Πολιτική και δημοσκοπήσεις

Πολιτική και δημοσκοπήσεις

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κάποτε, σε μια ομάδα παλαιών, της δεκαετίας του ’20, αγνών και αφελών κομμουνιστών, διαφωνούσαν αν… υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός! Πεπεισμένοι ότι η αλήθεια είναι πάντοτε πλειοψηφική, έθεσαν το ζήτημα… σε ψηφοφορία. Ο,τι αποφασίσει η πλειοψηφία, αυτό είναι αλήθεια και αυτό ισχύει! Τι πιο δημοκρατικό…

Δεν είναι βέβαιο αν πρόκειται για ανέκδοτο ή για πραγματικό περιστατικό. Πιστεύω, όμως, ότι ως ανέκδοτο έχει μεγαλύτερη και καθολικότερη αξία. Πολύ συχνά ζητήματα συνείδησης και φρονήματος τίθενται… σε ψηφοφορία και διαμορφώνονται πλειοψηφίες και μειοψηφίες και λαμβάνονται αποφάσεις και διαμορφώνονται πολιτικές. Πάντοτε αυτή η διαδικασία θεωρείται… δημοκρατική γιατί υποτίθεται ότι σέβεται τις διαθέσεις της πλειοψηφίας και τις αποφάσεις της. Στην πραγματικότητα υποκρύπτει περιφρόνηση προς τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Εχω την εντύπωση ότι κάθε φορά που βγάζουμε στο παζάρι των δημοσκοπήσεων ή στο προεκλογικό μπαλκόνι δυσκολότατα θέματα εξωτερικής πολιτικής επαναλαμβάνουμε την αφέλεια του ανεκδότου, αλλά με πολύ πιο σοβαρές συνέπειες. Ρώτησαν την «κοινή γνώμη» αν είναι ικανοποιημένη από τη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι της Τουρκίας και η «κοινή γνώμη» απάντησε με μεγάλη πλειοψηφία ότι όχι δεν είναι ικανοποιημένη. Θα ήθελε μια στάση πιο γενναία, πιο αποφασιστική και προπαντός πιο πατριωτική! Με όλες αυτές τις λέξεις η «κοινή γνώμη» εκφράζει τα συναισθήματά της, την οργή της και το πατριωτικό της φρόνημα γιατί δικαιολογημένα πιστεύει ότι γι’ αυτά τη ρωτούν. Οπως και στο… περί υπάρξεως Θεού ερώτημα, για να είσαι καλός κομμουνιστής πρέπει να απαντήσεις ότι… δεν υπάρχει. Ετσι και ο καλός πατριώτης απαιτεί στάση έναντι της Τουρκίας περισσότερο πατριωτική, χωρίς άλλα κριτήρια επιλογής. Σε αυτό ακριβώς το σημείο κρύβεται η βαθύτατη περιφρόνηση των δημοσκοπούντων προς την «κοινή γνώμη».

Ενδεχομένως να απαιτείται γενναιότερη και αποφασιστικότερη πολιτική έναντι της Τουρκίας για να προστατεύσουμε τα «εθνικά δίκαια» και τα συμφέροντά μας. Από την άποψη των συμφερόντων μας, ίσως η ορθότερη πολιτική θα ήταν να απωθήσουμε τους Τούρκους… στα βάθη της Ασίας, εκεί από όπου ξεκίνησαν! Αρκεί να το μπορούμε!

Αλήθεια, ποιες πρακτικές δυνατότητες έχουν οι δημοσκόποι να θέσουν τέτοια ερωτήματα με τους πραγματικούς όρους ώστε να πάρουν σωστές απαντήσεις; Νομίζω καμία απολύτως, και εδώ δεν κρύβεται μόνον η περιφρόνησή τους στην «κοινή γνώμη» αλλά και η παραχάραξή της. Ως γνωστό, ανάλογα με το πώς τίθεται η ερώτηση, με ποιους όρους τίθεται, είναι και η απάντηση. Αν τεθεί η ερώτηση: «Με ποιους είσαι, με τους Ελληνες ή με τους Τούρκους;», η απάντηση της «κοινής γνώμης», σε ποσοστό 99,9% είναι προφανής και δεν χρειάζεται καν να μπουν στον κόπο και τα έξοδα να ερωτήσουν.

Η πολιτική έναντι της Τουρκίας που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, ορθή ή εσφαλμένη, είναι συνάρτηση πολλών και περίπλοκων παραγόντων, που οι δημοσκόποι όχι μόνο δεν μπορούν πρακτικά να τους συμπεριλάβουν στους όρους της ερώτησης αλλά και υπερβαίνουν τις δικές τους γνώσεις ή νοητικές ικανότητες. Ούτε μπορούν ούτε είναι σε θέση να υποβάλουν ορθά την ερώτηση ώστε να πάρουν απάντηση που να καταγράφει ορθά την άποψη της «κοινής γνώμης».

Το πώς διαμορφώνεται η πολιτική σε σχέση με την κοινή γνώμη είναι όλο το περιεχόμενο και όλη η Τέχνη της πολιτικής, την οποία προφανώς αγνοούν και περιφρονούν οι δημοσκόποι και, κατά το κοινώς λεγόμενο, «μας δουλεύουν», με το αζημίωτο…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή