ΔΑραματική, σε σχέση με τα ύψιστα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναμένεται και πάλι η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. την επόμενη εβδομάδα. Οπως τον Δεκέμβριο του 2004. Οπως τον Οκτώβριο του 2005. Για μια ακόμη φορά η Τουρκία αρνείται να εφαρμόσει ρητές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι της Ευρώπης των «25». Για μια ακόμη φορά η Λευκωσία πιέζεται να συμφωνήσει στην αυτοεξαίρεσή της από τις υποχρεώσεις της Αγκυρας προς τις χώρες – μέλη της Ε.Ε., αποδεχόμενη έτσι τον υποβιβασμό της Κύπρου σε κράτος δεύτερης κατηγορίας που ναι μεν ανήκει τυπικά στους «25», αλλά που μπορεί κανείς να αγνοεί παντελώς και να καλλιεργεί ατιμωρητί τις σχέσεις του με τις υπόλοιπες 24 χώρες.
Μέχρι πού θα πάει όμως αυτή η ιστορία; Οι απαράδεκτες υποχωρήσεις του 2004 και του 2005, οι οποίες επέτρεψαν την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Ε.Ε. – Τουρκίας υπό το εξωφρενικό καθεστώς της μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Αγκυρας, υποτίθεται ότι αποσκοπούσαν στη χρονική διευκόλυνση του Ερντογάν για να μεθοδεύσει την επικύρωση του περιβόητου πρωτοκόλλου, κάμπτοντας και παρακάμπτοντας εσωτερικές αντιστάσεις. Αντί αυτού, όμως, είδαμε ότι αξιοποιήθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση, προκειμένου να διακηρύξουν δεκάδες φορές ο Ερντογάν, ο Γκιουλ και άλλοι αξιωματούχοι ότι… αποκλείεται να εφαρμόσουν το πρωτόκολλο σε σχέση με την Κύπρο! Η δε Κομισιόν με την πρόταση – εμπαιγμό περί «παγώματος» 8 από τα 35 κεφάλαια των διαπραγματεύσεων, την οποία δικαίως χαρακτήρισε «απαράδεκτη» ο T. Παπαδόπουλος, ουσιαστικά επιβραβεύει την τουρκική προκλητικότητα. Οι αλλεπάλληλες τακτικές ήττες της ελληνικής πλευράς υποδηλώνουν ότι αποτελούν προϊόντα λανθασμένης στρατηγικής. Οντως, έχει πλέον καταστεί εξόφθαλμο ότι το δόγμα που προβάλλεται πως δήθεν «συμφέρει την Κύπρο και την Ελλάδα η ένταξη της Τουρκίας στην E.E.», δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Και αν στην αρχή υπήρχαν τα ελαφρυντικά της πολιτικής αφέλειας και των αυταπατών, τα γεγονότα που μεσολάβησαν τα έχουν πλήρως εξαλείψει. H Τουρκία αξιοποιεί τις ελληνικές και κυπριακές υποχωρήσεις προκειμένου να καταστήσει αποδεκτές και να «νομιμοποιήσει» ντε φάκτο τις θέσεις της στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά, τώρα πλέον και εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου. Αντί να «εξευρωπαΐζεται» η τουρκική στάση στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, αντιθέτως καθίστανται αποδεκτές ή ανεκτές από τους Ευρωπαίους οι απαράλλακτες και αδιάλλακτες μονομερείς τουρκικές βλέψεις και διεκδικήσεις εναντίον μας!
Η παντελής έλλειψη σθεναρής αντίστασης στην απαράδεκτη τουρκική στάση -απόρροια της στρατηγικής επιλογής «μας συμφέρει να μπει η Τουρκία στην E.E.»- προκαλεί διπλή ζημιά: αφενός φέρνει την εξωτερική μας πολιτική σε διαρκώς υποδεέστερη θέση και αφετέρου προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό, αφού διευκολύνει την ενσωμάτωση σε αυτόν της κραυγαλέας αυθαιρεσίας, της προκλητικότητας, της επιθετικότητας, της άρνησης τήρησης των συμφωνηθέντων.
Ολες αυτές οι δυσμενείς καταστάσεις προκύπτουν από την προσκόλληση στο -αποδειχθέν στην πράξη ως εσφαλμένο- δόγμα του δήθεν οφέλους της Ελλάδος και της Κύπρου από ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Καιρός, λοιπόν, να εγκαταλειφθεί το δόγμα αυτό προτού προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες ζημιές στην Κύπρο και στην Ελλάδα.