Ηπολιτική λογική η στοιχειώδης (η μόλις πριν τα όρια της αφροσύνης) και η αξιοπρέπεια του ελληνικού ονόματος η αδήριτη (η μόλις πριν τον εξευτελισμό) απαιτούν από τον πρωθυπουργό και την υπουργό Εξωτερικών της χώρας συγκεκριμένη λεκτική συμπεριφορά: Να εκφέρουν με ευκρίνεια, στη Σύνοδο Κορυφής της E.E. στις 12 Δεκεμβρίου, τις λέξεις: Τουρκική κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανοιχτή απειλή πολέμου από την Τουρκία προς την Ελλάδα.
Είναι παράλογο και παραπλανητικό να μιλάει ακατάπαυστα η τουρκική ηγεσία για «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων», η δε ελληνική κυβέρνηση να μην αντιτάσσει ποτέ, μα ποτέ, έστω και ψέλλισμα: Οτι η διεθνής κοινότητα, με σωρεία αποφάσεων του OHE επί τριάντα δύο χρόνια, έχει απομονώσει τους εισβολείς και κατακτητές εδαφών ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους. Είναι εξωφρενικό να μην ακούγεται ποτέ, μα ποτέ από τον Ελληνα πρωθυπουργό και την υπουργό Εξωτερικών καταγγελία του κατάφωρου εμπαιγμού της λογικής: Οτι παζαρεύει η E.E. την είσοδο στους κόλπους της μιας χώρας που αρνείται να αναγνωρίσει την κρατική υπόσταση μέλους της Ενωσης και ταυτόχρονα απειλεί με πόλεμο δεύτερο κράτος-μέλος.
Η «απομόνωση» προσπορίζει στους εισβολείς και κατακτητές διαπραγματευτικό πλεονέκτημα προκειμένου να αθετήσουν θεμελιώδεις προϋποθέσεις ένταξής τους στην E.E. Εξευτελίζεται η στοιχειώδης λογική, διασύρεται ο πολιτικός πολιτισμός της Ευρώπης. Και ο Ελληνας πρωθυπουργός με την υπουργό του των Εξωτερικών σιωπούν, αρνούνται έστω και να κατονομάσουν το σύμπτωμα.
Για ποιο άλλο κράτος-μέλος της θα ανεχόταν η E.E. να λειτουργεί σε βάρος του τέτοιος εξωφρενικός παραλογισμός, τέτοιος διεθνής εξευτελισμός, τέτοια ατίμωση; Γιατί μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα να υφίστανται μέσα στην E.E. μεταχείριση που δεν θα την ανεχόταν ούτε το πιο επιπόλαια συγκροτημένο νεόφυτο κρατίδιο της Αφρικής; Και η απάντηση, φυσικά, δεν μπορεί να έχει σχέση με ευθύνες των Ευρωπαίων εταίρων μας, αφού κάποιοι από αυτούς αποδείχθηκαν σε συγκεκριμένες στιγμές ελληνικότεροι των Ελλήνων: υπεράσπισαν τη δική μας αξιοπρέπεια με τρόπο που οι ελλαδικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν να μιμηθούν.
Ο σημερινός πρωθυπουργός και η υπουργός του των Εξωτερικών διακηρύττουν ότι είναι πολιτική τους θέση, αυτοβούλως επιλεγμένη, να συνεργήσει η Ελλάδα άνευ όρων στην είσοδο της Τουρκίας, χώρας ασιατικής και μουσουλμανικής, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δικαίωμά τους η πολιτική επιλογή, αν και για θέματα που κρίνουν την ίδια την ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού (κυριολεκτικά) η προσφυγή σε δημοψήφισμα θα ήταν η τίμια και υπεράνω υποψίας πολιτική στάση.
Αλλά η πολιτική τους συνέργεια στην τουρκική ένταξη (έστω και με τα ίδια επιχειρήματα που προκλητικά και κατά κόρον προπαγανδίζει η Αστερόεσσα Υπερδύναμη) δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και τη δουλοπρεπή συγκατάνευση σε κάθε ασύδοτη αυθαιρεσία της Τουρκίας. Τίποτα δεν δικαιολογεί τη σιωπή των ηγετών μας μπροστά στη βάναυση διαστροφή των πραγματικών δεδομένων, στον μεθοδικό εξευτελισμό της κρατικής υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην καθημερινή ιταμή αμφισβήτηση του εναέριου χώρου της Ελλάδας. Με ποια λογική παραβλέπει η ελληνική κυβέρνηση την άρνηση της Τουρκίας να τηρήσει καταστατικούς όρους και αναγκαίες προϋποθέσεις που έχει θέσει η Ε.Ε. για την ένταξη καινούργιων μελών στους κόλπους της (όπως η τελωνειακή ένωση και η αποδεδειγμένη καλή γειτονία);
Ρητορεύει η ελληνική κυβέρνηση μόνο για τα «οφέλη» που θα προκύψουν από την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη, και αποσιωπά στα διεθνή βήματα το γεγονός ότι τα στρατεύματα χώρας υποψήφιας για ένταξη κατέχουν εδάφη χώρας-μέλους της Ε.Ε. Ούτε λέξη και για την ενεργό απειλή πολέμου που βιώνει καθημερινά η Ελλάδα, χώρα-μέλος επίσης της Ε.Ε.
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας πολιτικής αλογίας. Ποιος Ελληνας πρωθυπουργός, στα 180 χρόνια ελεύθερου βίου, θα κατάπινε άφωνος, και μάλιστα από θέσεως ισχύος, τις αλαζονικές στρεψοδικίες των Τούρκων; Ποιος θα ψήφιζε πειθήνια, δίχως την παραμικρή ένσταση ή επιφύλαξη, την έναρξη και τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων Τουρκίας – Ε.Ε. παρά τις ιταμές αρνήσεις των Τούρκων να τηρήσουν τους όρους της ενταξιακής διαδικασίας; Συγγράφοντας ο σημερινός πρωθυπουργός τη διδακτορική του διατριβή για τον Ελευθέριο Βενιζέλο συνάντησε ποτέ δείγματα της γλώσσας που εκείνος χρησιμοποιούσε στα διεθνή βήματα διαχειριζόμενος τα δίκαια των Ελλήνων; Τα συγκρίνει σήμερα με τη δική του «συνετή» αφωνία;
Ανάλογα ερωτήματα δεν μπορούν να τεθούν για την υπουργό Εξωτερικών, γιατί η ίδια επαναλαμβάνει (αμετάλλαχτα) την κοινή στάση που είχαν πάντα με τον κάποτε προκάτοχό της και σημερινό αρχηγεύοντα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Προπαγάνδισαν και οι δύο με πειθήνιο πάθος την Πλεκτάνη Ανάν, εκείνος πρόλαβε και να επιδοθεί σε κωμικά ζεϊμπέκικα επίδειξης επιδόσεων στη διατεταγμένη «ελληνοτουρκική φιλία». Δεν του έλαχε να επιδείξει και άφωνη συγκατάθεση στην αλαζονική περιφρόνηση της Τουρκίας για τους όρους της ενταξιακής της διαδικασίας, αυτός τα έδωσε όλα στην προγενέστερη φάση. Γι’ αυτό, έστω και θλιβερός στην ολιγότητά του, θα γίνει επίσης μια μέρα πρωθυπουργός της Ελλάδας – θα έλεγε κ ανείς (ως αστεϊσμό βεβαίως) ότι η στάση απέναντι στην Τουρκία καθορίζει τη διαδοχή σε καίριους εν Ελλάδι ηγετικούς θώκους.
«Τα ολοκληρωτικά ψεύδη και η ολοκληρωτική αγριότητα, γράφει ο George Steiner, ιδιαίτερα στο Τρίτο Ράιχ αλλά και σε άλλα καθεστώτα, συνδέονται με τη φθορά της γλώσσας και τροφοδοτούνται από αυτή τη φθορά». Η φθορά της γλώσσας στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει διαστάσεις ανεξέλεγκτης λοιμικής. Συνοδεύεται από τον ολοκληρωτισμό της Κομματοκρατίας, την πρωθυπουργοκεντρική απολυταρχία, την αγριότητα του σαδιστικού συνδικαλισμού, την ιδεολογική τρομοκρατία που ασκεί η αρνησιπατρία (άρνηση της κοινωνίας των σχέσεων) και ο «προοδευτικός» μηδενισμός.
Εφιαλτικό δείγμα μεθοδευμένου βυθισμού της μεγάλης μάζας στην αγλωσσία και στην άνοια, οι αποκλειστικά «φιλαθλητικοί» ραδιοφωνικοί σταθμοί: καλλιεργούν την εξηλιθίωση και αποχαύνωση μέσω του κρατικού τζόγου, ειδικά του «Στοιχήματος». Εκεί συντονίζεται σήμερα ο «σφυγμός» της ελληνικής κοινωνίας, όχι στη συλλογική αξιοπρέπεια.
Στοιχηματίστε λοιπόν: Αποκλείεται ο πρωθυπουργός και η υπουργός του των Εξωτερικών να τολμήσουν στη Σύνοδο Κορυφής έστω και ψέλλισμα των λέξεων: Τουρκική κατοχή εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανοιχτή απειλή πολέμου από την Τουρκία προς την Ελλάδα.