A ν ψάξετε στη γειτονιά σας να βρείτε από πού φεύγουν καθημερινά τα πούλμαν για μπάνιο στην Αρτέμιδα, μάλλον… θα μείνετε χωρίς μπάνιο ολόκληρο το καλοκαίρι – όσο και να ρωτήσετε, ένα μόνιμο «δεν ξέρω» θα εισπράξετε από όλους! Αντε να ξέρουν οι άνθρωποι πως «Αρτέμιδα» έχουν μετονομάσει την παλιά, καλή και πασίγνωστη… Λούτσα – οι μόνοι που το γνωρίζουν είναι οι αρχές που αποφάσισαν τη μετονομασία και τα… λεωφορεία, που σύμφωνα με το «πολιτικώς ορθόν» στις ταμπέλες τους γράφουν «Αρτεμις» αντί για Λούτσα! Οι ίδιοι οι κάτοικοι της περιοχής λένε πως «μένουν στη Λούτσα», τα μεσιτικά γραφεία «οικόπεδα εντός σχεδίου στη Λούτσα» διαφημίζουν – μόνο όταν το αγοράσετε στη συμβολαιογραφική πράξη θα αναγράφεται «Αρτεμις»…
Με αυτή τη φάμπρικα των μετονομασιών, από μια άποψη οι δημοτικοί άρχοντες (κατ’ αρχήν – στη συνέχεια χρειάζεται έγκριση από τη νομαρχία, την περιφέρεια και, τελικά, από το υπουργείο Εσωτερικών…) τη (συνήθως προεκλογική!) δουλειά τους κάνουν, εντυπώσεις καλλιεργούν, «επικοινωνία» επιδιώκουν! Και από την… άλλη άποψη, ο πολύς κόσμος πάλι τη δουλειά του κάνει, που εξακολουθεί να λέει περιοχές, πλατείες, δρόμους και λεωφόρους με τη γνωστή και «κατοχυρωμένη» δεκαετίες επί δεκαετιών ονομασία τους, γιατί με αυτή μεγάλωσε, αυτήν ξέρει, με αυτήν συνεννοείται!
Πάρτε ένα ταξί και ζητήστε από τον οδηγό να σας πάει στην «οδό Π. Τσαλδάρη» – το πιθανότερο είναι να σας ρωτήσει «πού πέφτει…», ακόμη και αν είναι μεσήλικας και βέρος Αθηναίος! Πού να ξέρει ο άμοιρος πως η γνωστή και κεντρικότατη οδός Πειραιώς επισήμως… δεν λέγεται έτσι, αλλά οδός Π. Τσαλδάρη! H (παλιά καλή και αγαπημένη από τα παιδικά μας χρόνια…) οδός Πατησίων, έτσι λέγεται και θα λέγεται στο διηνεκές και ας έχουν κοτσάρει εδώ και πάνω από… μισό αιώνα σε όλες τις γωνιές τις πινακίδες που αναγράφουν οδός 28ης Οκτωβρίου»!
Και εσείς ραντεβού στην Πανεπιστημίου κλείνετε με την κουνιάδα σας για να πάτε για ψώνια, γιατί αν της δώσετε ραντεβού γωνία Ομήρου και «Ελευθερίου Βενιζέλου», θα την αποπροσανατολίσετε πλήρως! Μεγάλος ο εθνάρχης, άφησε τ’ αχνάρι του στην ιστορία της χώρας, αλλά ως «δρόμος» μικρή απήχηση έχει – μήπως ξέρει κανείς πως η μεγάλη λεωφόρος Θησέως, που διασχίζει σχεδόν τη… μισή Αθήνα για να βγει στις Τζιτζιφιές, επισήμως λέγεται (και αυτή…) Ελευθερίου Βενιζέλου; (Και, καλά, δεν λέμε για τις… αηδίες της χούντας, που το αθηναϊκό «ορόσημο», την Κηφισίας, την είχε επισήμως και με πολλά ταρατατζούμ «βαφτίσει» ως «λεωφόρο Ιωάννου Μεταξά…)
Στις μεγάλες συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια, που ξεκινούν από αυτή, οι αφίσες έγραφαν μέχρι πριν από χρόνια «όλοι στην πλατεία Αντιστάσεως» – και σε παρένθεση έγραφαν «πρώην πλατεία Κοτζιά», για να μη… χάσουν κόσμο που δεν θα ‘ξερε πως η μεγάλη πλατεία μπροστά από το δημαρχείο έχει επισήμως μετονομασθεί σε Κοτζιά! Οπως και όλοι οι Αθηναίοι, Λιόσια ξέρουν το γνωστό δυτικό προάστιο, που όταν «φορτίσθηκε» το όνομά του από τους μετανάστες και την… πολυπολιτισμική νέα σύνθεσή του, οι ντόπιοι άρχοντές του αποφάσισαν να το… αναβαθμίσουν σε Ιλιον. Ετσι το λένε μονάχα οι ευαίσθητοι και «πολιτικά ορθοί» νεοκάτοικοί του και… οι πινακίδες της Τροχαίας!
Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία, πως την ίδια ακριβώς τύχη θα έχουν (αν τελικά εγκριθούν οι αποφασισθείσες από τον Δήμο Αθηναίων, ύστερα από πρόταση του Χρήστου Παπουτσή, μετονομασίες τους…) και η Λεωφόρος Αμαλίας (έτσι τη μάθαμε, έτσι θα την λέμε!) που προτείνεται να μετατραπεί σε Λεωφόρο Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς επίσης και η Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας, που προτάθηκε για Λεωφόρος Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ποιος αντιλέγει για τη συμβολή και των δύο πολιτικών προσωπικοτήτων στη διαμόρφωση της σύγχρονης δημοκρατίας μας -αλλά έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία πως οι συγκεκριμένες λεωφόροι δεν πρόκειται να λεχθούν με τα επώνυμα των δύο πολιτικών στον αιώνα τον άπαντα, κάτι που, σημειολογικά τουλάχιστον, λειτουργεί αντίθετα με το πέρασμά τους από τον τόπο;
Ολες οι χώρες τιμούν την ιστορία τους και τις προσωπικότητες (πολιτικές, καλλιτεχνικές, στρατιωτικές κ.λπ.) που πρωταγωνίστησαν στη διαδρομή της, ονομάζοντας δρόμους, πλατείες, πόλεις και χωριά ανάλογα – καμιά σοβαρή και πολιτισμένη όμως, δεν διανοήθηκε στην επόμενη σελίδα της ιστορίας να «αποκαθηλώσει» ένα «παλιό» προβεβλημένο για τον όποιο λόγο πρόσωπο από τις… πινακίδες και τις ταμπέλες και να αναδείξει το «νεώτερο». Σε τελευταία ανάλυση, μια τέτοια (πολιτική, κατά βάση) κίνηση δείχνει ασέβεια στην ιστορία και περιφρόνηση της διαδρομής μιας χώρας…
Πολύ καλά έκαναν και στο νέο αεροδρόμιο της Αθήνας έδωσαν το όνομα του εθνάρχη – όπως θα μπορούσε επίσης να ονομασθεί Αεροδρόμιο Κωνσταντίνος Καραμανλής ή Αεροδρόμιο Ανδρέας Παπανδρέου. Νέα μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα μαζικών εκδηλώσεων (γήπεδα, η Λυρική, το Μέγαρο Μουσικής, ένα αυριανό υπερσύγχρονο συνεδριακό κέντρο και πάει λέγοντας…) όχι μόνο μπορούν αλλά και πρέπει να παίρνουν τα ονόματα μεγάλων προσωπικοτήτων που διέπρεψαν, και όχι μόνο στην πολιτική σκηνή. Αυτό που δεν έχει νόημα, καταντάει σχεδόν κοροϊδία και ατονεί λόγω μη πρακτικότητας, είναι αυτή η «μόδα» κάθε λίγο και λιγάκι να «ξύνουμε» και να «ξαναβάφουμε» τις πινακίδες και τις ταμπέλες, ανάλογα με τις πολιτικο-επικοινωνιακές σκοπιμότητες της στιγμής…