Είχε δίκιο ο ποιητής. Στη «χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα», «κοκκινίζει η σταφυλή». Μόνον αυτή! Ποτέ οι άνθρωποι. Το περασμένο Σάββατο, έξω από τη Χαλκίδα έγινε ένα τραγικό, όσο και προβλέψιμο δυστύχημα. Μια ταμπέλα, απ’ αυτές που κρέμονται πάνω από τις εθνικές οδούς, έπεσε σε ένα αυτοκίνητο θανατώνοντας μία γυναίκα και τραυματίζοντας τον σύζυγό της. Η ταμπέλα είχε ξεκολλήσει πριν από καιρό και κάθε νουνεχής μπορούσε να καταλάβει ότι ήταν ζήτημα χρόνου να πέσει. Το πιθανότερο ήταν να πέσει πάνω σε κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο με τραγικά αποτελέσματα. Οπως κι έγινε…
Μετά το δυστύχημα ουδείς εξ όσων πληρώνονται από τους φόρους μας ντράπηκε. Ουδείς μετάνιωσε για την ολιγωρία του. Αντιθέτως: ξεκίνησε το προσφιλές για τη δημόσια διοίκηση παιχνίδι, που θα μπορούσε να ονομαστεί «η κολοκυθιά των ευθυνών». Περιφέρεια, Νομαρχία, Υπουργείο Δημοσίων Εργων, Τροχαία, όλοι άρχισαν να δείχνουν τον διπλανό τους. Κι όπως πάντα, υπεύθυνος δεν πρόκειται να υποδειχθεί. Το τραγικό συμβάν έξω από τη Χαλκίδα θα παραμείνει ένα από τα τέλεια εγκλήματα του Δημοσίου. Ενας νεκρός χωρίς ένοχο και το χειρότερο: χωρίς ενοχές όλων εκείνων που δεν έκαναν τη δουλειά τους.
Ομως ένοχοι υπάρχουν. Είναι όλοι τους. Κάθε δημόσια υπηρεσία θα μπορούσε να επιληφθεί του προβλήματος. Δεν απαιτείτο δα από τη Νομαρχία, την Περιφέρεια, το ΥΠΕΧΩΔΕ, ή την Τροχαία κάτι πολύπλοκο ή σκοτεινό. Μια ταμπέλα ήταν να μπει στη θέση της, μια ταμπέλα που απειλούσε ανθρώπινες ζωές και τελικά πήρε μία.
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Η δικαιοσύνη πρέπει πλέον να κινηθεί εναντίον όλων των δημόσιων λειτουργών που γνώριζαν το πρόβλημα και αμέλησαν να κάνουν το στοιχειώδες καθήκον τους.