Κάποτε θα συνέβαινε και αυτό! Το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» πάνω από το Αιγαίο, με όλο πιο σύγχρονα και πιο ακριβά μαχητικά αεροπλάνα, θα είχε το «τραγικό του συμβάν». Στο παιχνίδι αυτό δεν έχει και τόση σημασία ποιοι είναι «κλέφτες» και ποιοι «αστυνόμοι». Ποιοι επιδιώκουν τι. Αρκεί ένας λανθασμένος χειρισμός, ένας κακός υπολογισμός, μία επιπόλαιη εκτίμηση των προθέσεων του αντιπάλου, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα αντίδρασης που αφήνουν οι σύγχρονες ταχύτητες για να επέλθει το «τραγικό συμβάν». Οπως η χθεσινή σύγκρουση (έτσι χαρακτηρίζεται επισήμως) δύο F-16 νοτίως της Καρπάθου, ενός ελληνικού και ενός τουρκικού, με θύμα τον Ελληνα χειριστή. O Τούρκος κατόρθωσε να διασωθεί.
Χρόνια τώρα παίζουμε με τους Τούρκους τους «κλέφτες και αστυνόμους» πάνω από το Αιγαίο. Δεν είναι πόλεμος, είναι όμως ένα παιχνίδι πολέμου, με τα ίδια όπλα, από την ίδια πηγή, με την ίδια τεχνολογία. Υποθέτω ότι οι αρμόδιοι και των δύο χωρών έχουν συναγάγει από το παιχνίδι αυτό βασικές εκτιμήσεις για το πώς θα είναι ένας ηλεκτρονικός πόλεμος στο Αιγαίο, με τεχνολογία που μονομερώς θα ελέγχεται από την ίδια πηγή.
Η κοινή γνώμη δεν είναι καλά πληροφορημένη για το τι ακριβώς συμβαίνει. Χονδρικά πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε δίκαιο και οι Τούρκοι άδικο. Οτι οι Τούρκοι επιτίθεντο και εμείς αμυνόμαστε. Οτι οι Τούρκοι διεκδικούν και εμείς υπερασπιζόμαστε κεκτημένα και νόμιμα δικαιώματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος και κανένα πραγματικό περιστατικό που να μας κάνει να αμφισβητήσουμε αυτές τις χονδρικές πεποιθήσεις της κοινής γνώμης. Πράγματι, όλες αυτές οι τουρκικές ενοχλήσεις και προκλήσεις, όλος αυτός ο πόλεμος νεύρων έχουν ένα κεντρικό στόχο: να αμφισβητήσουν το μέχρι σήμερα καθεστώς στο Αιγαίο.
Επειδή όμως σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα προσχήματα και οι εντυπώσεις παίζουν σπουδαίο ρόλο, η κοινή γνώμη πρέπει να πληροφορηθεί και να καταλάβει σε ποια νομικά ή άλλα κενά, σε ποιες εκκρεμότητες, στηρίζονται οι Τούρκοι για να έχουν διεκδικήσεις και να τις προωθούν συστηματικά με προκλητικές ενέργειες. Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ «παραβάσεων» και «παραβιάσεων» του εναέριου χώρου, ποια νομικά κενά αφήνουν παλαιότερες διεθνείς συνθήκες και ποιες εκκρεμότητες προκύπτουν από τη μη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων σε πολλές περιοχές.
Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι σταθερές και ανυποχώρητες στην άποψη ότι με τους Τούρκους δεν έχουμε άλλη διαφορά στο Αιγαίο, παρά μόνο το μοίρασμα της υφαλοκρηπίδας. Το ερώτημα είναι γιατί με αυτήν την ανυποχώρητη θέση να μην καθήσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να ακούσουμε και τις δικές τους απόψεις και θέσεις. Και να τις απορρίψουμε πειστικά και με επιχειρήματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις έχει μεγάλη σημασία να αποκαλύπτονται και να καταρρίπτονται τα προσχήματα.
Το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» είναι πολύ επικίνδυνο και μας αναγκάζει κάθε φορά να δίνουμε τη μάχη στο πεδίο που επιλέγουν οι «αντίπαλοι» και με τους όρους που μας επιβάλλουν. Εν πάση περιπτώσει δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε σ’ αυτό το παιχνίδι τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων και συμφερόντων, είναι σα να τα αφήνουμε στην τύχη. Και φυσικά ούτε να θυσιάσουμε άλλους νέους ανθρώπους…