Εχουμε καταλάβει τι γίνεται στα λιμάνια; Αν ισχύουν όσα οι εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων προβλέπουν πρέπει να ανησυχήσουμε σοβαρά. Οχι μόνο -και όχι κυρίως- για τις αυξήσεις κατά 15-20% που θα εμφανιστούν στη χριστουγεννιάτικη αγορά. Αυξήσεις τέτοιου μεγέθους είναι σοβαρό πρόβλημα ειδικά σε περιόδους πίεσης των εισοδημάτων. Σοβαρότερο όμως είναι το ζήτημα ότι θα εμφανιστούν τόσο μεγάλες ανατιμήσεις επειδή 350 άτομα δεν κάνουν υπερωρίες. Δηλαδή αν απεργούσαν ποιας τάξεως αυξήσεις έπρεπε να περιμένουμε;
Γράφαμε προ μηνών ότι «η Ελλάδα λειτουργεί χρόνια τώρα «στο κόκκινο». Και οικονομικά και κοινωνικά. Δείτε την Αθήνα. Η ζωή είναι υποφερτή αν και μόνο αν: δεν βρέξει, δεν χιονίσει, δεν κάνει ζέστη, δεν έχει υγρασία (ώστε να συγκεντρωθούν ρύποι). Το εύρος ευημερίας 4 εκατομμυρίων Ελλήνων κυμαίνεται μεταξύ 20 και 27 βαθμών Κελσίου. Οτιδήποτε πέρα απ’ αυτό δημιουργεί κρίση. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ούτε η ζέστη ούτε η βροχή ούτε το χιόνι. Οταν σε μια πόλη συγκεντρώνεται ο μισός πληθυσμός της χώρας και δεν υπάρχουν υποδομές, τότε όλα τα μετεωρολογικά φαινόμενα δημιουργούν προβλήματα».
Δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα που λειτουργεί οριακά. Η αποχή των λιμενεργατών από τις υπερωρίες αποκαλύπτει ότι και τα λιμάνια λειτουργούν «στο κόκκινο». Το ελάχιστο των κινητοποιήσεων δεν σωρεύει απλώς κοντέινερ στο Ικόνιο. Δημιουργεί σοβαρές δευτερογενείς επιπτώσεις στην αγορά και στην ευημερία των πολιτών. Εχουμε τη θεωρία του χάους στην πιο πλήρη εφαρμογή της: ένα πέταγμα της πεταλούδας στον Πειραιά δημιουργεί καταιγίδες στην Ερμού κι άλλους εμπορικούς δρόμους.
Είναι πιθανόν, βέβαια, τα περί αυξήσεων 15-20% στη χριστουγεννιάτικη αγορά να αποτελεί μια βολική για όλους υπερβολή. Οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι έτσι μεγιστοποιούν την πίεσή τους, η κυβέρνηση διότι έτσι εκτίθενται οι «απεργοί των υπερωριών» και οι έμποροι διότι θα μπορέσουν να φορτώσουν διάφορα σ’ αυτήν την ανωμαλία. Αλλά πάλι και 5% να αυξηθούν οι τιμές, η επίπτωση είναι μεγάλη. Κι αυτό διότι τώρα το λιμάνι λειτουργεί κανονικά! Αυτό, στην παράξενη χώρα ακούγεται ως παράδοξο, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο οι εργαζόμενοι δουλεύουν οκτάωρο και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις κάνουν υπερωρίες. Στην χώρα των παράδοξων μάθαμε ότι οι υπερωρίες είναι η κανονικότητα και το οκτάωρο δημιουργεί προβλήματα!
Το σημερινό στάτους κβο στα λιμάνια είναι ένα από τα κουβάρια των ρυθμίσεων που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια και τώρα δείχνει να φτάνει στα όριά του. Οι εργαζόμενοι βολεύονταν με τις υπερωρίες και πίεζαν το κράτος να μην προσλαμβάνουν περισσότερα άτομα, οι κυβερνήσεις βολεύονταν έχοντας χαμηλή παραγωγικότητα, αλλά ταυτόχρονα κοινωνική ειρήνη, και τα κόμματα είχαν ένα ακόμη πεδίο δόξης προσπαθώντας να ελέγξουν το συνδικάτο.
Ολα αυτά, όμως, σε βάρος της ανάπτυξης του τόπου. Το πρόβλημα όμως είναι πως στη συγκεκριμένη περίοδο η κατάσταση στα λιμάνια είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου που φαίνεται.
Μεθαύριο θα δούμε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, με αφορμή κάποια άλλη απεργία ή ακόμη και κάποιο τυχαίο γεγονός, κι άλλες τέτοιου τύπου παθογένειες. Θα ξεπηδήσουν άλλες κορφές του παγόβουνου.
Το δυστύχημα είναι ότι σε όλο τον δημόσιο και κοινωνικό τομέα ρυθμίσαμε κι επαναρυθμίσαμε τόσο πολύ τα πράγματα, με αποτέλεσμα να έχουμε μια οριακή όσο κι εύθραυστη λειτουργία. Αποτέλεσμα αυτού είναι να λειτουργεί όλη η χώρα «στο κόκκινο».
Η παραμικρή δυσλειτουργία έχει υπερβολικά δυσμενείς συνέπειες σε ολόκληρη την κοινωνία. Εχουμε κάνει ένα απέραντο γόρδιο δεσμό ο οποίος δεν λύνεται. Απλώς κόβεται…