Είναι για να σου ‘ρχονται δάκρυα στα μάτια. Από τη θλίψη ή από τα… γέλια – ανάλογα με το πώς αντιδράει κανείς στην ασυνάρτητη νεοελληνική πραγματικότητα και τον τρόπο που τη χειρίζονται (σκεφθείτε: θέλουν να την… εκσυγχρονίσουν, να την «αναπτύξουν» κιόλας!) οι «αρμόδιοι» πολιτικοί μας ταγοί. Εγινε ο κακός χαμός με το περιβόητο «άρθρο 16» και το πότε τελικά θα συζητηθεί στη Βουλή στο πλαίσιο της αναθεωρητικής διαδικασίας – για εσκεμμένες διαρροές και «χαλκεία» της κυβέρνησης έκανε λόγο το ΠΑΣΟΚ εξαιτίας δημοσιευμάτων που το έφεραν να ‘χει αλλάξει γνώμη και να θέλει τώρα να συζητηθεί εσπευσμένα πριν από τα Χριστούγεννα, για «διαφορετικές απόψεις» και «εσωκομματικές συγκρούσεις» κατηγόρησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυβέρνηση. Πολύ κακό για το τίποτα (λες και το «πότε» θα συζητηθεί κάτι έχει μεγαλύτερη σημασία από το «τι θα λεχθεί» κατά τη συζήτηση!) – και το χειρότερο: με μισοαλήθειες και μισοψέματα και από τη μια και από την άλλη πλευρά. Ενα απολύτως απογοητευτικό «πολιτικό» θέαμα…
Το πιθανότερο (με βάση κάποιες «παραμέτρους» του ζητήματος, αλλά και τη λογική…) είναι πράγματι, την «ενημέρωση» σε δύο εφημερίδες για την αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ, να την έκαναν κυβερνητικές πηγές. Προφανώς, με το «σκεπτικό» πως αν εμφανισθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διχασμένο (λίγες μέρες μετά την πολυσυζητημένη «οργανωτική αναδιάρθρωσή» του) και ανακόλουθο με αυτά που υποστήριζε πενήντα μέρες πριν, πλήττεται η «εικόνα» που επιχειρεί τα τελευταία 24ωρα να περάσει στην κοινωνία με τις αλλαγές του. Ανόητο σκεπτικό, αν σκεφθεί κανείς πως ως αποτέλεσμα των διαρροών (αν ισχύει ότι έγιναν από πλευράς κυβέρνησης) ακυρώθηκε στην πράξη μιας μορφής «συναίνεση» μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας για το συγκεκριμένο επίμαχο άρθρο, αλλά και το «νέο» ΠΑΣΟΚ εμφανίσθηκε «ενιαίο» και δυναμικό στην αντίδρασή του…
Τώρα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αντιδρώντας και καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ως «χαλκείο» και διαψεύδοντας ότι υπήρξε κάποιας μορφής «συμφωνία» για το πότε θα συζητηθεί το 16 (συμφωνία, πάντως, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι… άτυπη και σιωπηρή!), είπε και αυτό, και μάλιστα σε υψηλότατους τόνους, τα… ψεματάκια του, όπως αποδεικνύεται από τα ίδια τα πρακτικά της Βουλής! Ολοι θυμούνται (δεν έχει περάσει δα παρά 1,5 μήνας όλος κι όλος…) πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν ξεκινούσε στην επιτροπή της Βουλής η διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, είχε ζητήσει να αναβληθεί για τον Ιανουάριο η συζήτηση για το άρθρο 16 (που είχε ορισθεί από την κυβέρνηση πρώτο…), για να… έχει τον χρόνο να γίνουν οι απαραίτητες εσωκομματικές ζυμώσεις που θα του επέτρεπαν να βρει μια κοινή γραμμή στο ζήτημα, δεδομένου πως άλλα ήθελε ο κ. Παπανδρέου και άλλα ήθελαν (και απειλούσαν με «αποστασιοποίηση») αρκετά και πρωτοκλασάτα στελέχη του…
Στην τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής για την αναθεώρηση, στις 29 Νοεμβρίου, όταν ανακοινώθηκε (για… επιβεβαίωση!) η ΗΔΗ συμφωνηθείσα σειρά συζήτησης των προς αναθεώρηση άρθρων, ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ρώτησε γιατί… δεν τηρείται η αρχικά ανακοινωθείσα σειρά (σ.σ.: η ΠΡΟ του αιτήματος ΠΑΣΟΚ για αλλαγή και μετάθεση του άρθρου 16 για τον Ιανουάριο…), ο πρόεδρος είπε «γιατί έτσι το ζητήσατε…», ένας βουλευτής του ΚΚΕ παρενέβη και σημείωσε πως «το ΠΑΣΟΚ θέλει τώρα επίσπευση της συζήτησης του άρθρου 16!» και οι παριστάμενοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως… νήσσες περιορίστηκαν να πουν «απλώς θέλουμε να τηρηθεί η σειρά!». Ποια σειρά, εκείνη που δεν ήθελαν και ζήτησαν να την αλλάξουν ή την… αλλαγμένη που δεν τη θέλουν πια, αιδημόνως το άφησαν αδιευκρίνιστο!
Να συμφωνήσουμε πως και αυτοί «έχουν τους λόγους τους» να θέλουν επίσπευση της συζήτησης του επίμαχου άρθρου – τώρα που… επανήλθε στην αρχική του θέση ο κ. Παπανδρέου, τώρα που είναι «ενωμένοι» μετά τις αλλαγές, τώρα που θα είναι γιορτές και αργίες, να περάσει το θέμα πιο μαλακά, κατά πώς βολεύει και την κυβέρνηση! Γιατί, όμως, το ψέμα και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας (δεν ήξεραν πως θα δημοσιευθούν τα σχετικά πρακτικά;) και γιατί αυτές οι σκληρότατες επιθέσεις κατά της κυβέρνησης, που και αυτή με τη σειρά της καλείται να πληρώσει τα επίχειρα της… δικής της ανοησίας και αλαζονείας.
Και να πάμε τώρα στο πιο «τρελό» του πράγματος, που γίνεται ακόμη… παλαβότερο από τους ένθεν κακείθεν «χειρισμούς»: καταντήσαμε (και κυριολεκτούμε!) με όλο αυτό το κουβεντολόι τους τελευταίους μήνες για το άρθρο 16 και αν πρέπει ή δεν πρέπει να επιτραπεί (για το αν και πότε θα ιδρυθούν κιόλας, άλλο ζήτημα του μέλλοντος!) δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, όλοι μας, όταν αναφερόμαστε στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την ανάγκη εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της ανώτατης παιδείας, να περιοριζόμαστε στο έρμο άρθρο 16! Που, μάλιστα, ως θέμα δεν… περιλαμβάνεται καν στο πακέτο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που παρουσίασε η κυβέρνηση!
Το αν πρέπει ή δεν πρέπει να σταματήσει η κρατική «μέγγενη» να σφίγγει ασφυκτικά το δημόσιο πανεπιστήμιο, αν πρέπει ή δεν πρέπει να χρηματοδοτηθεί σωστά και παραγωγικά, αν είναι νοητό η εκλογή των πανεπιστημιακών δασκάλων να τελεί υπό την τελική έγκριση του… υπουργού Παιδείας, αν τα κριτήρια εισαγωγής σε αυτό είναι αρμοδιότητας του ίδιου του πανεπιστημίου ή των τεχνοκρατών (και των κομματικοσπεκουλαδόρων!) της πολιτικής, αν μπορεί να συνεχισθεί αυτή η συνεχής υποβάθμιση και απαξίωση του δημοσίου πανεπιστημίου (χωρίς καν την «απειλή» του μη κρατικού, που δεν υπάρχει!) ή όχι, δεν φαίνεται κανείς διατεθειμένος να το συζητήσει υπεύθυνα και σφαιρικά!