Κέφι να έχει κανείς για να ανατρέχει σε παλαιότερες δηλώσεις και «δεσμεύσεις» των κομμάτων εξουσίας (ανάλογα, πάντα, με το αν αυτά έχουν την ευθύνη διαχείρισής της ή αν απλώς βρίσκονται στην αντιπολίτευση…) για το ίδιο θέμα και να… «διασκεδάζει» με τις ανακολουθίες τους! Θα έβρισκε, ας πούμε, τις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν αντιπολίτευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πως «όταν έρθει στην εξουσία, προτίθεται -και αυτό είναι δέσμευση που πρέπει να λάβουν υπόψη τους- να ανατρέψει τις όποιες συμφωνίες κάνει η κυβέρνηση για ξεπούλημα του ΟΤΕ…». Ηρθε, λοιπόν, στην εξουσία το 1993 και όχι μόνο δεν «ανέτρεψε» την πολιτική της Ν.Δ., αλλά αντίθετα την… επέσπευσε και την εμπλούτισε και με τις δικές του «πρωτοπορίες», άρχισε να πουλάει (να «αποκρατικοποιεί» επιχειρήσεις και οργανισμούς του Δημοσίου, (κάτι για το οποίο η… σημερινή κυβέρνηση, ως αντιπολίτευση, το κατηγορούσε για ξεπούλημα των ασημικών της οικογένειας…»!), να μεταβάλλει κανονισμούς εργασίας στον δημόσιο τομέα (κάτι για το οποίο… κατηγορεί με τη σειρά του τη σημερινή κυβέρνηση – μύλος!) και πάει λέγοντας…
Και πάλι «προειδοποιεί» το αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ την κυβερνώσα Ν.Δ. πως «θα ανατρέψει», όταν έρθει εν τη εξουσία του, τη μεθοδευόμενη (έτοιμη ήδη, κατά πολλούς…) νέα πώληση ποσοστού του Δημοσίου στον ΟΤΕ. Δεν πρόκειται, φυσικά, να κάνει τίποτα τέτοιο – αυτά δεν συμβαίνουν στην… πραγματική ζωή, στα σύγχρονα κράτη της «συνέχειας» και της… αναγκαστικής «συνέχειας». Βρίσκει, όμως, μια «χρυσή ευκαιρία» να κάνει αντιπολίτευση (τώρα, μάλιστα, που υποτίθεται ότι έχει εν όψει εκλογών να υψώσει τους αντιπολιτευτικούς του τόνους…), πολύ περισσότερο που του δίνει και «πάσα» η ίδια η κυβέρνηση!
Ο κ. Σουφλιάς (συντάκτης του κυβερνητικού προγράμματος της Ν.Δ.) θυμήθηκε πως στο πρόγραμμα προβλέπεται παραχώρηση ποσοστού της κρατικής ιδιοκτησίας στον ΟΤΕ για «στρατηγική συμμαχία» και φυσικά με το κατάλληλο μάνατζμεντ, «υπό την έννοια ότι το κράτος δεν θα χάσει τον έλεγχο του μάνατζμεντ», και ζήτησε να γίνουν διευκρινίσεις στη σχετική τροπολογία, ώστε «να είναι σύμφωνη με το πρόγραμμά μας…». Ο κ. Αλογοσκούφης αντέτεινε πως «το πρόγραμμά μας είναι ξεκάθαρο – λέει για στρατηγική συμαχία» και άρα όποιος στρατηγικός σύμμαχος επιλεγεί «θα έχει συμμετοχή στο μάνατζμεντ».
Είχε, λοιπόν, κάθε «λόγο» το ΠΑΣΟΚ να… θυμηθεί αυτό τώρα, πως λίγο μετά τις εκλογές του 2004 ο υπουργός Οικονομίας διαβεβαίωσε πως για το μάνατζμεντ από ιδιώτες εξαιρούνται «οι επιχειρήσεις που έχουν στοιχεία φυσικού μονοπωλίου», αυτές που «διαχειρίζονται μεγάλα δίκτυα (όπως ΟΤΕ και ΔΕΗ) και σε αυτές το ποσοστό του Δημοσίου θα παραμείνει τέτοιο ώστε να διασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος…»! Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, από την πλευρά του, δεν είδε καμιά διαφωνία μεταξύ υπουργών, δεν διαπίστωσε καμιά αλλαγή «πλεύσης» και τόνισε πως η τροπλογία είναι σύμφωνη με το κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ. και οι προτεινόμενες με την τροπολογία διαδικασίες αποτελούν υλοποίηση προγραμματικής «δέσμευσης» της σημερινής κυβέρνησης…
Τώρα, ας μην… μεμψιμοιρήσουμε, αναρωτώμενοι πώς και γιατί η (εκάστοτε για να ‘μαστε δίκαιοι!) κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να υλοποιήσει… επιλεκτικά ορισμένες μόνο από τις προεκλογικές – προγραμματικές της δεσμεύσεις, ενώ κάποιες άλλες πιο… δύσκολες και κοστοβόρες τις αναβάλλει διαρκώς για την «επόμενη κυβερνητική θητεία»! Ούτε, άλλωστε, να σημειώσουμε πως και η σημερινή κυβέρνηση, που με το δίκιο της κατηγορούσε την προηγούμενη για αντισυνταγματικές και αντίθετες με τον κανονισμό της Βουλής διαδικασίες, δηλαδή όταν νομοθετούσε με… καίριες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του ΟΤΕ, κάνει ακριβώς το ίδιο: για ένα τόσο καίριο ζήτημα θέλει να νομοθετήσει με τροπολογία στο… φορολογικό νομοσχέδιο!
Ας μείνουμε στην ουσία του όλου θέματος: πιστεύει κανείς σοβαρά, πως ο όποιος «στρατηγικός επενδυτής» δώσει τα ωραία δισεκατομμύριά του για να αγοράσει το 20% του ΟΤΕ θα… δεχθεί να έχει απλή συμμετοχή» στο μάνατζμεντ του Οργανισμού; Να… συνδιοικεί (και πώς;) με τον διορισμένο από την κυβέρνηση πρόεδρο και με τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Μεταφορών; Θα θέλει να ‘ναι το μοναδικό (και από μιαν άποψη, μόνο έτσι μπορεί να «περπατήσει» το πράγμα!) αφεντικό. Ενδιαφέρει κανέναν αν απλώς… τηρηθούν οι τύποι (και οι «προγραμματικές δεσμεύσεις» της Ν.Δ.) και τοποθετηθεί για τα μάτια ένας χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες πρόεδρος στο Δ.Σ., ενώ το ουσιαστικό κουμάντο θα το κάνει π.χ. ο οριζόμενος από τον «στρατηγικό σύμμαχο» διευθύνων σύμβουλος;
Πάμε, τώρα, και στο αντίτιμο της πώλησης του 20% του ΟΤΕ από το Δημόσιο στον «στρατηγικό επενδυτή»: το Δημόσιο έχει μέχρι στιγμής «πληρώσει» (ως βασικός μέτοχος κατά 38% του ΟΤΕ) ένα σωστό δισεκατομμύρια ευρώ για την εξαγορά του «Γερμανού» από τη (θυγατρική του ΟΤΕ) Cosmote, για τις αποζημιώσεις των χιλιάδων «προώρως» (σε ηλικία 45 και 48 ετών!) συνταξιοδοτηθέντων με την εθελουσία από τον ΟΤΕ, καθώς επίσης και για κάλυψη των ελλειμμάτων του ΤΑΠ-ΟΤΕ (φέτος, του χρόνου και το 2008), εξαιτίας αυτής της αθρόας συνταξιοδότησης με την εθελουσία. Αρα, λογικό δεν είναι να αναμένει κανείς πως αυτό το αντίτιμο για την πώληση του 20% του ΟΤΕ από το Δημόσιο θα του αποφέρει πολλαπλάσια από τα όσα το ίδιο το Δημόσιο έχει ήδη δαπανήσει για να κάνει τις αλλαγές που καθιστούν τον ΟΤΕ «ελκυστικό» στον ξένο επενδυτή; Θα είναι όντως πολλαπλάσιο – και πόσο;