Σε όλο τον κόσμο η επιχειρηματική δραστηριότητα προϋποθέτει δύο πράγματα. Ρίσκο και ωφέλεια. Οι μέτοχοι των εταιρειών αναλαμβάνουν κάποιους κινδύνους, επιχειρούν και καρπώνονται τα οφέλη που θα προκύψουν από αυτήν τη δραστηριότητα. Ετσι μεγαλούργησε ο καπιταλισμός σε κάθε χώρα της Δύσης. Πλην της Ελλάδος.
Στη χώρα μας δυστυχώς η επιχειρηματική δραστηριότητα πολλές φορές δεν προϋποθέτει ρίσκο. Απλώς χρειάζονται οι κατάλληλες πολιτικές γνωριμίες ή η επαρκής πολιτική πίεση, ώστε το μεν κράτος να αναλάβει τους κινδύνους μιας επένδυσης οι δε επιχειρηματίες να καρπώνονται τα κέρδη.
Αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν οι ανερμάτιστες επιδοτήσεις και η δανειοδότηση χωρίς ελπίδα επιστροφής των χρημάτων. Η τελευταία γίνεται πάντα με την εγγύηση του Δημοσίου.
Η εξαγορά της τουρκικής Finans-bank από την Εθνική Τράπεζα είναι μια μεγάλη επιχειρηματική κίνηση. Ολοι οι νυν μέτοχοι της Εθνικής καλούνται με προνομιακό τρόπο να αναλάβουν το ρίσκο, ώστε να απολαύσουν τα μελλοντικά οφέλη. Μόνο που κάποιοι θέλουν να μετακυλήσουν το κόστος των κινδύνων στο κοινωνικό σύνολο. Μερικά ασφαλιστικά ταμεία και κάποια συνδικάτα εργαζομένων θέλουν να δανειοδοτηθούν με εγγύηση του Δημοσίου για να μπορέσουν να μετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφάλαιου.
Αυτό είναι λάθος. Ολοι οι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας, από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο, οφείλουν να ρισκάρουν με τα δικά τους λεφτά. Αφού πιστεύουν ότι η εξαγορά της Finansbank είναι συμφέρουσα, πρέπει να αγοράσουν μερίδιο της τουρκικής τράπεζας χωρίς να μετακυλούν διά της εγγύησης το ρίσκο σε όλους τους Ελληνες φορολογούμενους.
Η αύξηση του μετοχικού κεφάλαιου της Εθνικής Τράπεζας είναι μια επιχειρηματική πράξη κι επιχειρηματική πρέπει να παραμείνει σε όλα…