Ο πρόεδρος Μπους υπέγραψε την περασμένη εβδομάδα νομοσχέδιο με το οποίο ενέκρινε την κατασκευή παραμεθόριου τείχους μήκους 1.120 χιλιομέτρων, μετατρέποντας σε νόμο του κράτους ένα καίριο στοιχείο της προεκλογικής στρατηγικής των Ρεπουμπλικανών. Το κόμμα του πολέμου στο Ιράκ και των οικογενειακών αξιών προσπαθεί απεγνωσμένα να σας κάνει να ξεχάσετε τους νεκρούς στρατιώτες και τους έκφυλους πολιτικούς και να αναλογιστείτε τι δεινά θα μας προκαλέσουν οι μετανάστες αν δεν τους κρατήσουμε έξω από τα τείχη μας. Οι υποψήφιοι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους χρησιμοποιώντας για δόλωμα τους μετανάστες. Κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι θέλουν να παραχωρήσουν αμνηστία στους εχθρούς των ΗΠΑ και παρουσιάζονται ως υπερασπιστές της ασφάλειας στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Η επιχειρηματολογία τους βασίζεται σε μια σειρά ψευδών:
Ψεύδος Νο 1: Κατασκευάζουμε ένα τείχος 1.120 χιλιομέτρων. Το νομοσχέδιο που υπέγραψε ο κ. Μπους δεν προβλέπει δαπάνες για την ανέγερση τείχους. Το Κογκρέσο ενέκρινε δαπάνη ύψους 1,2 δισ. δολαρίων για τη διασφάλιση των συνόρων, αλλά αυτή προβλέπει την κατασκευή δρόμων, ηλεκτρονικών αισθητήρων και άλλων μέτρων ασφαλείας που προτιμά το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας και όχι την κατασκευή τείχους 1.120 χιλιομέτρων. Ινδιάνοι, μέλη του Κογκρέσου και τοπικές αρχές θα έχουν δικαίωμα να εκφέρουν άποψη περί του πού θα τοποθετηθεί το τείχος, το οποίο ενδέχεται να κοστίσει από δύο έως εννέα δισ. δολάρια.
Ψεύδος Νο 2: Το τείχος θα βοηθήσει. Στον βαθμό που μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικό, ένα τείχος 700 χιλιομέτρων απλώς θα εξωθήσει τους μετανάστες στο να αναζητήσουν άλλα σημεία στα 2.000 μίλια των αμερικανικών συνόρων από τα οποία θα μπορούσαν να διεισδύσουν στη χώρα. Σε ορισμένες περιοχές στο νοτιοδυτικό μέρος της χώρας, η κατασκευή ενός τείχους προϋποθέτει την κατασκευή νέων δρόμων. Ποιος χρησιμοποιεί τους δρόμους; Οι μετανάστες και οι λαθρέμποροι. Και κανένα τείχος δεν μπορεί να αναχαιτίσει το περίπου 40% των παράνομων μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα παρανόμως και εγκαθίστανται πολύ περισσότερο απ’ όσο τους επιτρέπει η βίζα τους.
Ψεύδος Νο 3: Το εναλλακτικό νομοσχέδιο της Γερουσίας δεν ήταν ικανοποιητικό και όσοι το υποστηρίζουν είναι οπαδοί της αμνηστίας. Τον Μάιο, η Γερουσία ψήφισε νομοσχέδιο που προέβλεπε τείχος καθώς και τη δαπάνη για την κατασκευή τείχους. Το ίδιο νομοσχέδιο προέβλεπε σκληρά μέτρα για την πατάξη των παράνομων προσλήψεων. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι πήγαινε πολύ πέραν του τείχους. Οι ελλείψεις του και οι διαφορές του από το νομοσχέδιο της Βουλής των Αντιπροσώπων θα μπορούσαν να είχαν διορθωθεί έπειτα από διαβουλεύσεις στη διάρκεια του καλοκαιριού. Ωστόσο, οι επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών της Βουλής των Κοινοτήτων πραγματοποιούσαν σειρά ακροάσεων με σκοπό να επεξεργασθούν την κριτική τους στο νομοσχέδιο της Γερουσίας. Κι έτσι το μόνο που μας έμεινε ήταν το τείχος.
Θα αποφέρει καρπούς η στρατηγική των Ρεπουμπλικανών; Αυτό θα το εξακριβώσουμε την επόμενη εβδομάδα, αλλά ευελπιστούμε ότι οι σκληροπυρηνικοί υποψήφιοι έχουν παρεξηγήσει τους ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι ανησυχούν πράγματι για τη μετανάστευση, αλλά πολλές δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι προτιμούν τις συνετές λύσεις. Διακρίνουν, άλλωστε, τη διαφορά ανάμεσα στις ορδές εισβολέων μεταναστών που βλέπουν στη σχετική πολιτική διαφήμιση και στους μετανάστες γείτονές τους, συναδέλφους τους, πελάτες τους και φίλους τους. Η οργή των ψηφοφόρων είναι δίκοπο μαχαίρι και πολλοί από αυτούς, ιδιαίτερα οι ισπανόφωνοι, δηλώνουν ενοχλημένοι από την υστερία των Ρεπουμπλικανών. Ο,τι κι αν συμβεί τον Νοέμβριο, το Κογκρέσο θα αναγκασθεί τελικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των 12 εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών που δεν επηρεάζονται από το τείχος καθώς και τη μελλοντική εισροή παράνομων εργατών.