Θα το έχετε παρατηρήσει… Παρά το γεγονός ότι η μεσογειακή και δη η κρητική διατροφή έχει κερδίσει τον διεθνή έπαινο για την υγιεινή βάση της, αν αναζητήσετε βιβλία συνταγών στα μεγάλα βιβλιοπωλεία τα περισσότερα που θα βρείτε θα είναι γεμάτα με περίπλοκες «δημιουργίες»… Ενα απλό, ελληνικό φαγητό από αυτά που μαγείρευε η μαμά ή η γιαγιά, από αυτά που λαχταράτε να φτιάξετε μόνοι στο σπίτι δύσκολα θα βρείτε σε ένα βιβλίο συνταγών. Γι’ αυτό όταν έφθασε στα χέρια μας η «Κρητική Κουζίνα. Παραδοσιακές Μεσογειακές Γεύσεις» (Κ. Αδάμ – Εκδοτική), το όμορφο γεμάτο ευωδιές και αρώματα βιβλίο αγάπης και μαστοριάς της Μαρίας Στρατηγοπούλου – Φθενάκη, αναπτερώθηκαν οι ελπίδες για την επιτυχία ενός πραγματικά οικογενειακού γεύματος στο σπίτι. Ενός γεύματος, δηλαδή, που θα το χαρούν όλοι… Θα πείτε, και με το δίκιο σας ότι δεν αρκεί μία καλή συνταγή και ότι αν δεν «πιάνει» το χέρι του μάγειρα ή της μαγείρισσας τίποτε δεν γίνεται. Σωστά. Αλλά με το ξεφύλλισμα και μόνο της «Κρητικής Κουζίνας» νιώθει κανείς την επιθυμία να ανασκουμπωθεί και να διαπρέψει. Υπάρχουν μέσα όλα τα αγαπημένα φαγητά της Ελλάδας και κυρίως της Κρήτης, όλα όσα θα θέλατε να μαγειρέψετε αλλά δεν ξέρατε πώς… Η Μαρία Στρατηγοπούλου – Φθενάκη, πέρα από το ότι είναι από μόνη της μία τετραπέρατη μαγείρισσα, είναι και ένας άνθρωπος που βιώνει την παράδοση, τη μνήμη, τον πολιτισμό που εκλύει ένα καλομαγειρεμένο πιάτο. Αν πέσει στα χέρια σας το βιβλίο της, μην παρασυρθείτε μονάχα από τις συνταγές αλλά κάντε τον κόπο να πάτε στο τέλος και να διαβάσετε τις δύο τελευταίες σελίδες-εξομολόγηση που έχουν τη θέση επιλόγου. Θα λέγαμε πως καλύτερα είναι να αρχίσετε από εκεί. Να διαβάσετε τον επίλογο σαν πρόλογο για να καταλάβετε την αφετηρία αγάπης της Μαρίας Στρατηγοπούλου – Φθενάκη, γνήσιας Κρητικιάς που όπως τόσοι και τόσοι από τα όμορφα μέρη της Ελλάδας ζουν τα τελευταία, πολλά, χρόνια στην Αθήνα. Αλλά το μυαλό γυρνάει πάντα στην Κρήτη, στο χωριό… Εκεί που με πενιχρά μέσα ζούσε την οικογενειακή θαλπωρή, το τζάκι, τις μυρωδιές, τη Φύση, την αγάπη. Σήμερα, η στέγη του σπιτιού έχει πέσει, η ανηφόρα στο καλντερίμι γίνεται με κόπο… Κάθε χρόνο γίνεται η καθιερωμένη επίσκεψη-προσκύνημα. Δείτε πόσο όμορφα το νιώθει η ίδια η συγγραφέας: «Βγαίνω από το ερειπωμένο δωμάτιο, ανασαίνω βαθιά και παίρνω το δρόμο της επιστροφής για την κάτω γειτονιά. Για μια στιγμή μια ιδέα μου έρχεται στο μυαλό, καθώς στρίβω στη γωνία που ήταν το δωμάτιο του παππού. Φαντάσου, είπα στον εαυτό μου, αυτά τα σπίτια να γεμίσουν πάλι ζωή, να ξανανάψουν τα τζάκια, να ξαναψήσει ο φούρνος και να ξαναμυρίσει ο αέρας κανέλα, γαρίφαλο, πορτοκάλι, βανίλια, να φτάσουν οι μεθυστικές μυρωδιές ψηλά στον ουρανό και να αγαλλιάσουν τις ψυχές των ανθρώπων που έζησαν εκεί».
Το σπιτικό φαγητό που μας μαζεύει γύρω απ το τραπέζι…
2' 13" χρόνος ανάγνωσης
