Ο γιορτινός διάκοσμος στους δρόμους και τις βιτρίνες, λιγοστός και συγκρατημένος – έως ανύπαρκτος. Τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια σβηστά, οι «Αη Βασίλιδες» με τις χαρακτηριστικές κουδούνες να καλούν τους πιτσιρικάδες για μια αναμνηστική φωτογραφία, αλλά και τους πελάτες να μπαίνουν στα πολυτελή καταστήματα, άφαντοι. Και τα μεγάφωνα στους πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους, που γεμίζουν παραδοσιακά τέτοιες μέρες κάθε χρόνο τον αέρα με κάλαντα και χριστουγεννιάτικες μελωδίες, βουβά. Μία από τις πιο ζωντανές και πολυπολιτισμικές μεγαλουπόλεις του πλανήτη, το πολύβουο Λονδίνο των 10-15 εκατομμυρίων κατοίκων και επισκεπτών, φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα θυμίζει σε τίποτα το πασίγνωστο γιορτινό Λονδίνο των προηγούμενων χρόνων – θα είναι όσο πιο «ουδέτερο», πιο άχρωμο, πιο «πολιτικά ορθό» γίνεται…
Ενάμιση χρόνο μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη βρετανική πρωτεύουσα από ισλαμιστές φονταμενταλιστές και τα πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας (και περιορισμού τών ελευθεριών των πολιτών, σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητάς τους), το κοσμοπολίτικο Λονδίνο «προσαρμόζεται»: «τίποτε που να μπορεί να θίξει τη θρησκευτική ευαισθησία όσων δεν ασπάζονται τη χριστιανική πίστη!», το σύνθημα που διαπερνά υπονομευτικά και διαλυτικά όχι μόνο την πρωτεύουσα, αλλά και τις μεγαλύτερες βρετανικές πόλεις! Τίποτε, σε βαθμό προκλητικής υπερβολής, που δεν θέλει και να διαθέτει κανείς πολύ μυαλό για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα…
Διευθυντές σχολείων, με εγκυκλίους τους προς το διδακτικό προσωπικό, «συνιστούν» να μην ενθαρρύνεται η ανταλλαγή γιορτινών χριστουγεννιάτικων καρτών μεταξύ των μαθητών, οι περισσότερες επιχειρήσεις (το 74%, σύμφωνα με σχετική έρευνα που δημοσιεύθηκε στον Τύπο!) αποφάσισαν να απαγορεύσουν τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα πάρτι που οργανώνονται εθιμικά την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα στα γραφεία, μεταξύ του προσωπικού, για να ανταλλαγούν ευχές «και να τσουγκρίσουν τα ποτήρια»… Ο ένας δήμος μετά τον άλλο αντικατέστησαν τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο στους δρόμους και στις πλατείες – τέρμα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα λαμπιόνια, τα έλκηθρα που τα σέρνουν τάρανδοι. Η γιορτινή ατμόσφαιρα πιο… «ουδέτερη» και «πολιτικά ορθή», με εικόνες από χιονισμένα τοπία.
Μπορεί η βρετανική κυβέρνηση να εμφανίζεται τυπικά αμέτοχη μπροστά σε αυτό το κύμα του «πολιτικά ορθού», αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός πως ακόμη και τα ταχυδρομεία (κρατικός οργανισμός…) φέτος για πρώτη φορά απέφυγαν να προβούν στην έκδοση επετειακής χριστουγεννιάτικης σειράς γραμματοσήμων και προτίμησαν να τυπώσουν σειρές με… σκίουρους και νιφάδες χιονιού!
«Ανεπαισθήτως έκλεισαν από τον κόσμο έξω…» οι Βρετανοί τον τρόπο ζωής τους. Υποτίθεται εν ονόματι της «πολιτικής ορθότητας» και του σεβασμού της πολυπολιτισμικότητας – ανόητα προσχήματα! Γιατί η πολυπολιτισμικότητα και ο σεβασμός της, αν κάτι προϋποθέτει, απαιτεί στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς ο σεβασμός, η αναγνώριση, η ανοχή επιτέλους της όποιας ιδιαιτερότητας του «άλλου», ιδιαιτεροτήτας φυλετικής, θρησκευτικής, γλωσσικής, τρόπου ζωής – του «άλλου», αλλά βεβαίως και της δικής σου!
Μπορεί να μην το παραδεχθούν ποτέ, αλλά αυτές οι ακραίες αντιδράσεις μιας οργανωμένης και με μακρά παράδοση κοινωνίας δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά η εκδήλωση ενός φοβικού συνδρόμου, αποτέλεσμα των τρομοκρατικών χτυπημάτων στο κέντρο του Λονδίνου ως «απάντηση» στη στάση της Βρετανίας σε όσα ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου του 2001… Μόνο που στον φανατισμό και το τυφλό μίσος είναι εκ των πραγμάτων αναποτελεσματικό να αντιδράσεις φοβικά και με ανελεύθερους τρόπους – πολύ περισσότερο να «οδηγήσεις» ένα ολόκληρο λαό στον αυτοπεριορισμό και την αυτοακύρωση του τρόπου με τον οποίο έχει μάθει να ζει. Αν μη τι άλλο, γιατί η «μέθοδος» αυτή είναι που τελικά «επιβραβεύει» τους φανατικούς και καθιστά εκ των πραγμάτων τη δράση τους «τελεσφόρα»…
Φυσικά, δεν μιλάμε για «διαθρησκευτική αντιπαράθεση» – αλίμονο αν το κοσμικό επιφαινόμενο του εορτασμού της Θείας Γέννησης (γιατί, τι άλλο είναι τα λαμπιόνια, οι Αη Βασίληδες, οι εμπορικοί στολισμοί και τα χριστουγεννιάτικα πάρτι από παγανιστικές εκδηλώσεις, αποκλειστικά κοινωνικού και… εμπορικού περιεχομένου;) το επενδύσουμε με καθαρά θρησκευτικό, λατρευτικό περιεχόμενο. Μιλάμε, όμως, για παγιωμένες γιορταστικές συνήθειες αιώνων, που έχουν γίνει πια για δισεκατομμύρια ανθρώπων τρόπος ζωής στη συγκεκριμένη περίοδο…
Με ποια λογική, λοιπόν, ένας ολόκληρος κόσμος (γιατί, δεν αποκλείεται αυτό το φοβικό σύνδρομο του «πολιτικά ορθού» να μεταλαμπαδευθεί «ανεπαισθήτως» και σε άλλες χριστιανικές κοινωνίες…) είναι νοητό και χρήσιμο να αλλάξει συνήθειες και τρόπο ζωής «για να μην προκαλεί και θίγει το θρησκευτικό αίσθημα «ενός άλλου κόσμου, σε μιαν ατέρμονα, εν τέλει, διαδικασία «κάποιοι» να κρύβονται από «κάποιους άλλους» και να απεμπολούν τον τρόπο που έχουν μάθει να ζουν; Και αυτοί οι φοβικά αντιδρώντες μηχανισμοί και κατεστημένα δεν σκέπτονται πως σε τελευταία ανάλυση με τέτοιες συμπεριφορές ακριβώς… ρίχνουν νερό στον μύλο του ρατσισμού και της «γκετοποίησης», συντηρούν ένα διαρκώς διογκούμενο κλίμα καχυποψίας και αντιπαράθεσης;