Ακόμα και όσοι αρέσκονται στην θαλπωρή των ψευδαισθήσεων, δεν μπορούν πια να παρακάμψουν την κλιμάκωση των τουρκικών επεκτατικών πιέσεων. Στην Αθήνα είναι εμφανής μία αμηχανία για το δέον γενέσθαι. Στις δύο πρόσφατες συναντήσεις του με τον Τ. Ερντογάν, ο Κ. Καραμανλής είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει ότι η προοπτική στις διμερείς σχέσεις είναι μάλλον δυσοίωνες. Και για να αποτρέψει το ανέβασμα της θερμοκρασίας καταφεύγει στην πεπατημένη των συζητήσεων για τα λεγόμενα θέματα χαμηλής πολιτικής.
Το πρόβλημα με τα ελληνοτουρκικά είναι ότι ακόμα και το μικρότερο γεγονός αποκτά κρίσιμη πολιτική σημασία ακριβώς επειδή εγγράφεται στο πλαίσιο των επεκτατικών επιδιώξεων της Αγκυρας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα δύο τελευταία περιστατικά: Αφ’ ενός η τουρκική απαίτηση να έχει την ευθύνη για την έρευνα και διάσωση στο Ανατολικό Αιγαίο και αφ’ ετέρου τα διαβήματα της Αγκυρας για τις σεισμολογικές έρευνες του γερμανικού επιστημονικού σκάφους «Ποσειδών» βορείως της Κρήτης.
Η αφετηρία της τουρκικής στρατηγικής για de cacto διχοτόμηση του Αιγαίου ανάγεται στο 1973. Από τότε, η Τουρκία αμφισβητεί ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, όπως ρητά προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, διεκδικεί την υφαλοκρηπίδα του Ανατολικού Αιγαίου. Στόχος της είναι να εγκλωβίσει τα ευρισκόμενα εκεί ελληνικά νησιά. Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται και η αμφισβήτηση του FIR Αθήνας, που σύμφωνα με αποφάσεις του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) εκτείνεται λίγο πριν από τα μικρασιατικά παράλια.
Η Αγκυρα έχει κατά καιρούς επιχειρήσει με διάφορους τρόπους να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, όπως επίσης ασκεί πιέσεις για να παραμείνει αποστρατιωτικοποιημένη η αλυσίδα των νήσων από τη Λήμνο μέχρι τη Ρόδο. Και τα δύο υποκρύπτουν την πρόθεσή της να εγείρει σε εύθετο χρόνο και ζήτημα κυριαρχίας. Προς το παρόν, δεν χάνει ευκαιρία να διεκδικεί συνολικά τον έλεγχο ανατολικά του 25ου μεσημβρινού. Η τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης «Θαλάσσιος Λέων» αποτελεί έναν ακόμα κρίκο σε μία μακρά αλυσίδα ενεργειών, οι οποίες αποσκοπούν να αμφισβητήσουν εμπράκτως κυριαρχικά και διοικητικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Ανατολικό Αιγαίο. Το ίδιο και τα διαβήματα της Αγκυρας, επειδή το γερμανικό σκάφος «Ποσειδών» δεν ζήτησε κι απ’ αυτήν άδεια για να πραγματοποιήσει σεισμολογικές έρευνες βορείως της Κρήτης!
Είναι πια 33 χρόνια, που η Τουρκία εφαρμόζει με θαυμαστή συνέπεια αυτήν την επεκτατική στρατηγική. Και μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη από τον απολογισμό. Στην διεθνή σκηνή έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση πως το Αιγαίο είναι τουλάχιστον προβληματική περιοχή. Η Ελλάδα δεν έχει -λόγω της απειλής πολέμου- ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και, βεβαίως, δεν ασκεί το δικαίωμά της να κάνει έρευνες για πετρέλαιο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Επιπροσθέτως, η ελληνική θέση σ’ ό,τι αφορά την έρευνα και διάσωση έχει διολισθήσει κατά τρόπο που βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα.
Ας σημειωθεί ότι από το 1996 η Αγκυρα εμποδίζει με βέτο στον ICAO την ανάπτυξη σωστικών μέσων στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, με το επιχείρημα ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένα. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται ως η μόνη ικανή να ασκήσει την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης σ’ εκείνες τις θάλασσες με βάση τα σωστικά μέσα, που έχει εγκαταστήσει στα μικρασιατικά παράλια.