Παιχνίδια κατασκόπων

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο,τι ξέρουμε για τους κατασκόπους το ξέρουμε από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τα μυθιστορήματα. Μαθαίνουμε, λοιπόν, τα εξής απλά: Πρώτον, ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος στα δύο, δόξα να ‘χει ο μανιχαϊσμός: στο καλό και το κακό. Το καλό (αυτό είναι το δεύτερο που μαθαίνουμε) είμαστε βέβαια εμείς και το κακό οι άλλοι. Ποιοι εμείς, κι αυτό απλό είναι: ο «ελεύθερος κόσμος». Ποιοι οι άλλοι, αυτονόητο: η «ρωσική αρκούδα» (όσο υπήρχε), ο «κινέζικος δράκος» τώρα, αργότερα θα δούμε. Το τρίτο που μαθαίνουμε είναι ότι ο δικός μας υπερκατάσκοπος δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά και δεν παθαίνει και τίποτε το σοβαρό. Ποιο υπερόπλο τον σώζει; Μα, το ότι έχει τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο με το μέρος του. Αν αυτοί είναι δικοί σου, το πιστόλι σου δεν αδειάζει ποτέ και ξεπαστρεύεις άνετα δύο λόχους· με την ίδια άνεση κινήσεων προλαβαίνεις την έκρηξη μιας φονικής βόμβας που έχει προγραμματιστεί να κάνει μπαμ στα επόμενα δέκα δευτερόλεπτα και ενώ βρίσκεσαι δύο χιλιόμετρα μακριά, ζωσμένος από τρεις ντουζίνες εχθρούς της ανθρωπότητας.

Αυτά, στο πανί, στο γυαλί και στο χαρτί. Γιατί στη ζωή τα πράγματα είναι δυστυχώς περίπλοκα. Εκεί τα «παιχνίδια κατασκόπων» είναι αιματηρά για όλους και οι ρόλοι δεν έχουν διανεμηθεί άπαξ διά παντός· οι «καλοί», οι «αγνοί πατριώτες» κ.λπ., δεν είναι από τη μια πλευρά, πιθανότατα δε είναι τόσο υπαρκτοί όσο και οι μονόκεροι. Στην πραγματική ζωή, για τη δράση των μυστικών υπηρεσιών υπάρχουν πάντοτε πολλά σενάρια κι όχι ένα, κι όλα τους διαθέτουν πάμπολλα ερωτήματα και ελάχιστες απαντήσεις. Το βλέπουμε αυτό και με τη δολοφονία του Ρώσου πράκτορα Αλεξάντρ Λιτβινένκο. Η πρώτη ερμηνεία που επιχειρήθηκε, ότι δολοφονήθηκε από Ρώσους πράκτορες επειδή κατήγγειλε τον Βλαντιμίρ Πούτιν σαν ηθικό αυτουργό της δολοφονίας της δημοσιογράφου Αννας Πολιτκόφσκαγια, εξακολουθεί να θεωρείται πιθανή, αλλά δεν προτείνεται σαν μοναδική. Ο πράκτορας της FSB (πρώην KGB) γνώριζε πολλά για την παράνομη δράση της οργάνωσής του στη Ρωσία και στην Τσετσενία (όπου επιχειρούσε σφαγές αμάχων, απαγωγές κ.λπ.), ο θάνατός του πάντως δεν θα εξυπηρετούσε μόνο το ρωσικό καθεστώς, αλλά και ολιγάρχες αντιπάλους του Πούτιν, ίσως και μυστικές υπηρεσίες τρίτων χωρών. Την πλήρη ιστορία μάλλον δεν θα τη μάθουμε ποτέ, παρεκτός σε κάποια κινηματογραφική ανάπλασή της. Μάθαμε πάντως κάτι άλλο που μας τρόμαξε όσο και η φονική ασυδοσία των πρακτόρων: ότι τα τσιγάρα περιέχουν ραδιενεργό πολώνιο. Κι ότι αυτό οι καπνοβιομηχανίες το γνώριζαν παλαιόθεν, αλλά το απέκρυπταν. Εδώ, προφανώς, πρόκειται για παιχνίδια θησαυριζόντων εισπρακτόρων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή