Τι γραφει ο ξενος Τυπος

3' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

THE NEW YORK ΤΙΜΕS

Πού πήγαν τελικά οι ελπίδες;

Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποιος βρίσκεται εκτός τροχιάς. Ο πρόεδρος Μπους, ο οποίος συνεχίζει να επιμένει ότι το Ιράκ δεν βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο, ή ο Ιρακινός πρόεδρος Νούρι αλ Μαλικί, ο οποίος πιστεύει ότι οι Αμερικανοί θα τον στηρίζουν επ’ άπειρον; Και οι δύο συναντήθηκαν χθες το Αμμάν της Ιορδανίας. Λίγο πριν από τη συνάντηση, όλοι ήλπιζαν ότι οι δύο ηγέτες θα χρησιμοποιούσαν τον χρόνο τους -τελικά- για να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλον ως προς αυτά που συμβαίνουν στις πρωτεύουσές τους. Ο Μπους ήθελε να καταστήσει σαφές ότι η υπομονή των Αμερικανών έχει πλέον εξαντληθεί και ότι θα αρχίσει η αποχώρηση, εκτός αν ο Μαλικί κινηθεί έτσι ώστε να αποτρέψει την περαιτέρω αιματοχυσία και ο ιρακινός στρατός αναλάβει μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης. Από την πλευρά του, ο Ιρακινός πρόεδρος ήθελε να αντιληφθεί ο πρόεδρος Μπους την πλήρη απελπισία του Ιράκ και τη δική του πολιτική αδυναμία. Οσο διάστημα η Βαγδάτη παραμένει σε χαοτική κατάσταση και οι παραστρατιωτικοί είναι καλύτερα οπλισμένοι από τον ιρακινό στρατό, ο Μαλίκι δεν έχει ελπίδες να δει το τέλος της αιματοχυσίας.

ΤΗΕ DAILY SΤΑR

Ζήτημα εμπιστοσύνης

Η Παλαιστινιακή Αρχή ανέλαβε να κάνει ό,τι όφειλε να κάνει, προκειμένου να διατηρηθεί η τελευταία κατάπαυση πυρός. Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες ανέλαβαν να αποτρέψουν τις ισλαμικές ομάδες από το να εκτοξεύουν πυραύλους εναντίον των Ισραηλινών. Αυτή η απόφαση είναι ζωτικής σημασίας. Ανεξάρτητα από το ποιος φέρει την ευθύνη της σημερινής κατάστασης στη Λωρίδα της Γάζας, οι Παλαιστίνιοι ηγέτες χρειάζονται όσο τίποτ’ άλλο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τόσο του Ισραήλ όσο και της διεθνούς κοινότητας.

LΙΒΕRΑΤΙΟΝ

Ανάγκη διμερούς συμφωνίας

Εάν η εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, η οποία κηρύχθηκε την περασμένη Κυριακή, διαρκέσει, τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα προόδου. Στη συνέχεια, όμως, θα πρέπει να ληφθούν τρία μέτρα: Απελευθέρωση των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων, θέσπιση μιας νέας παλαιστινιακής κυβέρνησης, η οποία θα τάσσεται υπέρ της συνύπαρξης με το Ισραήλ, και έναρξη διεθνών συνομιλιών για την επίτευξη της ειρήνης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο αυτό βήμα θα πραγματοποιηθούν άραγε σύντομα; Αυτό εξαρτάται από τη διάρκεια του πρώτου. Δεν έχουμε ανάγκη διεθνούς συνδιάσκεψης ή του ένατου ευρωπαϊκού σχεδίου για την ειρήνη, αλλά απευθείας συνομιλιών. Εχουμε ανάγκη μιας συνολικής, οριστικής και διμερούς συμφωνίας, η οποία θα επιλύσει όλες τις πτυχές του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.

SUDDΕUΤSCΗΕ ΖΕΙΤUΝG

Νέα πολιτική;

Η επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία δεν έχει μόνο πνευματικό, αλλά και σαφή πολιτικό χαρακτήρα. Το Βατικανό στηρίζει τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας, επειδή επιδιώκει την προσέγγιση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι επίγονοι του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα καχύποπτος έναντι του Ισλάμ, δημιούργησαν ένα κρατικό δόγμα, το οποίο κατέστησε τον εθνικισμό υποκατάστατο της θρησκείας. Οι εθνικιστικοί αυτοί κύκλοι αποφασίζουν για όλα τα πνευματικά ζητήματα με τη στήριξη των ομοϊδεατών τους στον στρατό και στη Δικαιοσύνη. Και για τον λόγο αυτό είναι τόσο δύσκολο για τους ελληνορθόδοξους και την Αρμενική Εκκλησία να διεκδικήσουν τις εκκλησίες, τα μοναστήρια και τα κοιμητήριά τους από το τουρκικό κράτος, που τα θεωρεί «λεία» του. Οι εθνικιστικοί κύκλοι αντιδρούν στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., επικαλούμενοι την κληρονομιά του Ατατούρκ, λησμονώντας ότι στόχος του μεγάλου μεταρρυθμιστή ήταν η πρόσδεση της Τουρκίας στη Δύση. Υπό την έννοια αυτή, όσο και αν ακούγεται παράδοξο, οι εταίροι του Πάπα Βενέδικτου στην Τουρκία είναι σήμερα οι ισλαμιστές του Ερντογάν. Η αντίληψη αυτή έχει πλέον στηρίγματα στο Βατικανό. Και αυτό συνιστά μια νέα πολιτική.

CΟRRΙΕRΕ DELLA SΕRΑ

Θετική αντιμετώπιση

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας καταβάλλει προσπάθειες για μια πιο θετική αντιμετώπιση της προσέγγισης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Και μάλιστα, τη στιγμή που η Ευρώπη διστάζει, διυλίζει τον κώνωπα και δείχνει το γραφειοκρατικό της πρόσωπο. Η Ε.Ε. κρύβεται πίσω από έγγραφα και φακέλους, τα οποία όσο σημαντικά κι αν είναι, περνούν σε δεύτερη μοίρα. Λες και οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία περιορίζονται στη συμπλήρωση εγγράφου, το οποίο αποστέλλεται στη συνέχεια στην αρμόδια υπηρεσία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή