Το είδαμε κι αυτό! Φοιτητές έσυραν τον αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου εκτός του γραφείου του και έχτισαν με τούβλα την είσοδο. Και όλα αυτά μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, που προφανώς οι ίδιοι είχαν καλέσει για να απαθανατίσουν ένα γεγονός φασισμού και απροκάλυπτης βίας.
Τα πανεπιστήμια έχουν μεταβληθεί σε τόπους ανομίας. Με δημοκρατικοφανείς διαδικασίες, μειοψηφίες φοιτητοπατέρων επιβάλλουν με φασιστικές μεθόδους τον νόμο τους. Οποιος αντιστέκεται πληρώνει το κουράγιο του.
Το τείχος της ντροπής που χτίστηκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο δεν είναι το πρώτο. Πρέπει, όμως, να είναι το τελευταίο. Η διαμαρτυρία επί παντός είναι σεβαστή. Η βίαιη παραβίαση των δικαιωμάτων άλλων πολιτών στο όνομα της διαμαρτυρίας είναι παράνομη. Αυτή η παρανομία μένει ατιμώρητη εξαιτίας του αναχρονιστικού νόμου περί ασύλου, νόμος ο οποίος όχι μόνο δεν προστατεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά αντιθέτως την εντοιχίζει.
Το ερώτημα είναι πλέον πώς θα αντιδράσει το πολιτικό σύστημα στην ανομία. Θα την ανεχθεί ή θα επιτρέψει στους πολίτες, καθηγητές και πρυτάνεις να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς τον φόβο των τραμπούκων;