«Το ταξίδι. Αυτή η φυγή σε τόπους μαγικούς και ονειρεμένους είναι η μόνη σκέψη κάθε αξιοπρεπούς πολιτικού που ασφυκτιά αδύναμος μπροστά στη ρηχότητα του συστήματος, την ανυπαρξία δημιουργικής έκφρασης και την παντελή έλλειψη ουσιαστικού και μακρόπνοου έργου», έλεγε προ ημερών σε φιλική συζήτηση νεαρός πλην μάχιμος βουλευτής, προφανώς απογοητευμένος από τη δομή και λειτουργία του εγχώριου πολιτικού συστήματος.
Σωστά ή όχι σωστά, δεν έχει ίσως και μεγάλη σημασία, αφού η συζήτηση ήταν θεωρητική και η προσέγγιση των ζητημάτων άκρως φιλοσοφική.
Στην προκειμένη, όμως, το πρόβλημα είναι υπαρκτό και οξύ αφού αφορά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που μετά βεβαιότητας ( με ή χωρίς απογοήτευση για τα του οίκου μας ) θέλουν ή πρέπει να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Σίγουρα δε, οφείλεται στην έλλειψη στοιχειώδους πρόβλεψης και επαρκούς οργάνωσης εκ μέρους της πολιτείας.
Οι Ελληνες πολίτες που επιθυμούν να αποκτήσουν νέα διαβατήρια και ταυτότητες και μαζί με αυτά το δικαίωμα της «φυγής» από την εγχώρια πραγματικότητα, βρίσκονται αντιμέτωποι με μία απίστευτη ταλαιπωρία που όσο πλησιάζει η λήξη της προθεσμίας, γίνεται όλο και μεγαλύτερη.
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του ρεπορτάζ, τις τελευταίες ημέρες, η αναμονή για την έκδοση ενός διαβατηρίου έχει πενταπλασιαστεί, ενώ ο αριθμός των αιτήσεων που υποβάλλονται κάθε μέρα, από 3.500 που ήταν προ εβδομάδος, έχουν φτάσει τις 5000! Και ο αριθμός καθημερινά αυξάνεται, λόγω και της επικείμενης εορταστικής περιόδου. Σε αστυνομικά τμήματα πολυπληθών περιοχών, όπως η Κηφισιά, το Παγκράτι, τα Πατήσια και αλλού, οι ουρές ξεκινούν από τα χαράματα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πολίτες, μετά από διαβουλεύσεις – όχι πάντα χωρίς ένταση – αναγκάζονται να γράφουν τα ονόματά τους σε χαρτιά, γιατί τα μηχανήματα που εκδίδουν τους αριθμούς προτεραιότητας δεν έχουν ακόμη (!) τεθεί σε λειτουργία.
Ακόμη μεγαλύτερη είναι η ταλαιπωρία που υφίστανται χιλιάδες ομογενείς, οι οποίοι χρειάζονται να περιμένουν έως και δύο μήνες για να προμηθευτούν το διαβατήριό τους από τις κατά τόπους ελληνικές προξενικές αρχές, όταν στις περισσότερες χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης η διαδικασία χρειάζεται από μία ημέρα έως μία εβδομάδα για να ολοκληρωθεί.
Δεν ήξεραν άραγε οι ιθύνοντες ότι με ελάχιστα κέντρα υποδοχής, απαρχαιωμένα ηλεκτρονικά συστήματα και παντελή έλλειψη προγραμματισμού θα συνθλίβονταν για μία ακόμη φορά και κατά συρροήν οι πολίτες στις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας; Κι αν δεν το ήξεραν, δεν το υποπτεύονταν καν; Προφανώς το υποπτεύονταν. Αλλά, δεν βαριέσαι… Θα περάσει κι αυτό, όπως περνούν σ’ αυτή την πολύπαθη χώρα και όλα τα υπόλοιπα. Με φιλοσοφικές συζητήσεις εν μέσω ύβρεων, εκνευρισμού και διαξιφισμών στις ουρές των ταμείων, των αστυνομικών τμημάτων, των νομαρχιών…