Εντυπωσίασε πολλούς η πρωτιά των δύσμορφων τεράτων στον διαγωνισμό της «Γιουροβίζιον». Το αθλιότερο στην όψη συγκρότημα, με τη «χειρότερη» (για τα πλαίσια του συγκεκριμένου διαγωνισμού) μουσική κέρδισε πήρε πρώτη θέση φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον Ελληνα υπουργό ΜΜΕ που ευσχήμως απέφυγε να τους βραβεύσει.
Πολλοί εξήγησαν την αναπάντεχη νίκη των «Lordi» με βάση τη «συμμαχία των Βορείων». Αυτή είναι υπαρκτή και διαμορφώνει εν μέρει τα αποτελέσματα. Δεν δίνει όμως νίκη. Αν, δηλαδή, κέρδιζαν οι συμμαχίες αυτού του τύπου, ο διαγωνισμός δεν θα γινόταν φέτος στην Ελλάδα. Θα γινόταν σε κάποια χώρα της Βόρειας Ευρώπης. Εκτός αυτού, αν οι Βόρειοι μπορούσαν να δώσουν κάπου τη πρωτιά, γιατί να μην τη δώσουν στην εκπρόσωπο της Ουκρανίας που είναι και καλλίπυγος;
Αλλοι εξήγησαν τη νίκη με βάση το «χέβι-μέταλ ροκ» που συγκινεί τους «πιτσιρικάδες». Κι αυτή η εξήγηση έχει προβλήματα. Το τραγούδι δεν ήταν δα και πολύ ροκ και δεν είχε κάτι καινούργιο. Εξάλλου, αν ο ροκ ρυθμός έπαιζε κάποιο ρόλο στην κατάταξη, τότε ο δικός μας Μιχάλης Ρακιντζής έπρεπε να είχε καλύτερη τύχη πριν από μερικά χρόνια. Εντάξει! Δεν θα έπαιρνε την πρωτιά, αλλά αν υπάρχουν τόσοι ροκάδες-φαν της «Γιουροβίζιον», δεν θα κατάφερνε κάτι καλύτερο από τη 17η θέση; Το μυστικό μάλλον κρύβεται στη δύναμη του Διαδικτύου και στη μεγάλη παρέμβαση που έχουν τα ηλεκτρονικά ημερολόγια (blogs) στη νεολαία.
Το ιστορικό: πριν από αρκετό καιρό μια ομάδα νέων ανθρώπων ξεκίνησε ένα διαδικτυακό αστείο. Εφτιαξε ένα site (www.votelordi.org) όχι για να υποστηρίξει το συγκεκριμένο συγκρότημα (όλα δείχνουν ότι κανένα μέλος της ομάδας δεν έχει σχέση με το συγκεκριμένο γκρουπ), αλλά για να γελοιοποιήσει τον θεσμό της «Γιουροβίζιον». Το μανιφέστο τους εξάλλου είναι χαρακτηριστικό.
«Οποιοσδήποτε με διανοητική ικανότητα μεγαλύτερη ενός ραδικιού, βλέπει τον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision για αυτό που είναι: Ενα κακόγουστο αστείο, όπου οι βαρετές, ακούσια χιουμοριστικές και απαίσιες μουσικές ερμηνείες εναλλάσσονται με τις κρύες ατάκες (…) Νοσταλγικά κομμάτια των προηγούμενων διαγωνισμών και ανάξιες λόγου μεταδόσεις παρουσιάζονται, όλα σε μια ζαχαρένια, δήθεν αδελφική επίδειξη της ευρωπαϊκής ψευδο-ενότητας. Η λέξη “eurotrash” περιγράφει άψογα αυτό το κωμικοτραγικό όργιο.
Εντούτοις, κάθε τόσο μια χώρα ξυπνά από τη χειμέρια νάρκη και εκλέγει έναν αντιπρόσωπο με άποψη, θεατρικότητα και ένα κάποιο “άντε (…)” υπό τη δυσαρέσκεια των συντηρητικών του διαγωνισμού. Φέτος η χώρα αυτή είναι η Φινλανδία. (…)
Αυτή η σελίδα και εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, έχει μια αποστολή: για να διαδώσει σε ολόκληρη την Ευρώπη το μήνυμά μας, “ΨΗΦΙΣΤΕ LORDI!” Ας εξετάσουμε πόσο μεγάλη επιρροή μια (ενδεχομένως) ογκώδης διαδικτυακή εκστρατεία μπορεί να έχει. Στείλτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, blog, τηλέφωνο, SMS, IRC και IM αυτό το μήνυμα σε όλους τους φίλους σας, στους φίλους των φίλων σας, στους διαδικτυακούς φίλους σας και γενικά σε καθένα που ψηφίζει στον ημιτελικό στις 18 Μαΐου και σε τελικό στις 20 Μαΐου. Ας κάνουμε την Eurovision ιστορία. Ασκήστε το δικαίωμα της ψήφου!»
Η δικτυακή τους πρόσκληση-πρόκληση βρήκε αμέσως εύφορο έδαφος στην κοινότητα των χρηστών. Πολλοί μετέφρασαν το μανιφέστο στη γλώσσα της χώρας των. Περισσότερα από 13.600 blogs σε ολόκληρη την Ευρώπη αναδημοσίευσαν το κείμενο και κάλεσαν τους αναγνώστες των να ψηφίσουν «Lordi». Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στις τηλεοπτικές μας οθόνες το περασμένο Σάββατο, δείχνοντας ανάγλυφα τη δύναμη που αποκτά το νέο μέσο που ονομάζεται internet.
Η συνωμοσία λοιπόν που υπαινίχθηκε στις δηλώσεις της η κ. Αννα Βίσση υπήρξε. Μόνο που δεν έγινε από κάποια «σκοτεινά κέντρα» ή κάποιο «συνασπισμό χωρών» για να χάσει η ίδια -σιγά μην συνωμοτούσαν κάποιοι για τραγούδι του κ. Καρβέλα. Μάλλον είχαμε να κάνουμε με «συνωμοσία βάσης» που είχε στόχο τον ίδιο τον διαγωνισμό. Και μάλλον το επέτυχαν…