O τρόπος, με τον οποίον τα Μέσα ασχολήθηκαν αυτόν τον καιρό με τη μουσουλμανική μειονότητα είναι ανορθόδοξος, αλλά ενδεικτικός των κριτηρίων της «τηλεοπτικής δημοκρατίας» μας. Αν και το μείζον πρόβλημα είναι η προσπάθεια της Αγκυρας να προκαλέσει αναταραχή με σκοπό να πιέσει την Ελλάδα και να εξυπηρετήσει αμφίβολες σκοπιμότητες της εξωτερικής της πολιτικής, οι προβολείς της δημοσιότητας στράφηκαν στη Θράκη, λόγω της πρωτοβουλίας του Γιώργου Παπανδρέου να ορίσει υποψήφια υπερνομάρχη Ξάνθης-Καβάλας-Δράμας τη νεαρή δικηγόρο Γκιουλ Καραχασάν.
Κάποια στελέχη της Ν.Δ. θεώρησαν την εν λόγω υποψηφιότητα ευκαιρία για να ασκήσουν αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση και -όπως είναι γνωστό- έσπευσαν να προβούν σε σχετικές δηλώσεις. Η Γκιουλ Καραχασάν βρέθηκε αντιμέτωπη με ερωτήσεις για το εάν έχει ελληνική ή τουρκική συνείδηση, για το εάν θεωρεί πως η μειονότητα είναι μουσουλμανική ή τουρκική. Κι όλα αυτά για να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του υπόλογοι για μειωμένη εθνική ευθύνη. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ο σημερινός πόλεμος. Ορισμένα Μέσα ανακάλυψαν ότι ο «γαλάζιος» βουλευτής Ροδόπης Ιλχάν Αχμέτ είχε συμμετάσχει σε σύσκεψη στην τουρκική Εθνοσυνέλευση για το μειονοτικό και ότι έχει συνυπογράψει ένα προκλητικό κείμενο μουσουλμάνων παραγόντων. Η σύγκρουση των δύο μεγάλων κομμάτων μετεφέρθη στο επίπεδο της μειονότητας μ’ έναν τρόπο, ο οποίος μόνο εθνική βλάβη προκαλεί.
Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική πολιτεία έχει καταβάλει προσπάθειες να στηρίξει την κοινωνική ένταξη των μουσουλμάνων. Η ίδρυση δημοσίων σχολείων στα μειονοτικά χωριά συνέβαλε στην απεξάρτηση των μουσουλμάνων μαθητών από τον θεσμό των δίγλωσσων σχολείων. Αυτό, σε συνδυασμό με το μέτρο για την εισαγωγή τους στα ελληνικά πανεπιστήμια με ποσόστωση, άλλαξε αισθητά το κλίμα. Λόγω και των γενικότερων κοινωνικών εξελίξεων, οι νέοι της μειονότητας έχουν αρχίσει δειλά να χειραφετούνται από τους ασφυκτικούς παραδοσιακούς κανόνες και από την καταλυτική επιρροή του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής.
Δεν είναι σαφές εάν ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε το χρίσμα στην Γκιουλ Καραχασάν για να ενισχύσει αυτήν την τάση χειραφέτησης ή απλώς και μόνο, επειδή ταιριάζει στις ιδέες του το «πακέτο» νέα γυναίκα και μουσουλμάνα. Οπως ήδη αναφέραμε, στις συμπληγάδες αυτού πολέμου δεν βρέθηκε μόνο η νεαρή Πομάκα δικηγόρος, η οποία και δεν έχει προϊστορία. Βρέθηκε και ο Ιλχάν Αχμέτ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η συμμετοχή του στη σύσκεψη στην Αγκυρα και η συνυπογραφή του προκλητικού κειμένου των μουσουλμάνων παραγόντων αποτελούν ατοπήματα. Από την άλλη πλευρά, όμως, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά αποτελεί τον κανόνα. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι έχουν διατελέσει μειονοτικοί βουλευτές και με τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν διαπράξει πολύ χειρότερα.
Είναι υποκρισία να διαμαρτύρεται το ΠΑΣΟΚ για τη συμπεριφορά του Ιλχάν Αχμέτ, όταν ο μέχρι πρότινος βουλευτής του Γκαλίπ Γκαλίπ λειτουργούσε και λειτουργεί σε απόλυτο συντονισμό με την τουρκική πολιτική. Τουλάχιστον, ο Ιλχάν Αχμέτ, που ανήκει στη νέα γενιά, εξελέγη παρά την αντίθεση του προξενείου. Και κυρίως έδωσε δείγματα γραφής μιας μετριοπαθούς προσέγγισης, η οποία, υπό το κράτος της πόλωσης, κινδυνεύει να συντριβεί.