν, όφειλαν όμως να πληροφορηθούν πριν δεχτούν αιτήματα που όλοι γνωρίζουν πως δεν σχετίζονται με την τέχνη αλλά με τις πιέσεις για την αύξηση του τοπικού τζίρου. Ειδικά όταν με τόση ευκολία είπαν ναι σε μια παράσταση που ανεβαίνει από θερινό θέατρο.
Η έλλειψη αντίδρασης από όλους αυτούς που θίγονται αλλά δεν μιλούν, ενίσχυσε το «τέρας» ακόμη περισσότερο. Οι δύο εξωφεστιβαλικές παραστάσεις έγιναν τέσσερις, και τώρα ετοιμάζεται μια ακόμη. Το ΚΑΣ δεν πήρε απόφαση, αποφάσισαν όμως τα σχήματα. Οι φήμες οργιάζουν, οι καλλιτέχνες τηλεφωνούν στα δημοσιογραφικά γραφεία προλαβαίνοντας αποφάσεις και το ΚΑΣ αποδυναμώνεται. Ολες εκείνες τις εκρηκτικές βραδιές που απαιτούσαν λιγότερες παραστάσεις στο μνημείο. Το ΥΠΠΟ δείχνει το αληθινό του πρόσωπο και μεις συνηθίσαμε το τέρας. Σε όλες του τις όψεις.