Ανεμοδεικτης

4' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πάσχιζε ο τάλας υπουργός Απασχόλησης Σάββας Τσιτουρίδης, να πείσει τον δημοσιογράφο του ραδιοφωνικού σταθμού που τον είχε «βγάλει» στον αέρα (και μαζί με αυτόν και τους ακροατές τους…) πως «τούτη θα ‘ναι πράγματι η τελευταία φορά…». Εχοντας, μάλιστα, επίγνωση πως με τόσες φορές που έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος «τελευταία φορά», απλώς και μόνο για να… προαναγγείλει την «επόμενη φορά», κανείς δεν τον πιστεύει, κάθε τόσο έλεγε απολογητικά «αποφεύγω να πω και εγώ αυτό το «τελευταία φορά», αλλά σας διαβεβαιώ ότι εκ των πραγμάτων δεν θα υπάρξει δυνατότητα για επόμενη ρύθμιση…»! Η κουβέντα αφορούσε την (πολλοστή, τα τελευταία χρόνια!) νέα ρύθμιση χρεών προς το ΙΚΑ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία, που προβλέπεται σε ένα νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή – ένα νομοσχέδιο που ενεδύθη (ουσιαστικά, σε συγκεκριμένες εκκρεμότητες…) τον μανδύα του «μίνι ασφαλιστικού». Μια ακόμη «ρύθμιση» για τους διάφορους μπαταχτσήδες, που δεν πληρώνουν σαν τα άλλα «κορόιδα» τις υποχρεώσεις τους στα ταμεία, χωρίς όμως και να φοβούνται για τα πρόστιμα και τις κυρώσεις, αφού ξέρουν πως όλο και κάποια… «ρυθμισούλα» (προεκλογικά ή όταν τα πράγματα στα ταμεία «σφίξουν»!) θα ‘ρθει να τους «τακτοποιήσει»!

Και ποιο ήταν το «επιχείρημα» του κ. Τσιτουρίδη, ότι (έστω και χωρίς να το… λέει!) αυτή θα είναι «η τελευταία φορά που γίνεται ρύθμιση»; Πως έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες για να οργανωθεί ένα σύστημα (ανάλογο με τον διατραπεζικό «Τειρεσία», που λειτουργεί κάμποσα χρόνια), στο οποίο «αυτομάτως» θα καταγράφονται όλοι όσοι οφείλουν στα ασφαλιστικά ταμεία, έτσι ώστε να… εξαιρούνται των όποιων ευνοϊκών μελλοντικών διατάξεων! Μα, για να καταλάβουμε, το πρόβλημα σήμερα (και πέρυσι και πρόπερσι και πάει λέγοντας) είναι πως… δεν είναι γνωστοί όλοι αυτοί που δεν καταβάλλουν τις εισφορές τους – καλά είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Δεν ξέρει το ΙΚΑ ποιοι είναι οι οφειλέτες του – και τότε τι δουλειά κάνει, μπρίκια κολλάει;

Και άντε να πούμε πως αυτός ο… εισφοροστοχευμένος «Τειρεσίας» θα κάνει πιο εύκολη και άμεση την επισήμανση των μπαταχτσήδων – και αυτό κατά τι θα δυσκολέψει τη σημερινή (του χρόνου…) ή την αυριανή κυβέρνηση στο να… νομοθετήσει ακόμη μια «τελευταία» ρύθμιση, στην οποία να περιλάβει «για τελευταία φορά» και αυτούς που έχουν μπει στο κατάστιχο του νέου καταγραφικού συστήματος; Μήπως δεν ήταν η σημερινή κυβέρνηση που στην… προηγούμενη ρύθμιση (τέλος του 2004) διατυμπάνιζε διά στόματος του τότε υπουργού Απασχόλησης ότι «δεσμευόμαστε μονομερώς ότι δεν θα προχωρήσουμε σε άλλη ρύθμιση οφειλών προς το ΙΚΑ την επόμενη δεκαετία!»; Και δεν ήταν ο και σημερινός διοικητής του ΙΚΑ, που τον Απρίλιο του 2005 δήλωνε στους δημοσιογράφους ότι «οι εργοδότες πρέπει να φροντίσουν άμεσα να επωφεληθούν, καθώς δεν πρόκειται να υπάρξει παράταση ή νέα ρύθμιση – για όσους δεν ενταχθούν σε αυτήν θα εφαρμοστούν με αυστηρότητα οι προβλεπόμενες διατάξεις…»;

Αλλά, για να μην είμαστε κακόπιστοι, να δεχθούμε πως όταν λένε οι σημερινοί (αυτοί μόνο – για τους «αυριανούς» όρκο δεν παίρνει κανείς…) πως τούτη η ρύθμιση θα είναι η τελευταία, το πιστεύουν και το εννοούν κιόλας. Και, ως εκ τούτου, ευελπιστούν στα σοβαρά η προειδοποίηση περί «τελευταίας φοράς» ότι θα λειτουργήσει… τρομοκρατικά, και οι διάφοροι (μικροί και μεγάλοι…) μπαταχτσήδες, θα σπεύσουν στα ταμεία να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, γιατί αλλιώς «θα εφαρμοσθούν με αυστηρότητα οι προβλεπόμενες διατάξεις…», κατά πώς τους είχε «τρομοκρατήσει» και την… προηγούμενη φορά. Με τον κύριο ένοχο, τον… μεγαλομπαταχτσή, το ίδιο το κράτος δηλαδή, προβλέπει το (όποιο!) γκουβέρνο να κάνει κάτι;

Γιατί, τα στοιχεία λένε πως από τα περίπου 9 δισ. ευρώ που είναι το σύνολο των χρεών προς το ΙΚΑ, το 80% το οφείλει ο ευρύτερος δημόσιος τομέας και οι διάφορες προβληματικές ΔΕΚΟ! Και αυτή τη χαώδη «μαύρη τρύπα» δεν είναι εύκολο να την καλύψεις με «ρυθμίσεις» (που έτσι και αλλιώς δεν αφορούν το ίδιο το κράτος…), ούτε φυσικά με απειλές πως τάχατες δεν θα χορηγείς «πιστοποιητικό ασφαλιστικής ενημερότητος», απαραίτητης για να μπορεί η όποια επιχείρηση να λειτουργεί και να προβαίνει σε δικαιοπραξίες…

Δεν είναι (τουλάχιστον…) αναξιόπιστο ένα κράτος που εμφανίζεται «αποφασισμένο» να βάλει επιτέλους μια τάξη σ’ αυτόν τον ασφαλιστικό κυκεώνα με τα αμύθητα ποσά που οφείλονται για εισφορές, που «απειλεί» με δρακόντεια μέτρα (κάθε «τελευταία φορά»…) τους εισφοροδιαφεύγοντες, τη στιγμή που το ίδιο είναι ο βασικότερος παράγοντας δημιουργίας του τεράστιου προβλήματος – και ως «μπαταχτσής» το ίδιο, και ως ασυνεπής «εταίρος» που καθυστερεί να καταβάλει τη συμμετοχή του (αυτό το 1% επί του ΑΕΠ κάθε χρόνο) στο ασφαλιστικό μας σύστημα; Ποιο είναι το παράδειγμα που το ίδιο δίνει «στους άλλους» -τους οποίους μάλιστα έχει… καλομάθει με τις σχεδόν επί ετησίας βάσεως ρυθμίσεις της «τελευταίας φοράς»;

Πόσες και πόσες εξαγγελίες και «δεσμεύσεις» έχουν γίνει για το «σύγχρονο και αυτοματοποιημένο» σύστημα που θα περιόριζε υποτίθεται δραστικά το φαινόμενο της εισφοροδιαφυγής (που θεωρείται ως «το μείζον» πρόβλημα του ασφαλιστικού, αλλά «χρωματίζεται» αλλιώς αν υπολογίσει κανείς πως το 80% των χρεών οφείλονται από το ίδιο το κράτος…), χωρίς ποτέ να έχουν υπάρξει συγκεκριμένες και αποτελεσματικές κινήσεις; Οσο διατηρείται και αναπαράγεται από τη μια το «για τελευταία φορά» κόλπο των ρυθμίσεων και από την άλλη η προκλητική εισφοροκλοπή του ίδιου του κράτους, αυτός ο φαύλος κύκλος θα ζει και θα… μεγαλώνει!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή