«O ποντικός κατέβηκε και πήρε το φιτίλι μέσ’ από το καντήλι, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι…
Ηρθε και η γάτα και έφαγε τον ποντικό, που πήρε το φιτίλι μέσ’ από το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι. Ηρθε και ο σκύλος κι έπνιξε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φιτίλι μέσα από το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι. Ηρθε και το ξύλο κι έδειρε τον σκύλο που έπνιξε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φιτίλι μέσα από το καντήλι, που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι, ντίλι-ντίλι-ντίλι».
Εχουμε πάθει το λιγότερο ψύχωση με τα πολιτικά, με τα τηλεοπτικά, τα «γκάλοπ», τα «παράθυρα», τα σχόλια και τις αναλύσεις και φθάσαμε να μην μπορούμε να χαρούμε τη φρεσκάδα του λαϊκού τραγουδιού που οι περισσότεροι το είχαμε μάθει από τη γιαγιά ή από τη δασκαλίτσα μας της πρώτης Δημοτικού. Να, μέρες που είναι έστειλε η φίλη η Δροσούλα Βασιλείου ένα υπέροχο «Τετράδιο», με ζωγραφιές του Μπαρμπα-Σπύρου, από τον «Ικαρο», έκδοση του 1948 στο λιθογραφείο του B. Παπαχρυσάνθου για τη «Βιβλιοθήκη του Παιδιού – Σειρά A΄, Αρ. 2, διευθυντής Μανώλης Τριανταφυλλίδης». Για εκείνες τις γιορτές, στα δύσκολα χρόνια, το ζωγραφισμένο «Τετράδιο» ήταν ένα πολύτιμο δώρο, και το μοντέλο για την κόρη με τις κοτσίδες που κένταγε το μαντίλι είναι η ίδια η Δροσούλα, ετών 6! Τώρα, που νοσταλγικά, το κυκλοφορεί σε φωτογραφική ανατύπωση για το 2006 ο «Ικαρος», η Δροσούλα το έστειλε στη φίλη στήλη, που το διάβασε στη δημοσιογραφική αίθουσα. «Πώς σας φάνηκε;», ρώτησε τους συναδέλφους σκυμμένους στους υπολογιστές τους. «Για τις εσωκομματικές αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ», μιλάει. «Δικό του τού προέδρου το καντήλι, πήρε το φιτίλι και το έδωσε στον Αθανασάκη, και έμεινε η Ξένια να κεντά χωρίς καντήλι». «Οχι, είναι η Ντόρα που ήρθε στο ΥΠΕΞ, για να μη χορεύουν άλλο τα ποντίκια». «Χωρίς όμως να λογαριάσει τον σκύλο», πετάχτηκε άλλος. Οσο για «το ξύλο που ήρθε κι έδειρε τον σκύλο που έπνιξε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό» πλήρης συμφωνία. «Ρώτα τον Βύρωνα, εκείνος ξέρει». Οσο για τον «φούρνο» που ήρθε και έκαψε το ξύλο που έδειρε το σκύλο που έπνιξε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό – «για τον ανασχηματισμό», λέει, «που θα κάψει και θα τσουρουφλίσει, όταν θα γίνει…».
Και ο ποταμός; Που ήρθε και έσβησε το φούρνο που έκαψε το ξύλο που έδειρε το σκύλο που έπνιξε τη γάτα που έφαγε τον ποντικό που πήρε το φιτίλι μέσα από το καντήλι που έφεγγε και κένταγε η κόρη το μαντίλι; «Τέρμα η εκλογολογία! Με το τέλος της τετραετίας, άντε στη μέση, θα ‘ρθει ο ποταμός και φτου από την αρχή, τα ντίλι-ντίλι…» «Ποια είναι η κόρη που κένταγε το μαντίλι;» «Ποια άλλη, η ψήφος!» Ευτυχώς που μας έμεινε το όμορφο Τετράδιο με την πρασινομάτα Δροσούλα στο εξώφυλλο να κεντά το μαντίλι της παράδοσης, και της χαμένης μας πια αθωότητας. Οσο για τις σημερινές εγγονές, είτε Jettix βλέπουν μετά μανίας είτε «Survivor», και τα διάφορα «παζάρια» και τα Deals έχουν εκτοπίσει τα «ντίλι – ντίλι»…