Ο Αουγκούστο Πινοσέτ, πρώην ηγέτης της αντιδραστικής δικτατορίας που κυβέρνησε τη Χιλή για δεκαεπτά έτη, πέρασε στη δικαιοδοσία της Ιστορίας την περασμένη Κυριακή 10 Δεκεμβρίου, παγκόσμια ημέρα -τι ειρωνεία- των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δημοσιεύθηκαν πολλά, ποικίλα και δικαίως, δικαιότατα, καταφρονετικά για τον επινωτιοφόρο στρατηγό. Μάλιστα, ο προβεβλημένος σταρ της εν Ευρώπη μιντιοκρατίας, Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, κατακεραυνώνοντας τον Χιλιανό πρώην δικτάτορα, δεν έχασε την ευκαιρία, ως δεξιοτέχνης του σχετικισμού, να ζητήσει την προσαγωγή σε δίκη του Φιντέλ Κάστρο (Corriere della Sera, 12-XII-2006), μια και ο Πινοσέτ, χάρις στους ισχυρούς προστάτες του, δεν έδωσε, τελικά, λόγο στη διεθνή Δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που του προσάπτουν. Ετσι ή μάλλον έτσι, δηλαδή με την δαιμονοποίηση και τη φραστική καταδίκη του Πινοσέτ ή κάθε άλλου δικτάτορα, ξεμπερδεύει η διεθνής κοινή γνώμη με την προφάνεια των πραγμάτων, αλλάζει πλευρό και συνεχίζει τον ύπνο της.
Ως ο Χιλιανός πραξικοπηματίας -αυτός ο ηττημένος ηθικά από τον πρόεδρο Σαλβαντόρ Αλιέντε που αντί να διαφύγει από την πίσω πόρτα του προεδρικού μεγάρου ζώστηκε το αυτόματο υπερασπιζόμενος τη δημοκρατική νομιμότητα καταντικρύ των τεθωρακισμένων- να μη μοιράστηκε την ουσία της εξουσίας με την κοινωνική ελίτ.
Το ίδιο συνέβη με τον Μουσολίνι, τον Στάλιν, τον Φράνκο, τον Τσαουσέσκου, εδώ στη Γηραιά μας Ηπειρο, κραταιά υποτίθεται θεματοφύλακα της ανοιχτής σκέψης. Ως να μην είχε συνενόχους ο Ντούτσε το ιταλικό κατεστημένο, βασιλιά, στρατηγούς και τους άρχοντες του βιομηχανικού Βορρά. Ως να μην είχε συνενόχους ο Ερυθρός Τσάρος αυτούς που το 1956, όταν είχαν πλέον περάσει τρία χρόνια από τον θάνατό του, δήλωσαν πατεντάτοι αντισταλινικοί. Ως να μην είχε συνενόχους ο Καουντίλιο -ή τουλάχιστον νεμόμενους την εξουσία του- τους ευλαβείς της Οπους Ντέι. Ως να μην είχε συνενόχους ο Δούναβης της Σκέψης τους ίδιους εκείνους που διέταξαν την παρωδία δίκης του και την αποτρόπαιη εκτέλεσή του.
Μας χρειάζονται όμως οι αποδιοπομπαίοι, καθώς ο εσμός των συνενόχων πρέπει να διασωθεί για να συνεχίσει νεμόμενος την πραγματική εξουσία και υπό το νέο της περίβλημα.