Δ εν μπορούμε να υπολογίσουμε, ούτε κατά προσέγγιση, τον αριθμό των φανατικών θρησκόληπτων στην Ελλάδα. Σίγουρα είναι αρκετοί, αλλά υποθέτουμε πως θα πρέπει να αποτελούν μειοψηφία στο σύνολο του ελληνικού πληθυσμού. Αυτοί που κατεβαίνουν σε «λαοσυνάξεις» (τις θυμόμαστε – δεν έχουν περάσει και τόσα χρόνια…), που… σεληνιάζονται από τις φωνές κάποιων εκκλησιαστικών ταγών και τρέχουν να κάψουν βιβλία «αντίχριστων» συγγραφέων, που προπηλακίζουν δημοσιογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία όταν επιχειρούν να κάνουν τη δουλειά τους, όπως την Κυριακή που μας πέρασε, έξω από τη μητρόπολη Αθηνών, που απηύθυναν ερωτήσεις αν έχουν διαβάσει τον «Κώδικα ντα Βίντσι» ή αν σκοπεύουν να δουν την ταινία που θα αρχίσει να προβάλλεται αυτήν την εβδομάδα… Μόνο που δεν χειροδίκησαν κάποιοι (παρουσία ιερέα που τους παρότρυνε – είδαμε τις σκηνές στην τηλεόραση) εναντίον των ανθρώπων των MME – και το καταπληκτικό: καταφέρονταν εναντίον του συγκεκριμένου έργου με ακατονόμαστες εκφράσεις, τη στιγμή που ομολογούσαν πως ούτε το έχουν διαβάσει ούτε ξέρουν τι λέει, αλλά… «αυτά είναι δουλειές αντίχριστων που θέλουν να καταστρέψουν την πίστη μας»!
Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, πως θα είναι πολλοί οι θρησκευόμενοι που θα έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο και πολλοί αυτοί που θα δουν την ταινία – αν μη τι άλλο, από… απλή περιέργεια, ύστερα από όλο αυτόν τον ντόρο και τη φασαρία που έχει προκληθεί, ως αποτέλεσμα της από άμβωνος και όχι μόνο αντίδρασης κάποιων ιεραρχών. Αλλο «πιστεύω» και «θρησκεύομαι» και άλλο φανατίζομαι και απεμπολώ το αυτονόητο δικαίωμά μου να γνωρίζω, να πληροφορούμαι, να κοινωνώ με ιδέες αντίθετες από τις δικές μου, να τις αξιολογώ και να τις κρίνω. Αλίμονο, δηλαδή, αν κάναμε παρέα και συζητούσαμε μόνο με ανθρώπους με τις ίδιες ιδέες και πιστεύω με τα δικά μας, θα βιώναμε ένα μεσαίωνα διαρκείας και μια πνευματική αποβλάκωση απύθμενη…
Ο «Κώδικας», τόσο το βιβλίο όσο και η κινηματογραφική μεταφορά του, έτσι και αλλιώς θα είχε μεγάλη απήχηση – οι άνθρωποι του διεθνούς μάρκετινγκ και της προώθησης «εμπορευμάτων» είναι κυριολεκτικά «μανούλες» στη δουλειά τους. Και ένα έργο «προκλητικό» και αμφιλεγόμενο, που εξ αρχής έδειξε πως έχει τα στοιχεία μιας καταπληκτικής παγκόσμιας επιτυχίας, αναπόφευκτα θα έπαιρνε αυτόν το δρόμο. Δεν έχουμε, όμως, την παραμικρή αμφιβολία πως αν οι «πατέρες», τόσο στο Βατικανό όσο και οι «δικοί» μας, απέφευγαν να εξαπολύσουν τη θηριώδη αντίδραση την οποία εξαπέλυσαν εναντίον του βιβλίου αρχικά και της ταινίας στη συνέχεια, η εμπορική τους σταδιοδρομία θα ήταν αισθητά πιο ήπια από αυτήν που διαγράφεται μετά τον «ιερό πόλεμο» που κηρύχθηκε…
Ηδη, στην Ελλάδα μόνο, έχουν… προπωληθεί πάνω από 100.000 εισιτήρια για την ταινία! Και είμαστε βέβαιοι πως η «σταδιοδρομία» της στην ελληνική κινηματογραφική αγορά, αν δεν σπάσει ρεκόρ, σίγουρα θα καταγραφεί μεταξύ των μεγάλων επιτυχιών όλων των εποχών. Και σ’ αυτήν την προοπτική έχει συμβάλει ουσιαστικά και η συντονισμένη αντίδραση των συγκεκριμένων κύκλων του θρησκευτικού φανατισμού – λες και το… κάνουν επίτηδες, λες και τους έχουν τάξει… ποσοστά επί των πωλήσεων!
Θεωρητικά ο αρχιεπίσκοπος υποτίθεται ότι επέλεξε να κρατήσει μια πιο μετριοπαθή και αποστασιοποιημένη στάση, τουλάχιστον δεν «καπέλωσε» διά της αυθεντίας του τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις. Κατά κάποιον τρόπο θέλησε να επιδείξει μια πιο αντικειμενική και νηφάλια συμπεριφορά – ίσως επειδή (σε προσωπικό – επικοινωνιακό επίπεδο…) αντιλαμβάνεται πως «το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο Θεός», ίσως πάλι επειδή θέλει να ακολουθήσει μια διαφοροποιημένη πορεία αποκατάστασης της δημόσιας εικόνας του, για να υπηρετήσει πιο σωστά άλλες επιδιώξεις που σχεδιάζει να δρομολογήσει…
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως οι αντιδράσεις εναντίον του «Κώδικα» αφέθηκαν χωρίς… κεντρική καθοδήγηση: προχθές Κυριακή μοιράστηκαν έξω από τις εκκλησίες ειδικά φυλλάδια της Ιεράς Συνόδου, που όχι μόνο προτρέπουν τους πιστούς να μη… μολυνθούν και να μη θέσουν σε κρίση την πίστη τους (μπα, η πίστη στον Θεό κινδυνεύει από την προβολή μιας ταινίας;) διαβάζοντας το βιβλίο ή βλέποντας την κινηματογραφική του μεταφορά, αλλά «απαντά» κιόλας σε κάποιες από τις «ύβρεις» και τις «προκλήσεις» του συγγραφέα, έτσι για να εφοδιάσει με… επιχειρήματα εκείνους από το χριστεπώνυμο πλήθος που θα θεωρήσουν χρέος τους να υποδαυλίσουν την εναντίον του Νταν Μπράουν εκστρατεία…
Από τις «απαντήσεις» στα όσα «βέβηλα» και απαράδεκτα περιλαμβάνει στο βιβλίο του ο Μπράουν (και που για να λέμε του στραβού το δίκιο κάθε άλλο παρά… καινούργια και πρωτόφαντα είναι – επί αιώνες τέτοιες απόψεις και εκδοχές συζητιούνται και εξετάζονται…) θα μείνουμε σε μια μόνο που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση: για να αντικρούει την (ξαναλέμε: χιλιοδιατυπωμένη ανά τους αιώνες…) εκδοχή ότι ο Ιησούς είχε νυμφευθεί και είχε κάνει μάλιστα και παιδιά με τη Μαρία Μαγδαληνή, η ιεραρχία «απαντά» πως ο Χριστός ουδέποτε ενυμφεύθη, διότι «ο Κύριός μας, ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, χωρίς αμαρτία, δεν είχε τις ανθρώπινες ροπές και τα διαβλητά πάθη…». Δηλαδή;
Να εικάσουμε πως κατά την Εκκλησία ο γάμος (ας αφήσουμε τον έρωτα…), η τεκνοποίηση, η διαιώνιση του είδους αποτελούν «διαβλητά πάθη»; Και τότε γιατί τα… ευλογεί και περιλαμβάνει τον γάμο στα «μυστήριά» της;